Hoofdstuk 2. Een nieuwe vriend

"Oke, jullie kunnen terug gaan naar jullie kamers. We eten om zeven uur in de kleine hal". Nadat de coach zijn mededeling had gedaan liep hij richting Mark en wachtte totdat iedereen vertrokken was. Toen iedereen weg was keerde hij zich naar Mark. "Pak je koffer. Ik laat zien waar jij slaapt." Mark's vader nam grote passen en Mark had daarom ook moeite om hem bij te houden. Het veld lag erg afgelegen van het gebouwtje waar het team verbleef. Het gebouw zag er oud uit, had maar één verdieping, maar was wel lang. Mark zuchtte een keer diep en liep vervolgens het gebouw in. Het zag er erg knus en gezellig uit van de binnenkant, maar dat zou je niet verwachten met de buitenkant. "Kan je hier aanwennen prinsesje? Of moet we een hemelbed voor je halen en personeel?" "DRAGONFLY NAAR JE KAMER! Let maar niet op Kevin. Hij is altijd al zo geweest..." Mark knikte even en liep met zijn vader mee naar de kamer die aan hem toegewezen werd. "Als je wilt mag je het terrein nog even gaan verkennen. Ik ga naar mijn kantoortje, die hier aan het begin van de gang is." Daarna liep zijn vader weg en was hij weer alleen.

Mark had een tijdje zijn kamer geobserveerd, maar besloot toen toch zijn koffer uit te pakken. Op de muur had hij verschillende posters van het voetbal frontier toernooi. Daarna legde hij zijn eigen voetbal in de hoek van de kamer en legde al zijn kleding in het kastje dat tegenover zijn bed stond. De kamer had nu wat meer sfeer gekregen, want eerst was er allen een kastje, een bed en een nachtkastje met een lamp. Mark pakte zijn kans en bleef hier geen moment langer. Hij trok zijn kleding uit en trok zijn trainingspak aan. Daarna ging hij naar buiten en ging het terrein verkennen. Mark had zijn bal ook meegenomen en nadat hij het terrein had gezien besloot hij toch maar naar het voetbalveld te gaan. Zo zou hij de tijd doden. Mark hield de bal hoog, maar wilde het liefst oefen op doel, maar daarvoor had hij nog iemand anders nodig. "Was nu maar iemand die hard kon schieten..." "Ik wil niet opscheppen ofzo, maar ik kan best wel redelijk schieten..." Mark keek naar het kleine zandweggetje dat naar het oudje gebouwtje leidde. Mark zag een jongen in het Raimon tenue. "Eric Eagle?" Mark's mond viel open van verbazing. "Ik had nooit verwacht..." Eric lachte even. "Dat geeft niet, maar wil je nou praten of trainen?" Mark rende naar het dichtstbijzijnde doel toe als antwoord. Langzamerhand werd het donker, maar de twee waren nog steeds aan het trainen. "Moeten we niet eens teruggaan. We hebben het eten al gemist....." Erics mond viel open. "Shit dat is waar ook, maar ik denk dat we nog wel wat zullen krijgen, tenminste........ als Jack niet alles heeft opgegeten..." Mark lachte en liep samen met Eric naar het 'slaapverblijf'

"Zeg eens... Hoe komt het dat jij één van de weinige bent die ECHT goed is in voetbal?" Eric zweeg en Mark was teleurgesteld, maar plots gaf Eric toch antwoord. "Ik kom oorspronkelijk uit Amerika. Daar heb ik op hoog niveau gevoetbald, maar helaas verhuisde we hier naartoe. Gelukkig spelen ze hier in ook voetbal. Ander moest mijn leven hel zijn geweest. Ik had pas geleden zelf een brief ontvangen om terug te keren naar Amerika om in het jeugd elftal te komen spelen. Ik heb nog een week...." De jongen waren inmiddels al binnen. Eric stopte zijn verhaal en liep zijn kamer in en Mark deed hetzelfde. Mark zag dat op zijn bed nog wat eten lag. 'Bedankt pap en Jack....' Nadat Mark zijn eten op had ging hij voor het raam staan en bleef naar buiten staren. Op het veld was Axel Blaze en.... hij leek zo kwaad. Mark schrok toen hij geklop op zijn deur hoorde. Mark deed open en Eric stond voor zijn neus. Hij stak z'n hand uit. "Welkom bij de club aanvoerder!" Mark dacht dat dit twee dingen betekend. Hij had een nieuwe vriend en Eric zou bij de club blijven....