#IMAGINE Summer Paradise, part 2 -

“ WE ZIJN ER BIJNA, WE ZIJN ER BIJNA! MAAR NOG NIET HELEMAAL! WE ZIJN ER BIJNA WE ZIJ..” “PUCK STOP!” zegt Karlijn geirriteerd en ze slaat met haar kussen tegen de achterkant van Pucks zitting.
“Waarom? Ik vermaak me wel” zegt Puck op een plagerige toon. Daan kijkt ongeïnteresseerd uit het raam, alsof het hem niks kan schelen. “Okay, zullen we gewoon random gaan zingen ofzo?” Puck grijnst en opent haar mond heel langzaam. “ Ja ze lacht zo mooi, en als ik met haar praat. Is het net alsof de hele wereld stilstaaaaaat ” Karlijn vult aan. En Daan neemt het over bij het refrein.
“ De manier waarop ze naar me kijkt oh ” Ik zie hoe Daan en Karlijn elkaar aankijken. Ondertussen zingen Puck en ik de achtergrond vocal. “ Ja mijn hart klopt in mijn keeeel ” en zo gaan we door tot het liedje voorbij is.
“PARIS!” roept Karlijn ineens en ze klimt bijna op mijn schoot en wijst naar buiten. Daar zien we in de verte de Ijffeltoren. “WOOOOOOOOOH!!” Met zijn alle gillen we blij. Dan is het eindelijk zover, samen met de ouders laden we de koffers in de huisjes.
Het zijn 2 huisjes naast elkaar. Anders pasten het niet. Ze zijn donkerbruin en van hout. Ook staan ze op poten.
En voor de deur is een trappetje. Eerst gaan we met zijn alle huisje 1 in. Daar bespreken we wie bij wie gaat.

“Oke, allemaal even luisteren” zegt Owen op een serieuze toon. Iedereen komt bij de tafel staan.
“Laten we de stelletjes bij elkaar houden” “Ieks, dus je wilt zeggen dat je nu al met Kim in één bed kruipt?” zegt Puck plagerig en ze port me lacherig in mijn zij. “Uhum, de bedden kunnen ook een paar centimeter en zelfs meters uit elkaar geschoven worden dus…” zegt Owen geïrriteerd en spottend terug. “Jongens, doe even rustig. Puck maakte maar een grapje, en aan de andere kant kan ik me ook wel vinden in haar mening. We zijn tenslotte nog maar 14/15” Ik zie hoe Daan achter haar staat & zijn armen om haar heen slaat.
Owen gaat verder: “Maar dus, we bedachten om Kim, Puck, Charlotte, Rein & ik, samen in een huisje te laten. En Daan, Nils, Merel, Karlijn & Madelief in dit huis” “Ahh, kunnen Mad en ik niet samen in hetzelfde huisje?” zegt Puck jammerend.
“Ik denk dat we bedden tekort komen..” “Nee wacht” Karlijn loopt naar de bank toe en trekt aan een hendel. *BAM* er klapt een 2 persoon’s bed uit de zitting. “Jij hebt hier duidelijk verstand van” zegt Rein verbaast en lachend. Dit is best slim, anders moest een stel in het stapelbed. Karlijn vertelde ons, dat elk huisje zo wel werkt. Bij de standaard bungalows is er één volwassen slaapkamer, met een groot twee-persoons bed.
Dan is er nog een kinderkamer met een stapelbed, en nog een los bed.
Als je met nog meer stellen bent kan je eventueel ook de slaapbank gebruiken.
Handig dus, want nu komt het wél uit! “Oke, Kimmie, Rein, Char & ik, in huis twee”
Hij tilt zijn tas op en loopt naar de deur. “We zien jullie zo wel, ik wil het fijnste bed! See ya!” Owen rent als een gek het huisje uit.
Gevolgd door de rest. Puck geeft me een knuffel. “Yes! Kamergenootjes!” Ik lach.
Ondertussen zie ik Daan & Karlijn lachend naar de ‘volwassenen slaapkamer’ rennen. Nils & Merel maken ongeïntresseerd de slaapbank op. “Okay kom!” Puck trekt me aan mijn arm mee de andere slaapkamer in.
“Zullen we allebei beneden liggen? En dan de bedden tegen elkaar aan schuiven?” Puck praat druk door terwijl ze al aan het bed trekt.
Ik vind alles goed. Ik ga aan de achterkant staan en duw ook tegen het bed. Zodat het tegen het stapelbed komt te staan. “O MIJN GOD, IK HEB ZO’N SLIM IDEE NU!” roept Puck helemaal enthousiast. "Brand los meid" zeg ik op een lyrische toon. “We kunnen het bovenste bed nu gebruiken voor onze spullen! Zoals make-up enzo! Dan ligt de badkamer niet zo vol” Ik knik. Ja, ze kon wel slim zijn. Als iedereen zijn spullen netjes heeft opgeborgen sluiten we de hut af en lopen naar de andere. Als we binnenkomen is het één grote chaos. Rein komt aangelopen met wat tassen. “Het komt wel goed…” zegt hij blozend. Samen besluiten we om ook hun huisje een beetje op orde te brengen. Iedereen heeft een bed, dus het moet wel goedkomen. Verse broodjes met beleg kunnen we elke dag halen in het winkeltje. En natuurlijk hebben we zelf ook wel wat meegenomen.

