Chapter 14 ~~ I hate dresses and skirts..

Zwijgend zit ik in de armen van Jake, terwijl de wind met mijn haar speelt. Hij ruikt lekker, naar sinaasappel en hout maar het is niet het zelfde. Ik heb altijd van de geur van Cedric gehouden. Hij rook altijd naar warme chocolademelk met slagroom. Iets waar we beide dol op waren en ik nog steeds dol op ben. Hoe vaak zijn we wel niet de commonroom uitgeslopen, voor warme chocolademelk om half vijf in de nacht? Te vaak. Soms wel avonden aan avonden, als we slechte nachten hadden. Ik weet dat ik er niet meer te veel naar mag verlangen, aangezien het dromen zijn die niet meer waar gemaakt kunnen worden. Niet door Cedric, hoe graag hij het zelf misschien ook wel zou willen vanaf de plek waar hij nu is. Hij kan het niet meer doen en hij zal het ook nooit meer kunnen. En dat idee is gewoon klote, hoe je het ook went of keert. Het blijft een rot gevoel.
‘Waar denk je aan?’ Fluistert Jake, nadat ik enkele minuten stil ben geweest en de tranen als watervallen over mijn wangen rollen. Verwoed veeg ik ze weg. Ik ben niet iemand die huilt, al huil ik de laatste tijd veel meer dan me lief is.
‘Cedric,’ fluister ik enkel en mijn handen zoeken naar een steen op de grond.
Zodra ik die gevonden heb gooi ik hem met een woest gebaar richting The Black Lake. Met een harde plons valt hij in het water.
‘Laten we maar naar binnen gaan,’ mompel ik en mijn handen zoeken naar mijn blindenstok. Zonder dat ding ben ik helemaal nergens. Ik vind hem rechts naast me en sta dan langzaam op, mijn arm om Jake heen geslagen en mijn hoofd tegen zijn schouders. Aangezien hij nogal wat langer is als ik. Al snel komen we veilig aan bij onze Commonroom. We ploffen neer op bank en ik merk dat ik weinig zin heb in gezelschap om me heen.
‘Ik ga even naar mijn Dorm,’ mompel ik en ik sta op.
‘Moet ik mee?’ Vraagt Elizabeth. Ik weet zeker dat ze bezorgd kijkt en dat ze weet, dat ik me lusteloos en verdrietig voel op dit moment. Ik schud mijn hoofd.
‘Nee, ik wil even alleen zijn.’
Er wordt wat gemompeld en ik vertrek richting de Dorms. Behoedzaam schuifel ik de trap af en met behulp van mijn toverstok zoek ik het juiste naamplaatje. Maar we slapen al jaren in dezelfde Dorm, in Hufflepuff wissel je niet, zoals bij Gryffindor. De eerstejaars krijgen de Dorms van de laatstejaars die van school zijn gegaan het jaar daarvoor, ze liggen toch allemaal op dezelfde verdieping, of de verdieping eronder. Dus het maakt weinig uit of je doorwisselt, ze zijn toch allemaal precies hetzelfde. Ik vind de onze al snel. Ik plaats mijn kont op mijn bed en open mijn hutkoffer. Kleding uitzoeken is altijd een uitdaging geweest en ik moet bekennen dat ik af en toe doodsbang ben. Je hebt soms geen idee wat je aanraakt, en trappen zie je niet aankomen. Gelukkig helpt mijn blindenstok me goed en heb ik toch bijna alleen maar blauwe of zwarte spijkerbroeken. Heel erg veel kan er niet fout gaan. Ik trek er een broek uit en wissel hem in voor mijn rokje. Ik ben nooit een rokjes fan geweest, dus toen ik er achter kwam dat ik dagelijks een rokje aanmoest was dat wel even balen geweest. Het blijft ook wel jammer dat Scarlett en Elizabeth me altijd in jurken willen hijsen. Ik hou van ze, maar nee. Geen rokjes of jurken, al lukt het ze zo af en toe wel. Balen..