Chapter 06
Het is inmiddels zaterdag avond. Ik heb de afgelopen dagen alleen maar met Jay gepraat. Hij heeft mijn vertrouwen helemaal gewonnen en ik denk dat ik zelfs van hem houd. En hij van mij. Het maakt me niet meer uit dat hij elke beweging van mij volgt. Ik weet dat het raar klinkt, maar ik ben hem gewoon zo leuk gaan vinden. Zijn lieve manier van praten laat me vaak blozen of geeft me vlinders. Hij vindt het altijd lief als ik bloos. Ik kan gewoon niet wachten hem eindelijk te ontmoeten. Hij voelt al bijna als een echt vriendje. Soms vraag ik me nog wel eens af hoe hij aan mijn nummer komt, maar hij zal het waarschijnlijk van een site, waar ik het per ongeluk op heb gezet, hebben. Eigenlijk kan het me ook niet zo veel schelen. Ook heb ik Dave van Jay verteld. Hij vindt het leuk dat ik een leuke jongen heb ontmoet die ook op jongens valt, (hij was een van de eersten die ik het heb verteld) maar hij vindt het ergens ook vreemd en zegt me vaak op te passen. Wat ik heus wel doe hoor. Maar ja, wat kan er fout gaan als we in een park met heel veel mensen afspreken. Hij wacht om vier uur ’s middags op me, dus dat is op klaarlichte dag. Dave heeft nog aangeboden mee te gaan, maar dat wilden zowel ik als Jay niet. Hij zegt dat hij mij helemaal voor zichzelf wil. Hij mag me hebben, ik ben de zijne. Geeuwend sta ik op van mijn bed en loop de badkamer in om mijn tanden te poetsen. Terug in mijn kamer kleed ik me om en ga in mijn bed liggen. Ik kijk op mijn mobiel en zie dat ik een berichtje van Jay heb.
Hij: ‘Good night, cutie. Ik zie je morgen. X’
Ik: ‘Night, tot morgen. X’
Reageer (2)
Dat zijn beltegoed ondertussen niet op is
1 decennium geledensnel verder x
1 decennium geleden