Chapter sixteen

Ik word wakker gemaakt door mijn wekker. Ik zet hem uit en loop vervolgens naar mijn kledingkast toe. Vandaag is de schoolfoto, dus besluit ik om maar een jurkje aan te doen. Het is een turquase, soort kanten, kniejurkje met schouder bandjes en een zwart centuurtje om mijn middel. Mijn make-up doe ik ook en mijn haar doe ik in een schuine vlecht over mijn linkerschouder. Ik pak een paar zwarte ballerina's en trek die aan. Ik pak mijn tas op en neem hem mee naar beneden. Mijn moeder zit al aan een gedekte tafel samen met mijn vader. 'Wat heb jij je netjes gekleed,' zegt ze tegen me. Ik ga bij hun aan tafel zitten en zeg: 'Vandaag is de schoolfoto.' Ik smeer mijn brood voor school en voor nu. 'Wat was er gister eigenlijk met die jongen?,' vraagt mijn moeder na een tijdje. Ik kijk gelijk op. 'Niks. Maar ik ga mijn tanden poetsen... oh mam, Joel komt me zo halen om naar school te lopen.' Ze kijkt me vreemd aan. 'Bedoel je de buurjongen?' Ik knik en loop weer naar boven.
Als ik weer beneden kom gaat precies de bel. Ik maak de deur open en zie Joel staan. 'Hey,' zeg ik en geef hem een knuffel. Ik trek een spijkerjasje aan en pak mijn tas waarna ik ook naar buiten ga. 'Wat zie jij er netjes uit,' merkt hij op. 'Dat is voor de schoolfoto.' Hij kijkt me aan. 'Wat is er?,' vraag ik hem. 'Niks, ik vroeg me gewoon af waaraan ik jouw gezelschap toch te danken heb.' Ik blijf stil staan en kijkt hem vreemd aan. 'Ik vind je aardig, echt waar.' Ik glimlach naar hem en geef hem een knuffel. 'Zelfs als je weet waarom ze mij pesten?' 'Zelfs dan,' antwoord ik. We lopen verder en zien Rick en Mike weer bij de hekken staan. 'Mag ik bij je blijven lopen?' Hij kijkt me streng aan. 'Alleen als je beloofd niks tegen hun te zeggen.' Ik knik. 'Beloofd.' Ik heb geen idee waarom ik dat zeg, ik wil hem juist helpen. Zodra Mike ons ziet begint hij alweer. 'Kijk eens, hij loopt weer met zijn vriendinnetje. Iemand moet haar toch gaan vertellen dat ze beter met ons om kan gaan,' zegt hij tegen Rick. 'Hee nieuwe, het is veel beter voor je als je met ons omgaat en niet met die nicht.' Ik kijk Rick woedend aan, waarna ze beiden in lachen uitbarsten. Ik kijk naar Joel die 'nee' schud. Ik zucht en probeer gewoon door te lopen. Als we net het schoolplein op willen lopen draai ik me nog even om naar Mike en Rick. 'Oh en dat jullie het weten, ik ben liever Joel's vriendin dan dat ik ooit met één van jullie alleen in een ruimte moet zijn.' Ik zwaai nog even naar ze met een trotse lach op mijn gezicht. Joel kijkt me bewonderd maar ook vreemd aan. 'Sorry ik moest gewoon wat zeggen,' zeg ik tegen hem. We lopen verder en splitsen als we naar onze kluisjes gaan. Ik zie dat Hunter ook bij zijn kluisje staat en zucht even. Als ik mijn kluisje open maak kijkt hij even mijn kant op. 'Hoi,' zeg ik zacht. 'Het spijt me,' zeg ik en doe mijn kluisje dicht. 'Nee, het was mijn fout,' antwoord hij. Ik glimlach even naar hem en sla mijn armen om hem heen. Als ik weer opkijk zie ik Joel vanuit het einde van de gang naar ons kijken. Als hij merkt dat ik hem zie loopt hij weer weg. 'Sorry, ik moet weg. Ik zie je zo,' zeg ik nog gauw en loop dan achter Joel aan. Als ik hem dan eindelijk heb ingehaald hou ik hem tegen om verder te lopen. 'Waarom liep je weg,' vraag ik hem . 'Jij had het te druk,' is zijn antwoord. 'We maakten het alleen weer goed,' zeg ik nu toch wel een beetje geërgerd. 'Waarom ga je überhaupt nog met hem om?,' vraagt hij dan ineens. Dat zette me toch wel even aan het denken. 'Ik... Ik w-weet het niet.' Hij kijkt me even aan en loopt dan weer verder. Ik loop weer terug naar mijn kluisje terwijl ik alleen maar aan zijn laatste woorden kan denken. Waarom ga ik nog met hem om? hij brak mijn hart, kuste me en nu is het gelijk weer goed....
Als ik de les in kom zie ik dat Hunter al op onze plek bij biologie zit. Ik kijk hem een keer aan in zijn ogen en dan weet ik gelijk het antwoord het antwoord op de vraag die door die mijn gedachten spookt. Ik ben verliefd op hem..... *zucht*