Chapter 1 ~~ I don't want to say goodbye.

Aan de hand van een Heler van het St. Holisto zit ik tussen Elizabeth en Jay in geklemd. Ik weet dat ze huilen net zoals ik. Ik had de hele dag gezeurd dat ik perse naar de afscheidsceremonie van Cedric wilde gaan. Ik kon mijn beste vriend niet zo in de steek laten. Uiteindelijk gaven ze toe en mocht ik gaan, onder begeleiding van een Heler dat wel. En daarna moest ik gelijk terug. Ik weet dat Elizabeth voor me zit en sla mijn armen om haar heen en druk me tegen haar schouder aan, waarbij dikke tranen over mijn wangen lopen. Ze drukt haar hoofd ook tegen mijn schouders en ik voel de tranen over mijn schouders lopen, waardoor ik zachtjes over haar rug wrijf. We luisteren naar Dumbledore, maar het gaat te snel voorbij. We moeten te snel afscheid nemen en ik wil Elizabeth niet loslaten en zij mij niet. We klemmen ons stevig aan elkaar vast, maar de Heler kucht en ik weet dat het tijd is om terug te keren naar het St. Holisto.
‘Ik moet gaan,’ fluister ik en ik laat haar los. Ik druk een kus op haar wang, probeer Jay over zijn haar te aaien en steek mijn hand op naar de rest van de groep. De heler pakt mijn hand en voert me mee de zaal uit. ‘We gaan ook weer terug met de koets tot dat we kunnen verschijnselen,’ zegt de heler die mijn voet op de eerste trede zet. Met mijn ene hand voel ik richting het handvat en hijs mijzelf voorzichtig in de koets.
‘Op naar het St. Holisto,’ mompel ik sarcastisch en de Heler grinnikt.

‘Oh goedavond Dumbledore,’ klinkt de enthousiaste stem van mijn Heler. Evan Wyatt.
‘Komt u voor Zoey?’
‘Dat klopt, is het mogelijk dat ik haar even spreek?’
‘Maar natuurlijk, maar natuurlijk. Ze zit net te eten, maar u mag haar vast wel vergezellen.’
Ik grinnik en stop nog een aardappel in mijn mond. Mijn Heler is te vrolijk. En als ik hem moest geloven had hij rood haar en hij zei het zelf, dat hij een lekker ding was. Uhu, over een groot ego gesproken. Ik grinnik nog eens en voel naar mijn vork, doordat ik zo dom was geweest hem neer te leggen. ‘Au,’ mompel ik uit als ik mijn vinger prik aan de vork. Nou ja, ik had hem in ieder geval gevonden. ‘Hallo Zoey,’ klinkt de vriendelijke stem van Dumbledore.
‘Hallo professor,’ zeg ik.
‘Kun je je vork vinden?’ Vraagt hij en ik hoor hem grinniken.
‘Beetje laat professor want ik heb me er net aan geprikt. Maar ja, ik heb hem gevonden.’
Ik grijns naar hem. Ik hoor dat hij gaat zitten en ik vermoed dat ik zijn kant op kijk. Hij duwt mijn gezicht echter de andere kant op. ‘Ik zit hier,’ zegt hij en ik weet dat hij grijnst.
‘Oeps,’ zeg ik.
‘Maar waarom ik hier ben. Ik weet niet of je het al weet, maar ik wil wel graag dat je je opleiding afmaakt. Ik weet namelijk dat je graag docente zou worden.’
Ik knik.
‘Er is een mogelijkheid om te leren lezen en schrijven met behulp van magie en het brailleschrift. En ik zou het je graag leren in de zomervakantie aangezien dit hele gedoe mijn schuld is. Zou je dat willen?’
‘Ja, heel graag zelfs!’ Roep ik uit. ‘Maar professor, ik wil wel dat u weet dat dit niet uw schuld is en ik u helemaal niets kwalijk neem.’