002 •

Ik word wakker door een aantal auto deuren die ik dicht hoor klappen. Het is nog maar 4 uur 's ochtends ofzo, het is nog stik donker. Een zucht verlaat m'n mond. Na even denken sta ik op en zoek ik een paar sokken. Mijn arm ziet er niet uit maar ik kon niet anders. De drang gisteren was zo groot, ik kon het niet laten. Het grappige is dat de hulpverleners denken dat ze al mijn mesjes enzo hebben, wat dus niet het geval is.

Ik trek mijn sokken aan en wandel stilletjes de gang op, er komen hier alleen maar auto's als er iemand word binnen gebracht of als het woensdag of weekend is. Het is doodstil op de gang, ik ben zelfs bang om nog maar te ademen. Snel zet ik me neer voor mijn deur en wacht ik. "Welke kamer leggen we hem?" "78, die is al een week vrij" Oh, er word iemand nieuw binnen gebracht. Ik lig in kamer 76 dus hij ligt vlak bij me. De deur word iets verder in de gang geopend en 3 mannen wandelen richting zijn kamer vermoed ik. 2 hulpverleners en een jongen. Hij heeft blond haar, rode en dikke ogen door het huilen denk ik, een middelmatige lengte en een rode arm. Snel sta ik op en verberg ik me een beetje achter mijn deur, ik mag hier eigenlijk helemaal niet zijn op dit tijdstip.

"Hier is je kamer Niall. In kamer 77 ligt Zayn, in 76 Lauris, in 79 James, in 80 Melissa. We geven je morgen meer informatie over hoe het hier werkt. Ik zal even met je mee gaan om het bloed van je arm te wassen." De blonde jongen knikt en wandelt samen met een van de hulpverleners zijn kamer binnen. Niall is zijn naam, niet mis.

Een hard geklop schud me wakker. Ik zucht eens diep en wandel naar de deur. "Wakey wakey" zegt Louis terwijl hij me een kleine glimlach schenkt. "Hoe laat is het?" "10 uur, tijd om te eten" "Wacht ik ga me omkleden, ik kom zo naar je kamer." Louis knikt en wandelt de gang terug op. Snel haal ik een trui, ondergoed en een broek uit mijn lade. Om de een of andere reden ben ik vannacht vergeten om mijn sokken uit te doen dus houd ik ze nu maar aan.
Nadat ik me heb omgekleed poets ik snel mijn tanden en kam ik even door mijn haren. Ik bekijk me zelf even in de spiegel en zucht diep. Waarom ben ik niet zo mooi als al mijn vriendinnen op school? Alhoewel, vriendinnen? Alleen Leah heeft me bezocht. Van de anderen heb ik niets gehoord.

Niet veel later zetten ik en Louis ons neer in de gezamenlijke kantine. Louis glimlacht even naar me en bekijkt dan mijn arm. "Heb je gisteravond weer.." ik knik voordat hij zijn zin kan afmaken. Hij kijkt me met een teleurgestelde blik aan, maar hij zegt er verder niets over. We nemen beiden een hap van onze boterham en kijken wat rond in de kantine. Plots valt mijn oog op de blonde jongen die ik gisteravond heb zien arriveren. Hij kijkt verloren in het rond en zet zich dan alleen aan een tafeltje. Louis volgt mijn blik en vestigt dan zijn ogen ook op Niall. "Ik heb hem gisteravond horen aankomen" "Ik heb ook iemand op de gang gehoord maar ik wist niet dat het iemand nieuw was" "Ja, een of andere Niall" Een 'o' geluidje verlaat Louis zijn mond. "Misschien moeten we bij hem gaan zitten, hij zit daar zo eenzaam." Louis knikt en staat dan samen met me op. Normaal gezien is het niet echt van mijn gewoonte om bij een nieuw persoon te gaan zitten, de enige die ik echt goed ken is Louis. Maar Niall heeft iets speciaals, hij straalt iets uit. Wat hij uitstraalt weet ik niet, maar daar kom ik nog wel achter.