001

Zenuwachtig speelde ik met het einde van mijn shirt en keek de kamer van mijn baas rond die op zijn gemakje een bakje koffie aan het halen was. ‘Olivia’ ik keek op en zag mijn baas met een mok dampende koffie de kamer binnen kwam gelopen. ‘Goedemiddag’ zei ik zoals altijd op een nette toon en keek toe hoe mijn baas plaatsnam. ‘We hebben een grote klus voor je’ ik keek mijn baas verwachtingsvol aan. Ik werk hier nou al best een lange tijd vaak werden mijn columns of artikelen afgekeurd, omdat ze daar geen plek voor hebben, maar nog steeds werk ik keihard om het hoogste te bereiken. Ik hield ervan om het leven van mensen onder de loep te nemen en daar wat over te schrijven of columns te schrijven als iets me niet aanstond en sinds een paar weken ben ik gestart aan mijn eigen boek waar niemand nog wat van weet, zelfs mijn beste vriendin Rosie niet. Ik werd uit mijn gedachten gehaald toen ik mijn baas zijn keel hoorde schrapen. ‘Je gaat een jaar weg hier’ de vrolijke stemmingen in mijn hoofd sloegen om en ik voelde mijzelf wegzakken in de stoel. Had ik hier al die jaren voor gewerkt om gewoon ontslagen te worden? ‘Want je gaat een prachtklus doen’ zei mijn baas die een slok van zijn koffie nam. Met een vragende blik keek ik hem aan, terwijl hij een mapje uit zijn bureaula trok. ‘Je gaat een jaar mee op tour met One Direction. Je gaat opschrijven wat ze doen en daarvan ga jij een boek schrijven. Wij zijn uitgekozen om het nieuwe boek van One Direction uit te geven’ ik wist niet meer waar ik naar moest kijken, wat ik moest denken of wat te doen. Ik kende de band door mijn kleine zusje van 11 jaar. Ze hield van ze. Elke dag als ik thuis kom uit mijn werk hoor ik de liedjes alweer door de woonkamer galmen en schreeuwt ze mee met elke jongen, maar ik was geen fan. Ik vond mijzelf daar al te oud voor en kende ze dus amper. ‘Waarom ik?’ vroeg ik als eerste en hij stond op om naar het grote raam te lopen waar je over heel Londen kon kijken. ‘Omdat ik altijd al gecharmeerd was van je schrijfstijl en omdat je pas 20 jaar ben kan je makkelijk met ze opschieten’ zei hij terwijl hij zich weer naar mij omdraaide. Ik haalde een hand door mijn blonde lokken en veegde de onzichtbare stof van mijn zwarte broek af. ‘Wanneer? Hoe?’ ik had zoveel vragen dat mijn baas weer plaatsnam op zijn bureaustoel. ‘Lees dit mapje op je gemakje door. Ik wil morgenochtend weten of je het doet. Volgende week beginnen ze namelijk al met touren, daarom kan je in die week contact hebben met de beveiligers en de andere mensen om dit hele circus heen. De jongens zie je waarschijnlijk pas op het vliegveld’ ik knikte en zuchtte diep. ‘En ik moet zeker helemaal alleen?’ vroeg ik zacht. Ik was nogal onzeker, helemaal niet luidruchtig en was in het begin bij nieuwe mensen altijd wat afwachtend. ‘Waarschijnlijk wel, maar de styliste is jou leeftijd en die ga jij als je akkoord geeft om dit te doen morgen al ontmoeten’ ik slikte en pakte het mapje uit zijn hand. ‘Ga nu maar naar huis en dan zie ik je morgenochtend’ weer knikte ik en pakte mijn zwarte leren tas van de grond. Ik wilde net de kamer uitlopen toen ik mij omdraaide naar mijn baas. ‘Heel erg bedankt’ hij hield zijn hand op dat het allemaal wel goed was en richtte zich daarna weer op zijn laptop. Ik zei iedereen nog gedag en verliet het gebouw waar ik gelijk in het drukke Londen was beland. Ik hield snel één van de taxi’s aan en gaf mijn adres door.

