O11

Vanuit James:

Ik weet wie het is... Het is mijn broertje, het is gewoon mijn broertje. "Meneer, stop alsjeblieft!" zeg ik en ren naar de voorkant van het bed. "Het is mijn broertje! Appie, Appie alsjeblieft, leef nog!" zeg ik. Ik zie Kaj in de deuropening staan en hij komt iets verder naar mij toe. "James?" zeg hij. Ik kijkt over het bedje heen maar ik duw hem terug. "Blijf gewoon van mijn broertje af jam begrepen?!" Mijn stem klinkt net iets te bot denk ik. Kaj haalt zijn schouders op en loopt verder de gang in. Richting Myrthe en Thomas.Hij klopt op de deur en 2 tellen later nog een keer. Waarschijnlijk nog geen antwoord. Hij loop de kamer in en 3 tellen later staat hij alweer op de gang. "Pfff." Ik loop op hem af, pak hem bij de polsen en trek hem mee. "Waren Myrthe en Thomas aan het zoenen? Want dan is het je mooi geraakt he?! Ik zag het net ook al, toen ik weg liep uit Thomas zijn kamer, of wie zijn kamer dat dan ook was, waar jij en Jula aan het zoenen waren. Waarom zoen jij Jula? Je vond Myrthe toch leuk? Eerst Myrthe zoenen, dan Jula, straks mij nog?" zeg ik. Ik adem in en uit, en wil dan weer opnieuw beginnen met praten, maar dan zie ik dat er tranen over Kaj zijn wangen lopen... "James, ik zoende Jula niet, zij zoende mij..." zegt hij en er komen steeds meer tranen. "Sorry... Dat wist ik niet... Ze vond altijd Thomas al leuk..." zeg ik. "Echt? Waarom zoent ze mij dan? En niet Thomas?"

We zitten met zijn allen op de kamer, ik, Thomas, Myrthe, Kaj en Jula. "Thomas, waarom zoende je mijn zusje?! Ze is je eigen stiefzus!" zeg ik. Thomas kijkt naar buiten, tranen vullen zijn ogen. Hij doet zijn mond open om wat te zeggen, maar doet hem gelijk weer dicht. Iedereen is stil, het enige wat je hoort is het gepiep van de apparaten waar Myrthe aan ligt. Een hele poos word er niets gezegd. Dan staat Kaj, die op een krukje zat, op en gaat naast Myrthe zitten, die inmiddels zat te huilen, en sloeg een arm om haar heen. Ze legt haar hoofd op zijn schouder en hij neemt haar in een knuffel. "Rustig maar, het komt goed meisje." zegt hij steeds en geeft haar kusjes op haar voorhoofd. Hij geeft echt om haar, dat is te zien. "Jongens." zeg ik. Ze kijken me aan en ik knik met mijn hoofd naar de deur. Ze knikken als teken dat ze het begrijpen en lopen naar de deur. Ik loop er achter aan en doe de deur achter me dicht.

Vanuit Kaj:

Ik hoor opeens de deur dicht gaan. Ik kijk op en zie dat iedereen weg is. "Myrthe, kijk me is aan." vraag ik haar, maar ze weigert. "Kijk me is aan." vraag ik haar nog een keer. Weer schud ze van nee. "Kijk me eens aan." zeg ik nu. Ze kijkt op en ik zie dat haar mond trilt. "Wat is er?" vraag ik haar. "Jij!" zeg ze en gaat rechtop zitten. "Wat is er met mij?" Ze kijkt me verbaast aan. Ze probeert iets te zeggen, maar houd haar mond toch dicht. "Zal ik James vragen of hij even even komt?" Ze knikt van ja. Ik sta op en loop naar de deur. Ik pak de klink vast en kijk nog een keer achterom. Myrthe is opgestaan en naar het raam gelopen. Ik draai me weer richting de deur en doe hem open. Ik loop de gang op en doe de deur achter me dicht. Ik kijk de gang rond en zoek James. Als ik hem aan het einde van de gang zie zitten begin ik te twijfel. Moet ik wel naar hem toe gaan, of niet? Ik kan niet kiezen en loop gewoon op hem af. "James." zeg ik. Hij kijkt op en wil meteen opstaan om weg te lopen. Ik hou hem tegen. "Nee, niet gaan. Het spijt me. Myrthe wil je graag spreken, ga nou maar naar haar toe." zeg ik en loop weg. James roept me na en ik blijf staan. Hij loopt op me af en legt een hand op mijn schouder. "Bedankt bro!" zegt hij. "Geen dank joh! Ga nou maar naar je zusje toe, ze heeft je nodig." zeg ik. "Is goed. Ciao!" zegt hij en loopt weg richting de kamer van Myrthe. Ik hoor hem kloppen en daarna verdwijnt hij in de kamer. Ik zucht. Dan maar naar huis toe, ik heb hier verder toch niks te doen, denk ik en loop naar buiten. Ik loop naar de fietsenstalling en kijk rond om mijn fiets te zoeken. Maar waar is mijn fiets? Ik kijk nog een keer rond en zie mijn fiets nog nergens staan. "Hmm, raar," zeg ik tegen mezelf, "dan maar lopend naar huis." De fiets was niet echt duur, dus het maakt niks uit. Ik heb nu genoeg geld dus ik koop zo een nieuwe. Thuis aangekomen plof ik op de bank neer en stroomt mijn mobiel weer vol met "gemiste oproep", "nieuwe interacties", "whatsapp" en al die dingen. Al die Braviours... Ik besluit om een nieuw nummer te kopen, maar dat doe ik morgen wel na schooltijd ofso. Ik zet mijn mobiel uit en druk de tv aan. Hopelijk heb ik nu eindelijk rust...