Chapter 9 ~~ The Annual PillowFight! And may the odds be ever in your favor!

De bunkers zijn al snel gemaakt. Enthousiast worden de bedden versleept, de matrassen overal neer gezet en liggen overal kussens. Ondanks dat Jake en Adam maar met zijn tweeën slapen is er plek voor zes personen. Het is dan ook niet gek dat Jay er vaak slaapt, net zoals Cedric vaak deed. En ook Scarlett, Elizabeth en ik slapen wel eens bij hen.
Het lastige blijft dat ik de obstakels en bunkers niet kan zien. Wat enorm veel blauwe plekken betekend.
Oké,’ zeg ik en ik loop naar het midden van de kamer. Ongeveer dan. ‘Het officiële jaarlijkse kussengevecht, start in 3, 2, 1 NU!’
Vlug duik ik aan de kant, voordat de kussens me om de oren vliegen. Ik ben te laat, het eerste kussen knalt al gelijk tegen mijn hoofd aan. Ik word tegen de grond gevloerd, maar ik land op een kussen dat op de grond ligt. Grijnzend pak ik het op en luister naar het geluid om me heen. Het gegil van Scarlett, het gelach van Elizabeth, de grinnik van Adam. Ik gooi het kussen in hun richting. Ondertussen schop ik mijn pantoffels uit, zodat ik de kussen onder mijn voeten kan voelen. Ik hoor de stem van Jay die kreet slaat.
‘Oké, die was goed raakt!’ Zegt hij.
Ik heb geen idee of hij van mij kwam of niet, maar ik vermoed van wel en schiet in de slappe lach. Mijn handen voelen naar obstakel en ik spring over het bed heen. Ik duik er achter en grijp het kussen dat er achter ligt en gooi het in een richting, geen idee hebbend of ik nou eigenlijk iemand raak. De kussens vliegen me om de oren en ik probeer ze zo goed en zo kwaad als ik kan, op te vangen en mensen te raken.

‘Oké, wie heeft er gewonnen?’ Vraag ik aan Jake. Hij is altijd de jury. Gek genoeg, heeft hij het vaakst gewonnen.
‘Ik moet toegeven,’ zegt hij. ‘Dat ik het grootste respect voor je heb. Je hebt bijna altijd raak gegooid! En je ziet niet eens! Dus ik verklaar Zoey Adams officieel als de winnaar!’
Ik steek mijn armen in de lucht en doe een vaag dansje.
‘Heb ik nu wat gewonnen?’ Grijns ik. ‘Ja! Een logeerpartijtje yippie!’
‘Ach waarom ook niet,’ zegt Jake.
‘Ik moet alleen mijn oogdruppels halen,’ mompel ik. ‘Anders heb ik ruzie met Evan Wyatt. En het enige wat ik dan krijg is hij, die nog enthousiaster doet dan normaal. Of, hij juist niet en dat zou al helemaal eng zijn.’
Ik ga opzoek naar mijn toverstok en mijn blindenstok.
‘Ik ga het even halen geef me een momentje.’
Ik kijk even bedenkelijk.
‘Ik heb al een beter idee. Accio oogdruppels!’
Ik open de kamerdeur, na gevallen te zijn over een verdwaald kussen, maar ik vang het flesje behendig op.
‘Accio, de spreuk voor de luie mens, laat alle producten die je nodig hebt zo naar je toevliegen,’ zeg ik en ik hou en flesje omhoog. Ik probeer te kijken zoals in al die Muggle-reclames, die je ziet als je tv kijkt.
‘Goede imitatie Zo,’ zegt Scarlett lachend.
‘Badkamer?’ Vraag ik.
‘Daar,’ zegt Jake en ik weet dat hij ergens naar wijst. Ik frons.
‘Waar?’
Hij pakt mijn hand en duwt me de badkamer in.
‘Hier,’ zegt hij. ‘Verder lukt het wel?’
‘Ja,’ zeg ik. ‘Ik ben zo terug.’