Chapter 18~~ Eh-yoo! Happy birthday!

Verstopt achter een grote bank, in de versierde Commonroom wachten we totdat Adam terug komt met Elizabeth en Jay. Omdat ze hem zogenaamd met huiswerk moeten helpen. Ondertussen hadden wij de Commonroom met zijn alle versierd, terwijl ik alle eerstejaars aanwijzingen gaf en Fred en George naar de keukens had gestuurd. Daarna had ik ze, zonder het wachtwoord de te vertellen, naar binnen gesmokkeld. Al proberend mijn slappe lach te smoren, zit ik achter de grote bank met Fred en George. Dan hoor ik het schilderij open zwaaien en het aanklikken van de lamp. Enkele seconden is het stil en hoor ik enkel verbaasde geluidjes van Elizabeth en Jay . Dan spring ik op, stoot mijn hoofd tegen de bank en schreeuw: ‘Surprise!’
Dan springt iedereen op en schreeuwt iedereen, van ‘Surprise,’ tot ‘Eh-yoo gefeliciteerd.’
Ik spring, niet behendig, over de bank en vlieg mijn vriendin om de hals.
‘Zoey, verkeerde persoon,’ zegt Adam lachend.
Hoofdschuddend werp ik me in de armen van de persoon naast hem.
‘Gefeliciteerd, lieve schat!’ Zeg ik en ik kus haar wangen, waarna ik Jay ook om de hals val.
‘Awh, wat lief,’ zegt Elizabeth. ‘Dat had echt niet gehoeven hoor.’
‘Jammer! Toch gedaan!’
Dan laat ik hem los, zodat de rest hun ook kan feliciteren en cadeautjes kan geven.
Uiteindelijk trek ik ze naast me op de bank, met mijn cadeautjes op schoot.
‘Ik weet dat je nu gaat klagen, dat ik te veel geld aan je besteed en dat je dat niet wilt,’ zeg ik en ik kijk Elizabeth streng aan. ‘Maar, dat is niet zo. Je wilt dit al super lang en je zeurt er al vet lang over aan mijn kop, dus ik wil dat je ze aanneemt. En achttien is heel bijzonder. In de Muggleworld ben je nu “meerderjarig.” Ondanks dat je dat al lang bent.’
Ik gaf haar het eerste cadeau, ingepakt in helderblauw papier. De lievelingskleur van Dumbledore en van Elizabeth.
‘Laat ik eerlijk zijn,’ zeg ik lachend. ‘Ik heb het al weken in huis, dus ik weet precies hoe het eruit ziet.’
Samen met een giechelende lachje van Elizabeth, hoor ik het papier scheuren en de doos open gaan.
‘O mijn Jezus,’ zegt ze. ‘Ze zijn super.’
Ik duw het volgende pakje in haar handen.
‘Nu deze nog.’
Opnieuw hoor ik papier scheuren en het “O Mijn Jezus” –moment.
‘Dude, ze zijn fantastisch!’
Ze vliegt me –bijna letterlijk geloof ik- om de hals. Ik verlies mijn evenwicht en donder, met Elizabeth, van de bank af.
‘Oké, dat was minder geslaagd,’ zeg ik lachend als we weer op de bank zijn neer geploft. En in een keer raak, laten we dat niet vergeten. Belangrijk detail jongens. Zoey Adams, is zowaar geslaagd in veilig, zonder zicht, zichzelf op een bank neer te zetten. Bedankt voor uw applaus.
‘Trek ze aan,’ zeg ik en ik klap enthousiast in mijn handen.

‘Hoe staan ze?’ Vraagt ze na enkele minuten.
‘Waarschijnlijk rock je ze compleet. Welke zijn het?’
‘De blauwe met bandjes.’
Ik weet dat ze nu of, heel erg onschuldig kijkt, of heel erg verliefd. Maar nog waarschijnlijker is een mengeling van allebei.
Daarna klop ik voor me zodat Jay zijn cadeautje kan aannemen.
'Hier,' zeg ik. 'Ik dit ook al tijden in huis, dus ik weet hoe het eruit ziet en voor jullie beide geldt dit trouwens, het komt ook van mijn ouders. Ik heb het gekocht, omdat ik denk dat je het heel goed staat.'
Opnieuw scheurend papier en de bulderende lach van Jay.
'Geweldig,' zegt hij lachend waarna hij me knuffelt. 'Ik ga het aantrekken.'

Na een tijdje komt het weer terug en begint iedereen te fluiten. Lachend schud ik mijn hoofd.
'Ben ik goed of niet?' Vraag ik grijnzend.
'Je bent geweldig. Nu ben ik achttien en chique.'
'Precies, perfecte combinatie! Nu nog een vriendin!'
'Pfft, alsof ik dat niet voor elkaar krijg als ik er zo uit zie.'
'Dat zeg ik ook niet.'


'Hé. vraag ik na een tijdje plots. 'Hoe laat is het?'
'Bijna negen uur, hoezo?'
'Shit,' mompel ik, waarna ik opspring en mijn knie tegen de tafel stoot. 'Ah shit, shit, verdomme. Ik moet gaan. Ik moet naar Dumbledore,'
Struikelend tussen de mensen door, haast ik me naar het schilderij.
'Zoey?' Roept Jake me na. 'Moet ik mee?'
Ik twijfel even, maar bedenk me dan dat ik in mijn eentje het kantoor van Dumbledore never, nooit niet ga vinden.
'Graag,' zeg ik met een grijns.