0.3

Nadat we weg waren met de boot, had ik besloten wel met je te gaan praten. Ik had ook bijna een vraag bedacht die ik je zou kunnen stellen.
En elke keer dat we gingen aanleggen, heb ik rondgekeken opzoek naar boten met oranje schaduwplekken op de boot, ik weet niet wat het goede woord ervoor is. En elke avond werd ik weer teleurgesteld, ik werd sacherijnig. Iedereen merkte het, maar mijn lippen bleven gesloten.
En dan de laatste avond toen we teruggingen naar de grote haven. Toen zag ik wel weer die oranje dingen. Ik zag vlaggen met Sunny Sailing, ik had hoop je weer te kunnen zien. Toen heb ik meerder lange wandelingen gemaakt langs de plek waar de meeste oranje boten waren. Elke keer keek ik, geen een keer zag ik je.
Ik ben die avond nog gaan dansen op de straat, omdat zo gefrustreerd was dat je nog steeds niet zag. Dat dansen is gewoon iets wat ik heb, dansen is iets wat ik graag doe en op dat gebied heb ik helemaal geen schaamte. En dans ik wanneer ik dat wil, waar ik dat wil, hoe ik dat wil.
Later die avond toen we ergens gingen eten, hoorde ik dat een groep van Sunny Sailing daar ook ging eten. Ik dacht 'fijn'. Fijn dan kan ik je weer zien. Maar daar was je niet. En toen ik uiteindelijk ging slapen op het dek dacht ik dat het misschien ook maar beter was dat ik je niet meer zou zien.