Blood of the dragon [Game of Thrones] 1

Rhaenyra pov:

Vandaag was het de dag, de dag waar ik sinds mijn geboorte op voorbereid was. De dag van mijn kroning. Mama had afstand gedaan van de troon omdat ze meer tijd wou doorbrengen met papa en mijn klein broertje en zusje in Draken Steen. Ik zou regeren over De Zeven koninkrijken, ik Rhaenyra Targaryen, dochter van Daenarys Targaryen en Khal Drogo, en moeder van draken. Mijn hart maakte een sprong wanneer er op mijn deur werd geklopt en de stem van mijn lieve moeder helder werd. "Lieverd, ben je wakker?" de deur ging open en de zilveren haren van mijn moeder verschenen om het hoekje van de deur. "Ja moeder, ik ben al wakker." er verscheen een lieve glimlach op haar gezicht en ze kwam binnen. Ze kwam op het bed zitten en streelde langs mijn bruin haar, die ik als enige van de kinderen geërfd had van mijn vader. "Gelukkig heb je iets mee van je vader, anders zou hij niet geloven dat je van hem bent." lachte mijn moeder. Ze had gelijk, ik was het evenbeeld van mijn moeder, maar ik had de lange bruine haren van mijn vader geërfd. "Heb je wat kunnen slapen vanacht, lieverd?" vroeg ze bezorgd en ik knikte. "Als een roosje." mijn moeder lachte opgelucht, maar eerlijk gezegd had ik geen oog toe gedaan. Maar dat kon ik haar niet zeggen, ze ging haar anders nog meer zorgen maken, en dat was niet nodig. "Mijn prinses wordt nu koningin." zei moeder met tranen in haar ogen en nam me stevig in haar armen. "Mam, ik red mij wel, dat heb ik al altijd gekund." "Dat is waar, je bent altijd al heel volwassen geweest voor je leeftijd, net als je moeder." ik knikte en keek haar aan. "Ik ga mij nu omkleden voor de grote dag, dat zou jij ook beter doen lieverd." mijn mama stond op en verdween uit mijn kamer, het laatste wat ik nog van haar zag, was een lieve glimlach die ze me al sinds men geboorte had toegeworpen.


Mijn kleed zat strak en mijn haar werd netjes gevlochten zoals dat gebeurde bij de Dothraki. Ik bekeek mezelf in de spiegel. De lila ogen die ik van mijn moeder geërfd had, stonden mooi met het zilver die men voor mijn oogleden gebruikt had. Ik zag mijn zilveren lok in mijn haar en kon niet anders doen dan grijnzen. Had ik toch iets van mijn moeder in mijn haar geërfd. "Prinses Rhaenyra?" ik keek op en zag mijn vader in de deuropening staan en ik rende in zijn armen. Mijn vader was ongeveer de helft groter dan mij en enorm sterk. Hij was dan ook een Dothraki. Ik had de lengte van mijn moeder, wat niemand nog verbaasde. Hij begon te spreken. "Ben je klaar voor je grote dag prinses?" ik knikte en keek hem aan. "Je hebt echte kleren aan, vader." een lach klonk door onze kamer en ik keek hem aan. "Op een dag als deze, kan je vader niet verschijnen in bloot bovenlijf." "Liever niet." zei ik met een glimlach op mijn gezicht. Vader keek me in de ogen aan en zuchtte. "Je hebt de schoonheid van je moeder, maar het karakter van een echte Khaleesi." "Dat heb ik dan van jou geërfd." Vader zette me terug op de grond en gaf een kus op mijn voorhoofd. "Ik zie je straks in de troonzaal lieverd, dan zal je geen prinses, maar een koningin zijn." voordat ik nog maar een woord kon zeggen was Khal Drogo al verdwenen. Mijn blik schoot meteen weer naar de spiegel. Hij had gelijk, ik was een echte Khaleesi, en al snel zou ik deze tittel met trots mogen dragen. Ik voelde iets over mijn rug kruipen en opnieuw verscheen een grijns over mijn gezicht. Mijn drie kleine draakjes zaten op mijn schouders en ik bekeek hun. Ze waren nog maar drie dagen oud, maar ze waren al dubbel zo groot dan toen ze uit hun ei kwamen. Ze waren mijn trots, mijn kinderen, mijn draken.