OO9

"Maar ik ben ook gekomen omdat ik je iets wou vragen." zegt Niall dan.
"Oke, vraag maar." zeg ik. "Het klinkt eigenlijk heel erg raar, maar zoals je weet ben ik vorig jaar blijven zitten. Ik mocht niet over omdat ik mijn biologie SE best wel erg had verpest. En ik begrijp nog steeds niet veel van biologie, maar jij bent goed in biologie. Dus... Euuhhmm... Zou jij me misschien bijles willen geven dit jaar?" vraagt hij verlegen. "Ja tuurlijk!" antwoord ik meteen blij. Als ik hem bijles ga geven dan betekend dat dat we meer bij elkaar zullen zijn denk ik blij. "OHMYGOOOOODD, echtwaar Eli?" gilt Niall blij en verbaasd, ik knik. "Ik dacht echt dat je nee zou gaan zeggen, of me uitlachen ofzo." zegt Niall beschaamd. "Nee, waarom zou ik dat doen. Ik help graag mensen." stel ik hem gerust. Dan grijpt Niall me in een stevige knuffel, ik voel me helemaal warm worden van binnen. Dan laat Niall me heel snel weer los. "Oh, sorry ik liet me even gaan." zegt hij. "Wat deed je fout dan?" vraag ik verbaasd, ik snap er helemaal niks meer van. "Oh, dus je vind het niet erg als ik je knuffel?" vraagt hij, dacht hij nou serieus dat ik het erg vind als hij me knuffelt? "Nee, waarom zou ik dat erg vinden?" vraag ik nog steeds verbaasd. Niall grijpt me weer in een knuffel bij wijze van antwoord. "Niall, je bent echt..."
"Raar? Ja weet ik." onderbreekt hij mij, en hij trekt zijn armen nog sterker om me heen. "Niall... Ik kan ni... iet meer ad... emen." probeer ik uit te brengen. Hij laat me meteen weer los. "Oh, sorry!" zegt hij geschrokken.
Dan gaat de telefoon, ik pak hem van de tafel.
"Met Eleana."
"Hallo Schat, hoe gaat het met je?" hoor ik de stem van mijn moeder.
"Het gaat beter, maar ik heb nog steeds hoofdpijn."
"Oke, blijf morgen nog maar een dagje thuis om uit te rusten, ik heb vrij genomen."
"Awww, lief van je mam!"
"Ik ga nu nog even naar de winkel, en dan kom ik naar huis. Heb je nog iets nodig van de winkel?"
"Nee, wanneer komt pap thuis?"
"Die kan elk moment thuiskomen."
"Oke, nou tot straks dan!"
"Doei schat!"

"Was dat je moeder?" vraagt Niall. "Ja, en mijn vader kan elk moment thuiskomen." antwoord ik. "Oh oke." antwoord Niall. Net op dat moment hoor ik een auto op de oprit rijden. "Oh, daar is hij al." zegt ik droog. Ik zie Niall moeilijk kijken. "Wat is er, ben je bang voor m'n vader ofzo?" pest ik hem. "Nee, maar schaam je je niet?" vraagt hij onzeker. "Waarom zou ik me voor jou schamen?" vraag ik verbaasd. "Nee, laat maar." zegt hij. Wat heeft hij nou weer? "Hey Eleana, ik ben thuis." hoor ik mijn vader zeggen, dan loopt hij de kamer binnen. "Oh, je hebt bezoek zo te zien." zegt hij als hij Niall ziet. "Ja, dit is Niall, een vriend van me." leg ik uit. "Hallo Niall, ik ben John, de vader van Eleana." zegt hij tegen Niall, en ze geven elkaar een hand. "Niall Horan." stelt hij zich voor. "Nou, ik ben even douchen." zeg mijn vader en hij loopt de kamer weer uit.
"Ik ga nu naar Harry, ik zou bij hem gaan eten vanavond." zegt Niall dan. "Kom je morgen weer naar school?" "Mam heeft morgen vrij genomen, dus ik moet van haar nog een dag thuis blijven." antwoord ik. Ik zie teleurstelling in het gezicht van Niall, maar hij herstelt zich meteen weer. "Oh, oke." antwoord hij. We lopen samen naar de deur. "Doei, en beterschap!" zegt Niall. "Bye!" zeg ik. Dan geeft Niall me nog een knuffel. "Wat nou?" vraagt hij als hij mijn verbaasde gezicht ziet. "Ik wist niet dat je zo knuffelig was." antwoord ik. Niall begint te lachen. "Knuffelig? Is dat wel een woord?" vraagt hij. "Ja, dat heb ik net verzonnen." zegt ik trots. "En trouwens, ja ik ben knuffelig. Iedereen wil toch een Horan Hug." zegt Niall blij. "Horan Hug?" vraag ik. "JAAA." gilt Niall, en hij knuffelt me weer.