I'm only fooling myself.

Zuchtend dwaal ik door de straten van Orlando, het is lekker warm. De zon schijnt hevig neer op de lege paden in het park. "Pak me dan als je kunt!" Lacht een klein meisje, ze heeft twee bruine vlechtjes in haar haren, een perfecte glimlach op haar gezicht, knieën met verband rond. Ze herinnert me aan mezelf toen ik klein was. Ik speelde altijd samen met Maika in het park, dan waren we aan het schreeuwen en lachen. Maika, hij was vroeger mijn beste vriend. Maar op de één of andere manier verloren we contact toen we zestien waren. En ik kan onmogelijk verbergen dat ik hem mis. Na jaren, mis ik hem nog steeds. Soms vraag ik me af of hij mij ook zo mist. Als ik kon, dan zou ik terug gaan in de tijd. En hem een knuffel geven en hem daarna nooit meer laten gaan. Ik snap nog steeds niet wat er fout liep, en dat zal wel nooit gebeuren. Ik ga voorzichtig op een bankje zitten, ik trek mijn benen tegen mijn borst aan en omring ze met mijn armen. Een diepe zucht in en uit en zo kijk ik naar het mooie zicht van de zon die straald op de rivier. "Hey." Fluisterd een stem naast me, verward kijk ik op. Mijn mond valt open van verbazing. "Maika?" Vraag ik geschrokken, hij knikt en kijkt me moeilijk aan. "Waar, wat, hoe? Heh?" Zeg ik verward, ik laat mijn benen uit mijn grip vallen en staar hem met open mond aan. "Het spijt me, voor alles." Ik schud mijn hoofd. "Dat lost het niet op, waar was je? Ik... Ik miste je Maika." Hij kijkt me met zijn typische blik aan, maar laat daarna zijn blik de grond aftasten. "Ik had dingen gehoord, en ik weet het niet. Het spijt me. Ik miste je ook." Ik voel mijn heel voorhoofd warm worden, tranen prikken achter mijn ogen. Ze zoeken een uitgang en vinden die. Langzaam rolt de eerste traan over mijn wang, hij baant zich een weg naar vrijheid. Naar dood. Net als het leven, net als vriendschap, net als liefde. Je zoekt en zoekt naar een goed leven, een perfecte vriendschap, een mooie liefde. Maar eens je het vind ga je dood, gaat de vriendschap dood, sterft de liefde. En eender wat het is, altijd eindig je met hetzelfde. Een gebroken hart.
"Ik wil je even voorstellen aan een paar van mijn vrienden, vrienden waarmee ik een band heb." Ik knik glimlachend, ik kan niet boos zijn op hem. Ik heb hem gewoon veel te hard gemist. "Jongens!" Het zachte gezang en gepraat valt stil, alle ogen staan nu op mij gericht. Ik kijk ze allemaal eens goed aan en ga daarna dichter bij Maika staan. Ik ben altijd erg verlegen. "Wees niet verlegen Lilly." Lacht Maika, daarna ploft hij neer op de bank waar de andere jongens ook zitten. Hij doet teken dat ik naast hem moet gaan zitten. Gespannen ga ik op de versleten bank zitten. "Dit is Lilly, het meisje waar ik jullie al eens over vertelde." Ze knikken allemaal en glimlachen lief naar me. "Lilly dit is mijn band. Dat is Chris," zegt hij terwijl hij één voor één naar de jongens wijst "Jay en Christian." Ik knik, normaal gezien zou ik nu iets zeggen maar ik durf gewoon niet. Ik doe mijn hand voorzichtig in de lucht en zwaai er vluchtig mee. De jongens gniffelen een beetje en gaan daarna gewoon weer verder met hun conversaties alsof ik er niet eens ben. Al snel volgt Maika hun voorbeeld en zo blijf ik achter.
Na een tijdje begin ik gewoon een beetje ongemakkelijk met mijn schoenen te prutsen maar dan merk ik dat de aandacht van één van de jongens op mij is gericht. Hij slaat zachtjes op de plaats naast hem als teken dat ik er moet gaan zitten. Blozend ga ik op een veilige afstand van hem zitten. "Wij gaan even naar de winkel, probeer je in te houden Chris." Lacht de jongen die Jay heette, de rest volgt in het lachen. "Ik doe niet meer aan overspel." Zegt Chris met een kleine glimlach "Niet méér." Geeft Maika nog een laatste steek, daarna wandelen ze allemaal naar de kleine houten deur. "Je hoeft niet verlegen te zijn hoor, ik ben Chris. En jij bent Lilly, Maike heeft al erg veel over je verteld." Ik knik, hij grinnikt. "Oké, ga je nog iets zeggen?" Ik lach zachtjes. "Wat was je aan het doen daarnet? Je schoenen bespioneren of zo?" Ik grinnik zachtjes. "Jij zegt echt niet veel hé?" Ik schud mijn hoofd. "Praat, alsjeblieft?" Ik haal diep adem. "Hoi." Zeg ik snel, hij begint te lachen en kijkt me lief aan. "Flinke meid." Ik lach zachtjes.