Part 1 - Tears

KANKERKIND! Roept nog iemand uit mn klas. Ik fiets weg. De tranen stromen over mn wangen. Blauwe plekken overal door de kinderen die me geschopt en geslagen hebben. Tijdens het fietsen kom ik langs een speeltuintje. Ik stop even en ga op het bankje zitten. In dit speeltuintje speelde ik vroeger altijd met Kim. Ze is al sinds mn 4e mn beste vriendin. De laatste tijd hebben we wat minder contact omdat we het allebei heel druk hebben met school. ‘Rein?’ hoor ik opeens achter me. Ik kijk om en ik zie Kim staan. Snel droog ik mn tranen af. ‘KIM! Wat ben ik blij je te zien!’ Ik loop naar der toe en geef der een knuffel. ‘Rein, wat is er?’ vraagt Kim zachtjes. ‘Je hebt gehuild zie ik.’ ‘Oh eh.. niks.’ Zeg ik snel. ‘Rein vertel het nou.’ Zegt Kim aandringend. ‘Het zijn die klote kinderen uit mn klas.’ Begin ik. ‘Wie?’ zegt Kim verbaasd. ‘Allemaal.’ Zeg ik zachtjes en ik begin te huilen. ‘Ze noemen me kankerkind, kuthomo en dat soort dingen.’ Kim slaat een arm om me heen. Ze zegt niks. ‘Ik ga naar huis.’ Zeg ik na een tijdje. Ik sta op van het bankje en loop naar mn fiets. Ik zwaai nog even naar Kim en fiets dan verder naar huis. Onderweg zie ik allemaal kleine kinderen spelen. ‘Was ik nog maar zo jong.’ Zeg ik in mezelf. Dan zie ik iets wat ik nooit had willen zien.