Page 4

Zuchtend en al begin ik te lopen, maar stop als ik getik op mijn schouder voel. Ik draai me meteen om. O nee he. Niet weer ! Weer weer weer ! Weer hij!
'Eh.. Ik ben vergeten te vragen naar je naam.' zegt hij verlegen. Ik staar naar hem. Doet hij dit expres?
Als hij geen antwoord van mij verwacht zegt hij: 'Dan begin ik wel.' Hij steek zijn hand naar me toe uit.
'Hoi. Ik ben Harry Styles. En u bent?' zegt hij op een plechtige toon. Ik schud zijn hand.
'Ik ben Seher Önder*.' zeg ik terug en laat zijn hand los. Ik begin weer te lopen. Is dit wel goed? Ik ken hem niet eens..
'Leuke naam.' zegt ''Harry''.
'Bedankt.' zeg ik. Hij houdt wel lang vol zeg.
'Waar woon je eigenlijk?' vraagt hij dan. Moet ik hem nu zeggen dat ik wees ben? Dat ik eigenlijk geen huis heb?
'Verderop. De straat wordt gemaakt.' beantwoord ik zijn vraag.
'Oh. Ik loop wel anders mee.' zegt hij, licht enthousiast. Een korte grom verlaat mijn mond. En dan komt er een stilte. Beide niet wetend wat we moeten zeggen.
'Mag ik je tas nemen? Het ziet er enorm zwaar uit, en twee tassen die zwaar zijn is moeilijk te houden.' zegt hij plotseling. Waar is hij mee bezig? Straks rent hij er mee vandoor.
'Nee. hoeft niet.' zeg ik.
'Zeker weten?' vraagt hij me.
'Zeker weten.' herhaal ik hem geirriteerd.
Een korte stilte, maar die onderbreekt Harry.
'Dus... Heb je vanavond tijd?' vraagt hij zacht. Hij vraag me op een date?!?! Wat denkt die gozer wel niet?!
'Nee.' kort en krachtig.
'Zometeen?'
'Nee.' zeg ik licht geirriteerd.
'Morgen avond?'
'Sorry Harry, maar je moet het niet gierig opvatten. Ik ken je niet eens.' zeg ik snel maar verbaas mezelf dat ik dit zei. Ben ik dit wel?
'Oh.. Naja.. Ik dacht dat we elkaar wat beter konden kennen...' zegt hij schamend.
Een ongemakkelijke stilte breekt uit. Ik voel me best schuldig, tegenover Harry. Ik denk dat ik hem heb gekwetst.
'Sorry.' mompel ik uit.
'Waar voor?' vraagt hij terwijl hij zijn hoofd opheft.
'Het klonk best gierig.. Ik heb eigenlijk wel morgen tijd.' Dit is dus een van de momentjes waarvoor ik mezelf op mijn hoofd wil slaan. Wat ben ik ooit aan het doen?
'Echt waar?' vraagt Harry ongelovig. Ik knik terwijl ik op mijn lip bijt.
'Morgen dus..' herhaalt hij.
Morgen, elke vrijdag mag je ergens heen gaan van de ouders. Bioscoop, restaurant, pretpark en dergelijke. Je gaat van 7 uur weg, en moet om 10 uur thuis zijn. Kinderen tot en met 12 gaan samen met de ouders ergens heen.
'Wat denk je over de bios?' vraagt hij, terwijl hij wat dichter bij me komt lopen.
'Is goed.' zeg ik, wat vast niet overtuigend klinkt.
'Ik haal je wel op. Waar woon je?' vraagt hij. Ik voel dat zijn ogen mij diep bekijken.
'Nee! Ik kom wel naar dat ene bushokje daar!' Ik wijs naar de verte.
'Is goed maar mag ik alsjeblieft je tas aannemen. Het ziet er zo zwaar uit!' zegt hij bijna smekend.
Ik lach en geef hem een tasje wat hij blij aanneemt.
Na een paar minuten stil te zijn, zijn we er.
'Bedankt. Ik moet hier weg. Dus ik kom naar dit hokje?' vraag ik voor de zekerheid. Hij knikt.
'Ik zal hier wachten. Ennehh..' hij geeft me de tas aan.
'Bedankt nog he.' zeg ik en zwaai naar hem. Ik loop richting het huis.
Ik hoor hem nog een zachte 'Doei!' roepen. Ik kijk me om en glimlach naar hem.

Nou als je hem zo bekijkt.. Zo erg is hij ook weer niet.