0.4

Ik liep door de stad, voor mij zag één van de jongens van Orpheus. Al kan je niet meer vertellen welke, om een of andere reden moest ik dezelfde kant op als de jongen. Ik liep wat achter hem, en al gauw merkte ik dat de jongen dacht dat ik hem volgende, hierdoor ging ik sneller lopen om hem in te halen. Zodat het duidelijk zou zijn dat de jongen niet volgde, wat er echter gebeurde was dat de jongen ook sneller begon te lopen. Nu begon ik mij toch wel te ergeren en riep naar hem dat zij zich geen zorgen hoefde te maken, aangezien ik lesbisch ben. Na dit gezegd te hebben, lukte het mij naast hem te lopen. Maar ineens was de jongen veranderd in een blond meisje. Zij had wat langer haar, droeg een capuchon, en was erg aantrekkelijk. Toen schaamde ik mij wel, want wist ik veel dat het ineens een meisje was. Ik probeerde nog met haar te praten, maar durfde dat niet echt.

Bij het openen van mijn ogen, kwam de droom langzaam terug. Ik vond het aan de ene kant een beetje gênante droom, maar ik vond eigenlijk ook wel mooi. Nog voordat de andere wakker waren, ging ik verder met mijn tas inpakken. Maar toen iedereen wakker was, is het mij alsnog gelukt om als laatste klaar te zijn met inpakken.
Toen al onze spullen de boot uit waren, zijn we naar een restaurant gegaan. Hier heb ik een chocolade croissant genomen. Zonder echt op te vallen, keek ik voor mij waar alle Sunny Sailing boten lagen, op zoek naar jou. En toen de hoop al had opgegeven, en mij niet veel meer uitmaakte. Zag ik je aan het voordek van een boot. Met je oranje shirt, en blauw-wit gestreept broekje. Waarvan ik niet goed wist, wat voor soort broekje het nou was. Maar in elk geval, ik heb even naar je gekeken.
En ondanks ik niks zou weten zeggen, het doodeng vond en echt bang was voor een afwijzing, ben ik iets later toch op je af gelopen. Dit vooral vanwege de afspraak die ik met mijzelf had, want ik wist als die niet had gemaakt, ik niks had gedaan. En daar zou ik spijt van krijgen. Terwijl ik mij afvroeg wat de F ik zou moeten zeggen en mijn hart in mijn keel klopte liep ik door. Al toen ik echt dichtbij was, liep je een boot binnen. Heel even wist ik echt even niet wat te doen, heel even heb ik gewacht. Maar ben toen maar weggegaan. Enerzijds was ik teleurgesteld, maar ik was ook, en voornamelijk blij dat ik iets beter kon verzinnen om een gesprek met je te beginnen.
Toen het eten er was, zag ik je weer een aantal keren. Ik wist toen echt niet wat te doen, aan de ene kant wou ik alsnog een gesprek beginnen maar aan de kant durfde ik echt niet meer. En toen heb ik uiteindelijk maar gelaten.
En ben ik met mijn moeder en zusje gaan winkelen. Ik ben daar iets langer gebleven dan mijn moeder en mijn zusje, aangezien ik nog een souvenir had willen kopen. Ook omdat mijn instinct zei om een soort steen te kopen die zou zorgen dat voor aantrekkingskracht in de liefde, en het zou de gebroken harten helpen. Na langen denken en peinzen had ik hem uiteindelijk gekocht. En vervolgens vond ik ook nog een New Yorker waar ik nog een twee shirts kocht. Een van de shirt had ik meteen aangetrokken, aangezien ik het shirt dat ik eerst aanhad eigenlijk niet zo leuk vond.
En niet veel later ging ik naar het zwembad omdat de rest van mijn familie daar ook al was. Daar heb ik mijn bikini aangetrokken, ben even mijn zusje aan zwemmen om vervolgens weer naar de kant te gaan. Ik heb een bank verplaatst en ben ik verder gaan lezen in een boek over aliens. Om na een of meerder hoofdstuk (ken) het water weer in te gaan.
