Chapter 11 ~~ so, you aren't interested in talking about butts, professor?

‘Nou wij gaan gezellig naar DADA,’ zeg ik en ik zwaai naar Adam. ‘Wacht,’ zeg ik. ‘Geeft dat ene wijf dat niet. Ene Umbridge of zoiets. Hoe noemde je haar? De mislukte idioot?’
‘Oh ja,’ zegt Jay bedachtzaam en hij haakt zijn arm door de mijne. ‘Dat wordt vast gezellig. Helemaal dolletjes. Echt we zullen beste maatjes worden net zoals ze wilde.’
Ik grinnik even en kijk bedachtzaam.
‘Hm, misschien. Maar wat ik me afvraag, hoe kan ze een mislukte idioot zijn? Ik bedoel, je bent al een idioot. Als je dan ook nog een mislukte bent, dan heb je ook gewoon een zielig leven.’
‘Kijk Zoey, het is dat jij niet kan zien hoe ze eruit ziet. Maar serieus, zij heeft gewoon gefaald in het leven en ze gaat nog verder falen geloof mij nou maar.’
‘Dat is goed, lekker kontje.’
‘Hé, hoe weet jij nou dat ik een lekker kontje heb? Dat kan je niet eens zien.’
Ik slik even. Maar ja, het is wel waar. Ook dat hij een mooie kont heeft.
‘Ik heb eerder naar je kont gekeken, lieve schat.’
‘Tss,’ zegt hij. ‘Ik voel me begluurt.’
Ik schiet in de lach en stomp hem tegen zijn schouder.
‘Maar daardoor weet ik nu wel dat jij een lekker kontje hebt.’
Naast me ligt Jake helemaal in de slappe lach.
‘Niet zo hard lachen, Jake. Ik heb ook naar jou kont gekeken en naar je sixpack.’
‘En hoe beviel het?’
‘Je sixpack was mooi en je kont mag er ook wel wezen.’
Ik weet dat hij lachend zijn hoofd schud aan zijn lach te horen. Hij trekt me tegen zich aan en lacht nog harder.
‘Jij gekke kleine Zoey ook.’
‘humhum. Ik denk dat ik wel genoeg kont praat gehoord heb nu.’
Met nog een halve grijns op onze gezichten kijken we op.
‘Praat u dan niet graag over billen professor?’ Vraag ik en ik went me tot haar gezicht.
Twee vingers duwen mijn hoofd echter een andere richting in.
‘Ze staat daar idioot,’ zegt Jake.
‘Oeps,’ zeg ik. ‘Wacht waar is de rest?’
‘Achter je.’
‘Ah oké.’
‘Nee, juffrouw.’
Ze laat even een stilte vallen, ten teken dat ze geen idee heeft wie ik ben.
‘Zoey Adams,’ zeg ik.
‘Ah u bent juffrouw Adams. Het blinde meisje.’
‘Precies ja.’
‘Nou laat me even duidelijk maken juffrouw Adams. Dit gedrag wordt hier niet getolereerd. Ik eis respect. Is dat duidelijk? Anders kunnen we dat wel duidelijk maken met een avondje nablijven.’
‘Nou,’ zeg ik nonchalant. ‘Ik denk dat ik het wel begrepen heb. U praat niet graag over billen, dat is duidelijk.’
Ik weet dat ze me een duistere blik toewerpt, maar ik hoor haar hakken wegtikken over de vloer. Hoofdschuddend pak ik mijn rugzak en ga opzoek naar mijn boek. Ik zoek eerst mijn toverstok. Ik heb het houtenstokje met het lucht motief al snel gevonden. De sierlijke krullen die zich over het donkere hout van de toverstok verspreiden. Ik hou de punt van mijn stok bij de boeken en concentreer me en ga op zoek naar het goede boek. Ik haal het boek eruit en leg hem op tafel. Samen met een potje inkt en de lange vuurrode veer. Het is een speciale veer. De vuurrode veer is dezelfde veer van de zelfde soort vogel die in mijn toverstok verwerkt zit. Een feniksveer. Doordat deze in verbinding met elkaar staan kan ik schrijven, terwijl ik zelf ook weet wat ik schrijf. Bedankt Dumbledore en bedankt magie.