Hoofdstuk 4

Kyler

Ik was pist en je wilde niet in dezelfde stad als ik zijn wanneer ik pist was. Zoals gewoonlijk verliet ik mijn appartement levend. Twee van mijn drie aanvallers hadden ook weg kunnen komen, de derde was de reden dat mijn appartementencomplex in de hens stond. Ik had de sleutel onder mijn kussen, mijn laarzen en ik had mijn rugzak voor-wanneer-ze-me-weer-eens-gevonden-hadden-situaties weten te pakken (en ik had mijn pijlenkoker en boog, ik had altijd mijn pijlenkoker en boog bij me) en nu stond ik in mijn ondergoed buiten. De mensen om mij heen keken me met grote ogen aan, vooral de mannen, maar ik negeerde ze. Het was nou niet bepaald mijn fout dat ze niet ieder dag iemand in zijn of haar ondergoed en brandend gebouw zien verlaten. Ik deed mijn laarzen aan, hing de sleutel om mijn nek en haalde de sleutels van mijn motor uit mijn rugzak. Ik keek naar de kleding die in mijn rugzak zat, maar besloot later pas wat aan te trekken. Eerst dat rood harige koffie meisje vinden en kijken of ze interessant genoeg was om in deze stad te blijven.

De wind op mijn blote huid voelde goed aan en kalmeerde me een beetje. Wat me verbaasde was hoe makkelijk het rood harige meisje te volgen was. Ik had al bijna meteen haar energie spoor op kunnen pikken. Het leek er op dat ze huilend door de stad was gerend. Ik was heel kort even haar spoor kwijt toen ze een metro had genomen, maar haar energie patroon was zo uniek dat ik haar weg al snel weer had gevonden.
'School, natuurlijk.' Ik vloekte. Als er een plek was die ik het haatte dan waren het wel middelbare scholen. Gebouwen vol tieners die leefden op junkfood en videospelletjes en wiens creativiteit verpest werd door de leerstof. Als de leerlingen er wel niet voor zorgden dat iemand die anders was, en in werkelijkheid heel speciaal en bijzonder was, zelfmoord wilde plegen dan zorgde de volwassenen er wel voor door ze labelen als probleem kinderen.
'Jonge dame, trek alstublieft wat kleding aan,' zei een man op leeftijd geschrokken. Ik liet de sleutel in mijn motor zitten en liep de man negerend de school binnen.

Het rood harige meisje leek onmogelijk te vinden in de hordes leerlingen die enorm traag door de gangen bewogen. Ik werd het zat en ik moest heel veel moeite doen om niet iedereen om me heen neer te schieten.
'Loop door peasants!' blijkbaar was dat nog nooit in iemand opgekomen want iedereen stopte met lopen en keek me aan alsof ik had gezegd dat de vrouw van de Kerstman een affaire had met de paashaas. Ik kon een draai met mijn ogen niet onderdrukken en begon mensen opzij te duwen zodat ik in ieder geval sneller vooruit kwam. Ze was hier niet, en toch leek haar spoor naar hier...
'Ga aan de kant freak!' een pretty-boy-arogante-doe-wat-ik-wil-type jongen gaf me een schouder stoot terwijl hij langs me heen liep. 'Sarah! Sarah!' Hij duwde iemand anders aan de kant. 'Heeft iemand Sarah gezie... Sarah!' Hij greep een meisje bij haar arm en trok haar capuchon van haar hoofd waardoor ik haar rode haren en uitgelopen mascara kon zien.
Nope dit meisje leek niet interessant en ik wist niet hoelang ik naar dit teenagedrama kon kijken voordat ik het hoofd van die jongen of mijn eigen hoofd tegen een muur ging slaan.
Ik stond op het punt om te vertrekken toen het gebeurde. Ik kreeg een bekend gevoel in mijn onderbuik en een lichte tinteling in mijn vinger toppen, de haartjes op mijn lichaam ging overeind staan en ik kreeg het gevoel alsof ik overal kleine statische schokjes kreeg. De muffe geur van dennenbomen drong tot me door. Zachte stemmen fluisterde me toe.
Solar waren hier, en ze waren hier niet voor mij.