Ik weet niet meer zo goed wat ik deed, maar ik weet wel dat ik jou het water in zag gaan, samen met andere. Een paar kinderen en nog twee personen van jou leeftijd. Voordat je het water was ingegaan, was ik eigenlijk alweer klaar met zwemmen. Vooral omdat het heel saai is in je eentje. Maar dat jij in het water was, hield mij tegen. De mogelijkheid op een gesprek met je hield mij tegen. En misschien was het voor je wel duidelijk dat ik echt niet wist wat te doen, dus heb ik geprobeerd baantjes te trekken, al werkte dat niet zo goed met een afzakkende bikini. Ook heb ik even naar je staan kijken toen je bezig was. Echt ik wist niet goed wat te doen, ik wilde graag bij je in buurt blijven, een kans om met je te praten.
Maar ik wilde niet te duidelijk maken, daarom was ik ook zo blij dat ik niet veel later met een paar Italianen mee doen, toen ze met een bal spelletje bezig waren. Zij vertelde namelijk dat ze uit Italië kwamen, het was geen gok of iets in die richting. Het spijt mij trouwens wel, van die bal die het meisje op je schouder op haar rug raakte. Heeft ze er daarna nog iets van gezegd? Jij zei wel dat het niet erg was, maar jou heb niet geraakt. Daarom wist ik daarna nog steeds niet of het echt erg was. Vanwege die bal die verkeerd neer kwam, dacht ik dat het misschien beter was even te wachten toen je langskwam. Volgens mij zei ik ook zoiets.
Ik heb na een tijdje een gesprek vaag op gevangen. Een meisje zei dat het grappig was als je, en dit weet ik niet goed meer maar ik denk iets van Johan was, zou heten. En dat je toen vervolgens dat je naam Joan was. Maar of dit ook echt je naam is, weet ik niet, want na dat gesprek heb ik ook even gedacht dat het iets van Jolin was. Dus wat je naam is, is voor mij nog steeds een raadsel.
Helaas moest ik er na een tijdje eruit, mijn vliegtuig halen. Wat ik dan ook in het Engels uit moest leggen aan de Italianen, terwijl ik naar jou keek en jij. Jij keek terug. Wat voelde alsof tegen jou zat te praten, wat natuurlijk niet zo was. En misschien was je niks meer dan nieuwsgierig naar andere hun leven. En niet veel later ben ik eruit geklommen.
En toen ik nog één keer om keek voor ik mij ging omkleden, zat je op de kant samen met een blonde vriendin / collega zitten. Of dat dezelfde meisje was van de andere keren dat ik je zag, weet ik niet. Ik heb nog even gekeken of je er nog was, toen ik aangekleed was. maar ik zag je niet goed. En uiteindelijk zag ik liggen. Ik heb nog even een paar keek om gekeken, en dat de waren de laatste keren dat ik je heb gezien. Op dat moment, had ik het gevoel dat dit niet de laatste keer zou zijn dat ik je zou zien. Ik dacht toen voornamelijk omdat je zei dat je jouw groep uit zou zwaaien, en aangezien we bij de aankomst in een grote bus waren, waar mensen van én OCC Yachting én Sunny Sailing zaten. En waar mijn groep als laatst uitstapte. Ik dacht dat, dat nog eens zou gebeuren. Dit gebeurde niet.
Dus misschien, heel misschien zie ik nog eens. Maar ik weet niet of dat een goed idee is. Want de kans dat je hetero bent of een vriendin hebt of mij gewoon niet wil, is nog steeds aanwezig. En als dat zou is zou ik je graag willen vragen, of dit voor je te houden, en mij het idee dat iemand mij leuk vind te behouden, al is dan niet waar. Of zoals Dr. Phil altijd zegt, eerlijk te zijn naar de ander toe. Zodat ik verder kan gaan. En als het zou is dat je mij wel wilt. En je dit alles heb gelezen. Dan weet je wat ik voel, en doe hier mee wat je wilt. Reageer hierop of reageer hier niet op. De keuze is aan jou nu.