Chapter 02

Het is een onbekend nummer. Ik besluit wat terug te sturen.

Ik: ‘Hey, wie ben je?’

Terwijl ik op antwoord wacht ga ik naar zijn foto. Het is een knappe jongen met vuilblond haar en lichtgrijze ogen. Hij lacht lief in de camera. Er is iets wat hem vreselijk aantrekkelijk maakt, maar ik heb geen idee wat. Mijn mobiel trilt weer en ik ga snel naar zijn antwoord.

Hij: ‘Ik ben Jay, wat is jouw naam, cutie? X’
Ik: ‘Ik ben Devon. Ken ik jou?’
Hij: ‘Nope, nog niet. (:’
Ik: ‘Hoe kom je aan mijn nummer?’
Hij: ‘Haha, gewoon…’

Ik denk na maar kan me niet herinneren dat ik deze jongen ooit eerder had gesproken of gezien.

Hij: ‘Wat ben je stil, cutie. ):‘
Ik: ‘Vroeg me af of ik je ooit ergens heb gezien.’
Hij: ‘Heb je niet. d:’
Ik: ‘Oké…’
Hij: ‘Je valt op jongens, toch?’
Ik: ‘Hoe weet jij dat?’
Hij: ‘Ik weet zo veel over je. (:’
Ik: ‘Je maakt me bang…’

Wat is dit? Een vreemde (ongelooflijk knappe) jongen die van alles over me denkt te weten. Eigenlijk slaat dit ergens op.

Hij: ‘Je bent 17, geboren op 28 oktober, speelt gitaar en kan goed zingen. Je houdt van de kleur groen, kan lekker koken maar hebt er niet vaak zin in. Ook eet je graag pizza, je rookt niet, hebt donkerbruine ogen en donkerbruin haar.’

Een aantal van die dingen heeft hij waarschijnlijk van mijn youtube account, maar ik heb verder geen sociaal media dus hoe hij aan de rest komt is een raadsel.

Ik: ‘Hoe weet jij dat allemaal?’
Hij: ‘Gewoon.’
Hij: ‘Kun je geen foto van jezelf als avatar doen?’

Ik ga naar mijn eigen foto. Het is een plaatje van een gitaar die in brand staat. Ik verander het nooit.

Ik: ‘Nee, je weet toch al hoe ik eruit zie. Ken je me van youtube?’
Hij: ‘Heb je een youtube channel?’