“Zo, we hebben nog een hele middag. Wat gaan we doen?” zegt Rein terwijl hij neerploft op de slaapbank. “Wanneer gingen we naar Disney?” vraagt Merel. “Morgen, we moeten om 9u bij de ingang zijn voor de bus” zegt Daan aanvullend. “Zullen we een spel doen ofzo?” vraagt Charlotte een beetje verveeld. De helft van de groep keurt af. “We hebben de hele weg al spelletjes gedaan..”. “We kunnen ook door het park gaan lopen?” stelt Nils voor. Weer stemt de helft niet mee. “Hoe ver is Parijs hier vandaan?” vraagt Karlijn terwijl ze graait naar haar telefoon. “Ongeveer 20 minuten” roept Kim. “Ik heb een idee!” Charlotte gaat op de tafel zitten. “Nou kijk, zullen we met zijn alle wat geld bij elkaar leggen en dan met de bus naar Parijs?” Na even nadenken, komen er toch wat reacties. “Ja, waarom ook niet?” “Wat anders?” “Is goed!” “jaa!” Oke we waren het eens. “Oke, zullen we gaan?” Iedereen wil al de hut uit lopen maar dan gilt Puck opeens. “STOOOOOP!” Verschrikt kijken we haar aan. “Eerst omkleden…” zegt ze zacht. “Argh, oke!” Owen stemt in. “Over 7 minuten iedereen hier, wie er niet is gaat niet mee!” roept Daan en de groep deelt zich op.

Als iedereen bij elkaar is, lopen we gezamenlijk naar de ingang. Toevallig staat daar een bus. “Yes, wat een geluk!” snel rennen we er naartoe. Rein stapt als eerste in. “Daar gaat je stuudje hoor” zeg ik plagerig tegen Charlotte. Rein pakt het verzamelde geld en legt dat neer. “10 billets d'autobus s'il vous plaît” De man praat terug: “Chacun d'eux?” en hij wijst naar ons. Rein knikt. “Wat zegt hij?” vraagt Karlijn fluisterend. “Je hoeft niet te fluisteren, die gast verstaat je toch niet” zegt Puck lachend. We gaan zitten en de bus begint te rijden. Karlijn begint ineens random Mind is Blown te zingen. “Karlijn, hou maar op” zegt Kim droog. “Shut up, ik maak MainStreet bekend in Parijs” zegt ze lachend en ze zingt weer door. Daan vult haar aan, gevolgt door Nils, dan Rein, en ook Owen kan het niet laten. Daarna zingt al gelijk heel de groep mee. De mensen in de bus kijken verbaast alsof ze in een soort ‘Prank’ programma zitten. Je ziet de blijheid in hun ogen, maar ook weten ze niet wat hen overkomt. Leuk, dat! Als we er zijn stappen we uit. “WAT IS DIE GROOOT!” Merel wijst verbaast naar de Ijffeltoren en met Nils aan haar arm loopt ze erheen. “Je t’aime” zegt Daan tegen Karlijn, terwijl ze ook hand in hand richting de Ijffeltoren lopen. “WACHT JONGENS!” Owen loopt naar een man toe. “Pouvez-vous prendre une photo de nous, s'il vous plaît?” De man knikt en pakt Owen’s telefoon aan. “Oke jongens kom, lachen!” Met zijn alle gaan we vlak voor de Ijffeltoren staan. “ZEG: FROMAGE!” Iedereen roept in koor: “FROMAGEEEEE!!”

We hebben nog een superleuke dag, met megaveel foto’s. Ook zijn we bovenin de Ijffeltoren geweest. Tot hoe ver je erin mag bedoel ik. Als we terugkomen in het park zijn we helemaal uitgeput. We besluiten samen wat te eten en dan nog even samen te kletsen. Met zijn alle zitten we op & rond het twee-persoonsbed van Daan & Karlijn. “Doen durf of de waarheid aan…Puck!” ik kijk haar grinnikend aan. “Vind je iemand leuk?” “Nee, single for life” ze lijkt heel serieus. Dus ik vraag maar niet door. “Oke, Daan mag ook nog eens” “Uhh, Mad vind JIJ iemand leuk?” “Nah” ik antwoord een beetje droog en afgezaagd. Niemand hoeft mijn geheim te weten...