O13

'Oh, deze moet je echt aandoen!', roept Lolo. We skypen al zo'n drie uur, en dit is al drie uur haar reactie op iedere outfit die ik kies. Op dit moment draag ik leuke, comfortabele outfit.
'Is hij niet te gewoon? Ik heb iets nodig dat echt speciaal is.' Ik hoor Lolo luid zuchten.
'Probeer anders iets met dat leren jack dat we hebben gekocht?' Ik denk aan het jackje, het is inderdaad echt leuk. Misschien...
'Ik ben zo terug!' En ik ren uit beeld, naar mijn enorme kast. Ik trek er verschillende kledingstukken uit en kleed me om. Zo verschijn ik weer voor Lolo.
'Leuk, hè!', zeg ik blij.
'Ja, maar lieverd, je vergeet iets. Je zit daar niet in Nederland, maar in Miami. En in de zomer.' Ze barst in lachen uit als ze mijn beteuterde gezicht ziet. Onwillekeurig lach ik ook mee. Haar lach werkt altijd aanstekelijk. Even later vegen we allebei de tranen van onze wangen. Dat was zo'n heel random opmerking waar we ons dan allebei dood om lachten, het slaat natuurlijk nergens op, maar dat maakt het juist extra grappig.
'Nou, dat gaat hem dus niet worden.', merk ik met mijn nuchterste gezicht op.
'Echt waar?! Ik zou bijna zeggen dat je gedachten kon lezen!!', roept Lolo met een van sarcasme overlopende stem. 'Dat had ik nou echt niet verwacht. Chop-chop! Volgende outfit!' Ze jaagt me -ja, dat kon ze zelfs vanaf de andere kant van de wereld- uit beeld naar de kledingkast. Lichtelijk verslagen kijk ik naar de bende op mijn kamer. Overal liggen kleren. Dan valt mijn oog op het enige kledingstuk dat nog in de kast hangt. Dit jurkje was een cadeau van mijn moeder omdat ik hierheen ging. Om lekker door de stad de banjeren, had ze er letterlijk bijgezegd. Ik pak het jurkje uit de kast. Ik twijfel even. Ach ja, proberen kan geen kwaad. Snel trek ik het aan. Ik loop weer naar de laptop en draai langzaam een rondje.
'Nou?', vraag ik twijfelend als het lang stil blijft.
'Heb je jezelf gezien?', klinkt Lolo's stem serieus.
'Nee, ik weet dat-'
'OH MIJN GOD, MENS! GA EEN SPIEGEL ZOEKEN!', gilt ze. 'JE ZIET ER WAANZINNIG MOOI UIT!' Ik kijk haar geschokt aan en loop naar de spiegel. Oh. Óh. Dat is nogal een verschil. Het jurkje past precies, alsof het op maat voor mij gemaakt is. De kleur doet mijn ogen mooi uitkomen en zit heerlijk.
'Heb je het gezien?', hoor ik Lolo.
'Ja! Dit is hem!', roep ik blij.
'YEAH! IK ZEI HET TOCH!', gilt ze. 'Dan ben je nu dus klaar voor je date. Ik wilde dat ik er was om je haar en make-up te doen...' Op de achtergrond klinkt de stem van haar moeder. Ze draait zich naar het geluid en roept iets terug.
'Sorry lieverd, ik moet gaan.'
'Ahw... Bye en tot snel dan!'
'Tot snel! Kusjes!'
'Kusjes!'
'EN BEL ME!', gilt ze voordat haar beeld op zwart springt. Glimlachend klap ik de laptop dicht. In elk geval heb ik nu een goede outfit. Ik heb er nu al zo'n zin in. We hebben morgen afgesproken. En eerlijk gezegd, ben ik best zenuwachtig, maar aan de andere kant kan ik echt niet wachten.