Page 3

Met snelle passen loop ik naar de toonbank. Ik leg ze erop, en voel dan een hand die op mijn schouder tikt. Ik draai me om. Het is de mislukte krullebol weer, alleen heeft hij dit keer een zonnebril op.
'Ehm. Dit was je vergeten.' Hij steekt een pakje bladerdeeg naar me toe. Ik richt mijn blik op de toonbank. Inderdaad, er liggen er 2.
'Oh ja. Bedankt.' zeg ik en neem het pakje en leg het op de toonbank.
'Geen dank hoor.' zegt hij en legt zijn spullen achter me neer. Ik kom al snel aan de beurt en reken af. Snel loop ik met een grote zak vol boodschappen naar het Turkse winkeltje.
'Hey Seher. Nasilsin?*' vraagt meneer Özgür. Ik leg de grote zak op de grond.
'Zoals altijd.' beantwoord ik.
Meneer Özgür ken ik al best lang. Hij is de baas van dit kleine winkeltje. Soms werken zijn kinderen ook hier. Ik ken de hele familie, en ook andersom. Hun kennen mij ook.
'Mooi zo. Maar wat wil je?'
'Eh..' Ik pak het boodschappenlijstje uit mijn zak.
'500 gram kalfsvlees alstublieft.' zeg ik en stop het briefje weg. Meneer Özgür kijkt om zich heen.
'Geen kalfsvlees hier. Ik loop wel even naar binnen.' zegt hij tegen zichzelf, of mij wat hij vaak doet.
Ik knik en loop langs de koekjes. Hmm.. Tucs en oreo's zijn altijd mijn favoriet gebleven. Ik pak uit de rek een pakje tucs en een pakje oreo's. De ouders zouden het heus niet erg vinden als ik dit erbij koop. Ik loop terug naar vlees en zie meneer Özgür binnen lopen met een grote verpakte doos.
'Dit is ook toevallig.' hoor ik een stem achter me zeggen. Ja hoor. Daar staat ie weer.
'Eh ja. Toevallig.' zeg ik zuchtend.
'Woon jij hier in Holmes Chapel?' vraagt de mislukte krullebol die ik vandaag al drie keer heb gezien.
'Ja.' zeg ik. Naja woon...
'Ik ook.' hij leunt tegen het glas met zijn handen in zijn zakken.
'Ik kom hier vaak. Meneer Özgür kent me ook goed.' zegt hij, kijkend naar het vlees. Zit hij hier wat op te scheppen?
'Leuk. Ik ook zo'n beetje.' zeg ik. Voor hij kan antwoorden zegt meneer Özgür:
'Zeg het maar.' tegen de jongen. De jongen werpt een lachende blik naar me toe.
'Deze meid wacht al.' zegt hij en prikt zomaar in mijn zij. Wat is hij aan het doen?! Ik ken hem niet eens! Ik werp hem een dreigende blik toe. Hij doet snel zijn handen weer in zijn zakken en kijk naar zijn schoenen wat er best schattig uit ziet.
'O nee. Zij wordt al geholpen.' zegt de baas van het winkeltje lachend.
'Ehm oke.. Doe maar een kilo koeienvlees.' zegt de jongen. Meneer knikt en loopt alweer naar binnen. Maar nu ik hem zie, hij lijkt me wel aardig. Schattige krullen... Schattig gezicht. Maar nee Seher. Het kan niet. Gaat niet door het weeshuis.
'Maar ik zie je nooit hier.' zegt de jongen tegen mij.
'Ja. Ik kwam hier vroeger best vaak. Nu niet vaak meer.' hij knikt. Meneer Özgür komt binnen lopen met twee tasjes.
'Hier meid. Het paste niet in één tas. Betaal maar bij de kassa.' hij steekt de tassen naar me toe. Ik pak ze met mijn rechterhand, en pak de andere tassen in mijn rechterhand. Phoe. Zwaar.
Ik loop naar de kassa en leg de twee tassen, de tuc en de oreo erop. Ik betaal snel en loop naar buiten. Ik voel een paar regendruppels op me vallen.
Nee he, niet ook dit erbij.
Sjokkend loop ik naar huis, tot het laatst.
Ik vloek wat als ik het bord zie waar er twee werkende mannetjes op staan. De weg wordt gemaakt. Er komt een man naar me toe.
'Sorry meisje. Er wordt gewerkt. Je moet omlopen.' zegt hij.
Mopperend loop ik weg. Moet ik om een paar meter een half uur langer met al deze spullen lopen.
Naja zeg.