Tina 09

In mijn paniek vindt ik mijn mobiel en bel het alarmnummer. 'Een vriend van mij heeft een poging gedaan tot zelfmoord.' afwezig beantwoord ik de vragen die me gevraagd werden aan de andere kant van de lijn. Ik kwam hier omdat ik met Sam wilde praten. Ik weet namelijk dat Sam het altijd heel erg moeilijk heeft als hij ruzie heeft, en dan vooral als het met Mercedes is. Het is waarschijnlijk maar goed dat ik ben wezen kijken want anders was Sam voorgoed uit onze levens verdwenen. Om de minuut controleer ik zijn pols, elke keer is het steeds een stukje zwakker.
vijf minuten nadat ik had gebeld was de ambulance er. Ik rij mee in de Ambulance. plots schrik ik op als ik van alles hoor piepen. 'Wat is er aan de hand.' Ik krijg geen antwoord, maar ik wet dat het niet goed is want de ijzers worden op zijn borst gezet waardoor hij een schrok krijgt. het gepiep houdt op. zuchtend laat ik me weer terug vallen op mijn plek die ik had gekregen. Zonder nog meer stilstanden komen we aan in het ziekenhuis. Ik mag niet mee naar de behandelruimte.
'Ehm, jij bent toch de gene die Sam Evans heeft gevonden.' 'Ja? hoezo?' zeg ik verbaasd. 'We hebben wat gegevens van Sam nodig voor het Dossier en om zijn familie te waarschuwen.' 'Okay.' ik loop achter haar aan naar de balie. Braaf geef ik alle informatie die ik weet over Sam door en vraag of ik even mag bellen.
Met een brok in mijn keel draai ik Mercedes haar nummer. 'Met Mercedes?' klinkt er aan de andere kant van de lijn. 'Met Tina. Ik moet je iets vertellen.' 'Waarom bel je dan onbekend?' 'Omdat ik in het ziekenhuis ben en ik uit haast mijn mobiel ben vergeten..' 'Wacht waarom ben je in het ziekenhuis? je ging toch naar Sam?' 'Ja, Sam heeft.' Ik onderbreek mijn zin. 'Misschien kan je beter even gaan zitten en beloven dat je niks overhaast hier heen komt. want dadelijk.' 'Ja, ik zit en ik beloof dat ik rustig zal blijven.' klinkt er aan de andere kant ongeduldig. 'Sam heeft een poging gedaan tot zelfmoord' 'WAT? OMG! Ik kom er meteen aan.' 'Doe voorzichtig Mercedes' zeg ik tegen een dode lijn.
Zuchtend loop ik terug naar de wachtkamer terwijl ik mijn emoties onder controle probeer te krijgen.
Met trillende handen probeer ik een bekertje water te pakken. 'Zal ik even helpen?' hoor ik achter me. Boos kijk ik op en zie Blaine achter me. 'Wat doe jij hier? Kan jij niet beter er voor gaan zorgen dat je Kurt weer terug krijgt?' 'Daar was ik mee bezig tot ik hoorde dat Sam zelfmoord had gepleegd.' zegt hij kalm. 'Waarom ben je hier dan volgens mij breng jij alleen maar ongeluk.' 'Begin jij nou ook al?' vraagt hij. 'Ik dacht dat jullie blij waren dat Kurt eindelijk iemand had gevonden, die hem aan het lachen maakten en die hem leuk vond, maar maak je geen zorgen Kurt is morgen weer terug, Ik zweer.' dat laatste fluisterde hij. Met die woorden liep hij weg. Ik had hem duidelijk op een zwakke plek geraakt. Met pijn in mijn hart kijk ik hem na, het was niet mijn bedoeling om zo tegen hem uit te vallen, maar het werd me gewoon te veel.
In mijn ooghoeken zie ik Mercedes aan komen rennen.