• Vijf

Reageer (4)

• Maheegan

  Onbreekbare Eed, oeh

  1 decennium geleden
• Wiarda

  Aaah. Ik heb een hele tijd niets van me laten horen, wat niet echt mijn bedoeling was. Er is gewoon zoveel dat ik na ieder hoofdstuk wil zeggen dat er in de meeste gevallen niks meer van komt wanneer ik het echt af moet ronden, dus verschijnt er ook niks, wat bijna suggereerd dat ik dit alleen lees en daarna weer verderga met mijn leven, terwijl daar normaal nog zo'n dertig minuten van niet-goed-functioneren en heel, heel veel nadenken over een fanfic op een website waar slechts een heel klein percentage van Nederland iets van weet, laat staan de hele wereld. Ik ben hier dus een stuk meer mee bezig dan ik in eerste instantie laat merken en ik wil dat nu een beetje rechtzetten. :'D
  
  Ten eerste wil ik even zeggen hoe briljant Oliver geschreven is. Natuurlijk hebben we Percy, die vanuit het buitenstaandersperspectief enorm intimiderend en heart-breaking angsty fout is, maar vanuit Olivers ogen kijken is in dit geval ook niet echt bepaald comfortabel op sommige momenten en ik ben er helemaal weg van. Ze hebben in al je stories littekens van de oorlog (wat nodig is, want het is tenslotte een oorlog), maar hier krijgen we echt een duidelijke blik op deze, in plaats van dat je een beetje door de makeup heen moet kijken om er een glimp van op te vangen. Het doet me een klein beetje denken aan een boek wat ik laatst voor Engels heb moeten lezen, waarin je vanuit de blik van een vijfjarige leest over hoe zijn moeder iedere nacht verkracht wordt en hoe ze in een schuurtje worden vastgehouden, maar aangezien hij het allemaal beschrijft alsof het doodnormaal is, vormt het een soort vreemde mengelmoes in je maag van ongerustheid en kalmte, waardoor ik het boek nooit heb uitgelezen en de inhaalboektoets niet gemaakt heb wat eigenlijk wel had gemoeten - maar goed, zoiets is dit dus ook, maar dan net even anders. Er zijn onderwerpen die zo luchtig door Olivers hoofd schieten die gewoon zo niet kloppen dat je er even door uit het veld geslagen wordt. Zelfmoord was daarvan waarschijnlijk de duidelijkste en degene waar ik zelf het meest van schrok, maar de zonder-bezem-van-een-hoge-toren-duiken-opmerking was heus niet de enige.
  
  Percy's wantrouwen en algemene verdedigingsmechanisme is ook bizar interessant, maar ik heb ontdekt dat woorden vanavond niet echt willen komen. Normaal gesproken zou ik nogal mijn best doen om zo goed mogelijk alles uit te pluizen en zo precies mogelijk verwoorden wat ik eigenlijk wil zeggen. Nu voelt het echter meer een beetje alsof ik de dode kikker heb opengesneden en een beetje vaag aan het wijzen ben in de richting van wat organen en zeg dat 'daar ergens' de lever moet zitten. 'Of zo. Weet ik veel. Je begrijpt me wel.'
  Oh, en Harry is perfect. En laat me alsjeblieft niet beginnen over Ginny, want een paar dagen geleden had ik in mijn hoofd ongeveer een 5-page essay klaarliggen over hoe haar zwijgende houding tegenover haar familie ongelofelijk goed bij haar past en hoe het perfect aansluit over wat ik denk dat de oorlog met haar gedaan zou moeten hebben. Ugh. Dit is gewoon perfect, op alle fronten, en ik zou er zo graag nog zoveel meer over willen zeggen maar woorden. (no_chears)
  *maakt diepe buiging en strooit bedankjes in jouw richting* beste verjaardagscadeau ever.

  1 decennium geleden
• Grindelwald

  O jee... Percy the badguy?

  1 decennium geleden
• Tuala

  Oeh, ik hou van deze vorm van Percy! :')

  1 decennium geleden