Chapter 16 ~~ That you even ask it to me!

Na een grote lading aan muffins naar binnen hebben gewerkt, en daarbij mijn maag tevreden te hebben gesteld. Wandel ik samen met George door Hogwarts heen. We stoppen bij een inham in de meur en laat me op in de brede vensterbank voor het raam hijsen. Ik glimlach dankbaar en pak zijn hand om hem naast me te trekken. Hij slaat zijn arm om me heen en ik voel de warmte naar mijn wangen stijgen, als ik bloos en me tegen hem aannestel.
‘Je bloost,’ zegt George lachend.
‘Helemaal niet,’ antwoord ik. ‘Jij bloost!’
Er valt een tijdje een stilte waarin we lachen en luisteren naar de tikkende regen tegen het glas, van het raam achter ons.
‘Moest jij niet naar Dumbledore?’ Vraagt George uiteindelijk.
‘Nee, morgen pas, vandaag heb ik alle tijd voor jou.’
‘Jammer,’ zegt hij en ik wil mijn mond al opentrekken om iets terug te zeggen als hij zijn zin vervolgd. ‘Het is al laat, dus we hebben niet zo heel veel tijd.’
‘Wel,’ zeg ik. ‘We mogen dit weekend al naar Hogsmeade. Wil je samen gaan?’
Ik voel me stom dat ik het zeg, alsof hij echt ja zou zeggen.
‘Ja,’ zegt hij dan toch. ‘Heel erg graag zelfs.’
Glimlachend haak ik mijn vingers in de zijnen.
‘Nu zin in warme choco?’ Vraag ik.
‘Dat je het me nog vraagt!’
‘Ja, sorry hoor. Ik wilde het gewoon vriendelijk vragen, voordat je misschien een chocolade allergie hebt ontwikkeld en zou opzwellen als een watermeloen. Ik zou het niet zien en dus niet kunnen redden. Je zou dus ter plekke sterven en ik wil niet nog een vriend dood hebben.’
‘Awh, wat lief dat je daar aan denkt. En een vriend dus?’ Hij klinkt een beetje teleurgesteld. Lachend schud ik mijn hoofd.
‘Een hele speciale vriend, waarmee ik graag warme choco haal en een tour door Hogwarts heb. Gekke grappen uithaal en ondanks dat we niet meer op de gangen mogen rotzooien, dat alsnog doen. En natuurlijk hou ik van samen met jou koekjes halen en naar Hogsmeade gaan. Blij?’
‘Ligt er aan, verwacht je nu dat ik ook iets aardigs over jou zeg?’ Vraagt hij.
‘Ja, eigenlijk wel.’
‘Ja, dan wel. Heb je een kwartiertje?’
‘Voor jou altijd.’
‘Nou, je bent een super leuke vrolijke spontane meid.’
‘Wauw George, dat klinkt als een professor die dat tegen me zegt. Of mijn opa!’
‘Wacht nou, ik ben nog niet klaar!’
‘Oké, oké.’
‘En ik kan altijd met je lachen, of dingen bij je kwijt. En je bent gewoon leuk, ik hou van het dingen halen uit de keuken, samen door de gangen dwalen en gewoon alles aan jou.
Ik..’
Daarna zwijgt hij en ik hou mijn hoofd schuin, om hem vragend aan te kijken.
‘Je wat?’ Vraag ik.
‘Ik.. Ik denk dat ik je leuk vindt. Al vanaf de eerste keer dat ik je zag.’
Daarna drukte hij zijn lippen op de mijnen, die nog smaakten naar de chocolade muffin die we net gegeten hebben.