Guardio Dorintor

Het was ochtend en ik stond voor zijn vaders bed heen en weer te springen en zei ‘Pap pap word wakker !! Mijn vader werd langzaam wakker en keek zijn zoon slaperig aan ‘Wat is er jongen’ zei mijn vader. Ik zei ‘Je bent wakker ik wou vragen of ik een koekje mag ? Mijn vader kijkt mij chagrijnig aan en zei ‘oké oké het mag maar laat me alsjeblieft door slapen ik heb nog veel te doen vandaag’ Ik knikte en keek hem blij aan en zei ‘Dankje dankje’ Ik gaf Mijn vader een dikke knuffel en liep daarnaar naar beneden. Ik liep de keuken in en pakte uit de kast het potje met koekjes erin en pakte er een uit en at het op legde de pot weer weg en liep weer stuiterend naar buiten toe. Iedereen sliep nog omdat het pas 6 uur in de ochtend was. Ik liep door de bossen van het dorp waar ik leefde en keek wat rond. Ik hoorde allerlei dieren en andere dingen. De bladeren over het pad dwarrelde weg door de wind. Het begon te regenen. Ik deed mijn capuchon op en liep veder. Ik hoorde wat door de bossen rennen en ik pakte snel mijn pijl en boog spande het aan met en pijl en richtte overal op. Een ork stond achter mij en deed zijn hand voor mijn mond en nam mij mee. Ik stribbelde tegen en probeerde te ontsnappen tot Ik opeens bewusteloos geslagen werd. Alles om mij heen werd helemaal zwart. De orken sleepte mij mee naar hun schuilplek en bonden mij vast een aan paal. Even later werd ik wakker en had knallende hoofdpijn door die dreun op mijn achterhoofd.


Ik keek om zich heen en zag overal orken wat ik normaal helemaal niet gewend was want ik mocht van mijn vader niet buiten zijn dorp komen omdat ik tenslotte nog maar 12 jaar was. 2 van die orken hielden bij mij de wacht Ik probeerde los te komen maar dat touw sneed in mijn armen ‘Ah dat brand’ zei ik zacht met een pijnlijk gezicht. Ik keek weer om me heen en zag iets scherps waarmee Ik me los kon maken en probeerde dat te pakken zonder dat de 2 orken wachters het zagen. Tot dat Chait Ashmud de koning van de orken voor hem stond. Ik keek hem een beetje bang aan en zei niks. Hij zei ‘Kleine kleine elven prins’ Ik zei ‘Ik ben niet klein’ Chait lachte en zei ‘Natuurlijk wel’. Ik keek hem chagrijnig aan. Hij liep naar hem toe en pakte de kroon van mij af. Ik zei kwaad ‘Blijf af van dat kroontje’ Hij negeerde mij en bracht het kroontje weg. ‘Blijf er van af’ zei ik nog een keer kwaad. Hij gaf een teken dat ze me mochten slaan. Ik keek hem raar aan ze pakte een mes en ze sneden mijn wang open. Er zat een grote snee in en had daardoor veel pijn en het brandde erg. Chait kwam terug en keek mij aan en keek onderzoekend naar me. Hij keek in mijn ogen en zei ‘Jij hebt aparte ogen rood zie je niet vaak bij een elf’ Ik zei niks en keek hem alleen kwaad aan ‘Je ziet bij een elf vaker blauwe ogen maar oké’ zei hij Ik gromde zacht maar deed niks. Hij liep weer weg en ik probeerde te zien wat hij ging doen maar zag het net niet wat wel jammer was. Chait kwam terug met een vlijm scherp zwaard en liep dreigend op mij af en hield het zwaard onder mijn keel ik slikte even. Hij vroeg ‘Hoe heet jij wie is je vader en waar kom je vandaan’
Ik keek hem aan en zei voorzichtig ‘Ik ben Guardio Dorintor en mijn vader is Fireus Dorintor en ik kom van Alvar’. Chait keek bedenkelijk en zei ‘Aha’ Ik keek hem aan en zuchtte even ik wist niet wat ik moest doen. Chait riep al zijn mannen bijeen ze maakte zich klaar voor een gevecht een strijd tussen elven en orken die de meeste niet zullen overleven. En de prijs is de elven prins Guardio. Ik keek om me heen en wisten niet wat ze zouden doen. Een van de orken maakte mij los maar bond mijn handen wel nog op mijn rug vast. Ze duwde me naar voren omdat ik mee moest lopen van hun. Mijn vader ging mijn zoeken en was al helemaal bezorgt om mij hij hoorde een groep aankomen en riep iedereen ter bescherming alle ruiters en strijders. Fireus stond helemaal vooraan en zag mij lopen en ik zag hem staan er vielen tranen langs mijn wangen omdat ik echt bang was. Fireus keek mij aan en dacht hopelijk is hij nog in orde. Ik keek naar beneden en een ork duwde mij ik viel naar voren maar ik stond weer gelijk op