Life Changer 6.

Ik plof weer op de bank voor mijn kamer, ik had Luke alleen gelaten. Dat had hij even nodig. Mijn kamer had ik een beetje opgeruimd, veel beter dus. Ik nam mijn ipod en zette het liedje “Therapy” van “Alle time low” op. Ik staarde gewoon naar buiten, ik had geen zin om iets anders te doen. Het is een vermoeiende dag geweest. De rare mooie jongen was niet uit mijn hoofd te krijgen en ik wist niet waarom.

‘Kom je, Brooke?’ Ik was eindelijk uit het “Wat-Zou-Ik-Aandoen?”- Dilemma en was klaar om naar school te gaan. Ik werkte vlug mijn mascara nog wat bij, het was waterproof! Ik had aan de regen gedacht. ‘Waarom moet je nu mascara opdoen? Ben je van plan iemand te verleiden vandaag ofzo?’ ‘Ik doe het niet voor iemand ik doe het voor mezelf.’ ‘Aahja, ik snap het.’ Zegt hij sarcastisch. ‘Dag mam!’ roep ik, pap was toch al weg. ‘Dag lieverds! Voorzichtig he!’ zei ze moederlijk. Ik was niet bepaald vrolijk vandaag, mijn humeur hoorde helemaal bij het weer: het regende. Luke was ook niet bepaald een zonnestraaltje. We spraken niet in de auto. New Jersey, onze thuis, speelde in ons hoofd rond. Het gemis was zwaar. Dat kon je wel zeggen.