Proloog – Doctor Who

“Eindelijk. Ik dacht dat Katie ons nooit liet gaan” Serena leunde zuchtend tegen het bedieningspaneel.
“Ze was blij dat ze met ons mee reisde” zei de Doctor. “Ze gaat ons missen”
“Ik haar ook. Ze was een leuke compagnon. Nu moet ik de hele tijd op jou gezicht aan kijken” Serena lachte.
“Moet ik dat beschouwen als een belediging?” vroeg de Doctor. Serena stak haar tong uit naar hem.
“Beschouw het zoals jij het wilt” zei Serena en liep de trap af.
“Wat ga je doen?” vroeg de Doctor.
“De TARDIS verkennen. Ik heb gehoord dat je een bibliotheek hebt” zei Serena.
“Verdwaal niet. Je weet dat er veel meer ruimtes zijn. En enorm veel gangen” zei de Doctor.
“Als ik verdwaal, kom jij me maar zoeken” zei Serena en wierp een kushandje toe. Daarna verdween ze in de gang. De Doctor lachte.

1 hour later...

“Veel boeken” zei Serena, toen ze terug was. “En kijk! Ik ben niet verdwaald”
“Ik zou het toch niet willen” zei de Doctor.
“Waarom zo bezorgd?” vroeg Serena. “Ik bescherm jou en jij beschermt mij” De Doctor lachte.
“Zo. Waar gaan we naar toe?” vroeg Serena.
“Verassing” zei de Doctor en haalde de hendel over. De TARDIS begon te schudden. Heviger dan anders en Serena en de Doctor wisten dat het mis ging.
“Dit is niet goed. Dit is niet goed!” zei de Doctor. Hij bediende de TARDIS, Serena hielp hen. Door een hevige schok vielen ze op de grond. Het schudde was gestopt.
“We zijn geland” zei Serena. De Doctor rende naar buiten. Serena rende hem achterna.
“We zijn in Londen” zei Serena.
“Maar...wanneer?” vroeg de Doctor. Serena keek rond zich en ging op een man af. De Doctor keek haar aan. Ze kwam terug.
“26 juni 2013” zei Serena.
“Ok” zei de Doctor.