Hoofdstuk 5

"Je zal over een paar dagen opgeroepen worden om de uitslag te horen te krijgen. Als je knie het inderdaad begeven heeft, zal er deze keer waarschijnlijk wel een gips om moeten, Niall." Zegt de dokter. Ik knik en zucht diep. Stomme, stomme knie, waarom kan mijn knie niet gewoon zijn werk doen en niet doorzakken? "Oh, euh, Niall. Zou ik je nog iets mogen vragen?" "Ja tuurlijk!" Antwoord ik. "Zou je even een handtekening kunnen zetten voor mijn dochter? Ze vindt jou echt geweldig. De anderen natuurlijk ook, maar, je zou haar kamer eens moeten zien. Die hangt echt helemaal vol. Met posters van jou en natuurlijk,ook,foto's die ze zelf genomen heeft en..." Oké, hij beginy duidelijk door te draaien en begint te ratelen en daar heb ik dus ook duidelijk geen zin in. Ik neem het papiertj uit zijn hand en teken het snel. "Hoe noemt uw dochter?" Onderbreek ik hem. "Euh, haar naam is Selena." Zegt hij duidelijk in de war omdat ik hem onderbrak. Arme man, helemaal de kluts kwijt. Oh, wacht hij herstelt zich. "S-E-L-E-N-A." Spelt hij voor me. "Ja,ik ben niet dom door." Zucht ik geïrriteerd. Nu kijkt hij al helemaal geshockeerd. Waarschijnlijk heeft nog nooit iemand hem zo onbeleefd behandeld. Ik sta op en neem mijn jas. "Dan zie ik u over een paar dagen weer, Meneer Horan." Zegt hij op neutrale toon. "Komt voor de bakker, dag." Volgens mij vindt die man me nu echt brutaal ofzoiets, maar eigenlijk kan me dat nu niet echt zoveel schelen. Ik wil gewoon zo snel mogelijk naar huis. Of gewoon een plaats met internet zodat ik weer als een gestoorde freak mijn twitter kan doorzoeken naar dat meisje uit Antwerpen. Wat ik dus eigenlijk de voorbije dagen al de hele tijd doe. Snel trippel ik zijn kamer/kantoor uit en haast me naar de uitgang. In mijn haast loop ik nog een secretaresse om. "Sorry." Zeg ik snel en loop weer door. Ze deed me aan iemand denken maar wie weet ik niet. Veel tijd krijg ik ook niet om erover na te denken want voordat ik de deur bereikt heb hoor ik achter me mijn naam. Binnen de 5 seconden ontstaat er een luid gegil in één van de wachtkamers en snel trek ik een sprintje naar de auto.