Chapter 54

“En?” vraag ik nieuwsgierig als ik na een paar minuten terugkom. Hij zucht. “Ze komt” Mijn hart klopt in mijn keel. “K-Keep calm, Niall, waarschijnlijk zegt zij het eerder dan jij. Ik weet wel hoe het voelt.” probeer ik hem bemoedigend toe te spreken. Ik kan er niets aan doen dat ik stotterde bij mijn eerste woord. Hij knikt. ”Dankje” glimlacht hij. Voor wat? wil ik vragen, maar doe dan toch niks, buiten hem een knuffel geven waar al snel meer van komt. “Ik wil je niet kwijt” murmel ik tegen zijn lippen. “Ik jou ook niet” murmelt hij terug, waarna we allebei in lachen uitbarsten. “Oke, nu is het misschien beter als ik even wegga” zeg ik na een tijdje. Hij knikt. “Ik roep je wel als je terug kan komen” zegt hij, waarna het mijn beurt is om te knikken. “Good luck” zeg ik hem nog, waarna ik wegwandel.

Even later heb ik een perfect plaatsje gevonden. Ik kan Niall nog zien, maar hij mij niet. Dat merk ik aan hoe hij daar zit. Zijn ogen zoekend in het rond. Ik grinnik. Plots zie ik zijn blik verstarren en bijt ik op mijn lip. Ik volg zijn ogen met de mijne en daar is… Lien. Shit. Ze gaat gewoon vlak naast me wandelen! Ik moet hier weg, denk ik in paniek. De bladeren onder mijn voeten ritselen als ik beweeg. Oke, weggaan is dus geen optie meer. Dan maar hopen dat ze me niet opmerkt. Zo stil als ik kan blijf ik staan als ze langs me heenloopt. Ze merkt me niet op, waarna ik een zucht van verlichting sla. Even kijkt ze om. Shit, heeft ze me gehoord? Of gezien? Nee, blijkbaar toch niet, want ze loopt gewoon verder. Of in haar geval: shaket gewoon verder. Mij kan dat niets schelen. Ik weet dat ze Niall toch niet gaat terugkrijgen, en nu moet ik gewoon stoppen met denken en kijken naar het tafereel! Ik wend mijn blik terug naar de 2 personen bij het bankje. Wacht, wat?!