09.

'Dit is de laatste, je bent bijna klaar.' klinkt de stem van Clytia, één van de leden van mijn voorbereidingsteam.
Ik klem mijn kiezen op elkaar en voel hoe weer een haar uit mijn wenkbrauwen getrokken wordt. Een pijnscheut schiet door mij heen, maar ik probeer niets te laten merken. Ondertussen zijn de anderen uit het team druk in gevecht met mijn lange haar en proberen mijn huid egaler te krijgen. Het enige waar ik nu vooral op hoop is dat ik er niet net zo uit ga zien als hen.
Clytia ziet er met haar paarse haar en precies dezelfde kleur lippen net uit als een barbiepop en zou volgens mij het liefste mijn haar en lippen ook meteen verven. Marzio heeft zachtroze haren, wat ik voor een jongen toch een beetje vreemd vind. Aurora is geconcentreerd bezig met mijn haar en ik hoop dat ze niet de instructies heeft gekregen om het net zo kort te knippen als haar eigen haar.
Dan zegt ze eindelijk de verlossende woorden: 'Je bent klaar.'
Opgelucht haal ik adem en kom voorzichtig overeind. Marzio helpt me rechtop en kijkt me goedkeurend aan. 'Je ziet er nu geweldig uit!' zegt hij overdreven.
'Als we je haar en huid mochten verven was je nog mooier geworden,' benadrukt Clytia nog maar eens.
'Maar je gaat de show stelen tijdens de parade.' maakt Aurora hun verhaal moeiteloos af.
Ik voel even voorzichtig aan mijn haar en kom tot de conclusie dat de kleur gelukkig niet verandert is en dat het ook niet korter geworden is.
'Bedankt.' zeg ik zachtjes, niet wetend wat ik eigenlijk moet zeggen en of ik hier echt wel blij mee ben.
Maar mijn voorbereidingsteam huppelt de kamer alweer uit en ik blijf alleen over. Ik hoef niet lang te wachten tot mijn stylist binnenkomt.
'Ik ben Vinco.' zegt hij vrolijk. 'En je ziet er prachtig uit. Ik heb ook een geweldige outfit voor je gemaakt.'
'Ik ben Annie.' zeg ik, terwijl ik zijn uitgestoken hand schud.
Iets in mij zegt dat ik die ''geweldige outfit'' niet zo geweldig ga vinden, zeker niet nu ik bijvoorbeeld naar zijn blauwe haar en overdreven Capitooluiterlijk kijk, maar Finnick heeft me duidelijk gemaakt dat ik Vinco alles moet laten doen wat hij maar wil. Hij weet wat het Capitool mooi vindt. En daar gaat het om, zeg ik tegen mezelf. Het Capitool moet me leuk vinden. En de andere tributen. Ik bijt even op mijn lip, die net perfect zacht is gemaakt door mijn voorbereidingsteam. Vrienden worden met de andere tributen kan nog wel eens de moeilijkste opgave worden.
'Annie, niet op het kunstwerk van het voorbereidingsteam bijten.' waarschuwt Vinco lachend en snel klem ik mijn lippen op elkaar. 'Je gaat er adembenemend uitzien.' stelt hij me gerust, waarna hij meteen iets uit een grote kast haalt.
Vinco helpt me met het aantrekken van een lichtblauwe, strakke jumpsuit. Daar overheen hang hij iets wat waarschijnlijk een net voor moet stellen. Het heeft in elk geval de structuur van een net, maar is gemaakt van donkerblauwe stof in plaats van touw. Er horen bijpassende lichtblauwe laarsjes bij die tot mijn knie komen. Dan begint Vinco met het vlechten van mijn haar. Ik zit zo stil mogelijk, maar mijn gedachten dwalen al snel af. Misschien zie ik er straks wel verschrikkelijk uit en wil niemand uit het Captiool mij sponsoren. Misschien vinden de andere tributen me wel helemaal niet aardig en sta ik als gemakkelijk slachtoffer op hun lijstje. Misschien willen ze me wel heel graag doden. Misschien wil Matthew me eigenlijk ook vermoorden en is dat aardig doen alleen maar show. Ik bijt uit automatisme weer op mijn lip, maar denk dan weer aan de waarschuwing van Vinco. Ik wil niet denken aan wat ik allemaal moet doen om te zorgen dat anderen me aardig vinden. Ik wil niet achter hun tactiek komen, zodat ik hen moet gaan vermoorden. Een naar gevoel gaat door mijn buik heen. Ik wil de anderen helemaal niet vermoorden. Maar wat moet ik doen als zij mij wel dood willen?
'Je bent bijna klaar.' haalt Vinco's stem me uit mijn gedachten. 'Nu nog de finishing touch.'
Vinco strooit blauw, glinsterend poeder over mij heen, dat in mijn haar blijft zitten. Dan drukt hij op een knopje in de muur. De muur verandert in een levensgrote spiegel en ineens zie ik mezelf.
Ik lijk niet op mezelf. Het meisje in de spiegel ziet er mooi, Capitoolachtig en onmenselijk uit. Het meisje ziet eruit alsof ze zelf uit de zee komt. Ze glinstert en straalt een vreemde magie uit. De jumpsuit en het net passen op de één of andere manier perfect bij elkaar. Bij elke beweging die ik maak, stralen de glitters het licht alle kanten op. Nu pas valt me op dat ook mijn haren gevlochten zijn in het patroon van een visnet. Je kan veel over Vinco's stijl zeggen, maar mijn haar heeft hij echt geweldig mooi gedaan. Ik recht mijn rug en kijk de spiegel uitdagend aan. Mijn spiegelbeeld doet hetzelfde en ziet er zelfverzekerd uit. Niet kwaadaardig, maar toch een grote kanshebber tijdens de spelen. Iemand op wie je zou willen wedden. Iemand die je zou willen sponsoren.