Ontvoerd

( vanuit Daan)

Daar zitten we dan bij Emma haar ouders aan een lange tafel. Mijn ouders zijn er inmiddels ook bij gekomen om ze te steunen want toen Mike vertelde dat Emma weg was waren haar ouders meteen uit het veld geslagen. Inmiddels zitten ze nu te overleggen wat we het beste kunnen doen. Vaag hoor ik Nils vragen of we niet beter de politie kunnen waarschuwen. Maar alles gaat zo'n beetje langs me heen. Hoe kon in nou zo dom zijn geweest om Emma alleen te laten. Telkens weer gaan mijn gedachten naar Emma. Waar zou ze zijn? Als ze er tenminste nog was. DAAN Vaag hoor ik een stem die me roept. He wat? Ik kijk recht in de ogen van Emma haar moeder. Je moet het je niet kwalijk nemen. Jij kunt er ook niets aan doen hoor glimlacht ze me toe. Ik weet dat ze gelijk heeft maar toch neem ik het mezelf kwalijk. Ik ben niet voor niets haar vriend die moet haar tegen alles beschermen. Ik glimlach maar naar Emma haar moeder terug zij
kan er niet nog het probleem van mij bij hebben. Ik ga even rond de camping lopen zeg ik waarna ik uit me stoel opsta. Zullen we meelopen vragend kijkt Owen mijn kant op. Nee ik wil gewoon even alleen zijn antwoord ik terug. Oke we zijn er voor je als je ons nodig hebt he! Ja weet ik. Langzaam loop ik richting het beekje waar het allemaal begon. Nooit had ik gedacht dat ik zoveel van iemand kon houden. De mainiacs en de muziek is echt geweldig. Maar bij Emma kan ik niet eens omschrijven hoeveel ik van haar houd. Meteen spring ik op ik heb maar 1 ding te doen en dat is Emma terug vinden. Het maakt niet uit hoelang het duurt of wat ik moet doen. Ik zal er alles voor over hebben.

Ik loop terug over de camping tot dat ik in de bosjes iets zie glinsteren. Snel loop ik er heen en wanneer ik dichter bij sta zie ik dat het de steentjes van de slipper van Emma zijn. Ik til de slipper op en ren er snel mer terug naar de caravan waar inmiddels 2 politie agenten met Mike en zijn ouders praat. Ik heb Emma haar slipper gevonden schreeuw ik over het veldje. Al snel komen de agenten op me afgerend.In het frans zegt de ene agent tegen de ander dat het dan toch een vermissing is. Ik roep in het frans terug dat ze me moeten volgen. Snel loop ik terug naar de plaats waar ik de slipper gevonden heb. De agenten bukken bij de plek neer en trekken van die witte handschoentjes. Al snel staat de ene agent al weer op waarna hij een eindje van ons af gaat bellen. In gebrekkig nederlands vertelt hij ons dat er waarschijnlijk sprake is van ontvoering en dat hij nu met een ander team belt die alles hier gaat onderzoeken. Ik laat me op de grond zakken. Nu ik zelf niks meer kan doen begin ik me alleen nog maar meer zorgen te maken.