‘Hallo?’ riep ik, terwijl ik de voordeur achter mij sloot. Mijn laarzen uit trapte en mijn winterjas hing ik aan de kapstok. ‘Hé schat’ hoorde ik mijn moeder zeggen toen ik de woonkamer kwam binnen gelopen. ‘Jij bent vroeg’ ik pakte een flesje water uit de koelkast en ging naast mijn moeder op de bank zitten. ‘Ja ik had een gesprek met mijn baas’ zei ik zacht, niet wetende of ik het wel durfde te zeggen. Ik had gelijk alle aandacht van mijn moeder die mij doordingend aankeek. ‘Waarom?’ vroeg ze. Ik nam een slok van mijn flesje en nam mijn tas op mijn schoot. ‘Hij heeft mij een aanbod gedaan’ zei ik, terwijl ik het mapje aan het zoeken was. ‘Het bedrijf is uitgekozen om het nieuwe boek van One Direction uit te geven, maar daarvoor moet je een jaar mee op tour en hij heeft mij uitgekozen om een jaar mee te gaan’ ik slikte, gaf het mapje aan mijn moeder die verbaasd door het mapje heen bladerde en weer haar aandacht op mij richtte. ‘Het gaat de grootste kans van je leven worden’ zei mijn moeder die blijkbaar de uitdrukking op mijn gezicht al had gezien. Ik wist niet of ik wel mee moet gaan. Een jaar weg van huis. Een jaar weg van al mijn mensen wie mijn dierbaar zijn.

‘Hé Roos!’ accepteerde ik het Skype gesprek waar Rosie mij voor uitnodigde. ‘Hé Olli’ begroette Rosie mij en zwaaide enthousiast naar het scherm. ‘Wat heb je vandaag allemaal gedaan?’ vroeg ik aan mijn beste vriendin en nam een likje van mijn waterijsje die ik in mijn handen had gedrukt gekregen van mijn zusje na het avondeten. ‘In bed gelegen. De seizoenen van Glee teruggekeken’ zei Rosie lachend en een glimlach sierde mijn gezicht. ‘En jij? Hoe was het op je werk?’ vroeg Rosie de ondertussen haar blik liet glijden naar de tv. Ik slikte en nam nog een likje van mijn ijsje. ‘Ik had een gesprek met mijn baas’ bracht ik nu minder enthousiast uit mijn mond en Rosie bracht haar blik weer vragend terug op het scherm. ‘En?’ vroeg ze, terwijl ze haar bruine lange haren in een knot zetten. ‘Hij heeft mij een gigantisch aanbod gedaan’ mompelde ik en sloeg mijn blik van het scherm. ‘Hij wilt dat ik een jaar lang mee ga op tour met One Direction en dat ik daarvan een boek schrijf’ zei ik zacht. ‘Echt waar?’ vroeg Rosie nu ook op een normale toon en ik knikte. ‘Morgenochtend moet ik laten weten wat ik doe’ zei ik zacht en bond nu ook mijn blonde lokken in een hoge staart. ‘Je weet hoe ik ben.. En..-‘ wilde ik al een drama verhaal opbrengen, maar Rosie hield mij tegen. ‘Je moet het doen’ verbaasd keek ik nu naar Rosie die er standvastig bij knikte. ‘Maar dan moet ik jou en iedereen hier een jaar verlaten’ ging ik in de verdediging en ik zag Rosie haar laptop nu de lucht ingaan. ‘Er bestaat zoiets als Skype’ zei ze schreeuwend en ik lachte om haar opmerking. ‘Als je akkoord gaat wanneer moet je dan weg?’ vroeg Rosie die nu haar laptop weer normaal voor haar zetten en ik haalde een schouder op. ‘Volgende week’ ik zag Rosie slikken en sloeg mijn ogen neer. ‘Olivia!’ de slaapkamerdeur werd opengegooid en ik zag mijn vader staan. ‘De film begint’ zei hij buiten adem.
‘Ik kom eraan pap!’ zei ik tegen hem en keek nu weer naar Rosie. ‘Ik moet gaan. Love Actually begint’ zei ik en ik zag Rosie meteen van net zappen. ‘Oké aapje van me. We whatsappen’ riep Rosie, terwijl ik al met mijn muis naar het kruisje ging. ‘Doen we. Bye!’ riep ik nog en drukte het gesprek weg. Stopte mijn voeten in mijn warme pantoffels en trok een dikke trui aan net toen ik de trap af was gelopen voelde ik mijn iPhone trillen.

Rosie : Zal ik morgen met je meegaan?
Olivia : Ik ben 10 uur bij je!