A ranger/traitor 149

Toen Alyss uiteindelijk toch de deur van de vergaderzaal achter zich dichttrok, werd ze opgewacht door een diplomaat uit Traloon.
“Vrouw Alyss, zou u me de eer willen aandoen om met mij een tochtje door de omgeving te maken? Het is een uitzonderlijk mooie avond vandaag.”
“Heel erg bedankt voor het aanbod, maar ik ben erg moe, misschien een andere keer.” Dit was nog zoiets zenuwslopends aan die hele onderhandelingen, er waren nauwelijks vrouwen bij aanwezig en Alyss was ondertussen de tel al kwijtgeraakt over het aantal mannen dat geprobeerd had haar te versieren. Ze wees hen iedere keer beleefd maar beslist af. Ze snapte niet waarom ze het steeds weer probeerden. Ze was een getrouwde vrouw hoor! Als ze niet op missie was geweest had ze die vrijpostige heren gewoon een klap in het gezicht gegeven, maar nu moest ze zich beheersen. Al werd dat verdomd lastig als zelfs hun gastheer, koning Otkar, soms te familiaal begon te doen. Hij herinnerde haar er constant aan dat als ze iets nodig had, ze het maar hoefde te vragen, maar als zij dan begon over zaken, was hij plots niet meer zo toegefelijk! Jammer dat hij weduwnaar was, anders had ze zijn vrouw kunnen vragen om hem eens de wind van voren te geven. Ze vroeg zich af hoeveel van de mannen die met haar probeerden te flirten thuis een vrouw hadden zitten. Alyss was er zeker van dat de onderhandelingen een stuk vlotter zouden verlopen als er wat meer vrouwen rond de tafel gezeten hadden! Al zou een beetje gezond verstand van Sean ook al helpen. Ze had nog nooit zoveel begrip gehad voor Halts keuze om geen koning te worden, dan ze nu had.