Part 14

Nikki sluit haar computer af. Dit wordt teveel voor haar. Ze gaat op bed liggen, pakt haar oortjes en zet muziek op. "Baby don't cut, baby don't cut, you can do everything just promise baby you won't cut.." fluistert Nikki mee. Er rolt een traan over haar wang. "Ik kan het niet.." fluistert ze. "Ik kan niet langer sterk zijn."

De volgende ochtend wordt Nikki al vroeg wakker. Ze stapt haar bed uit. Dit wordt een goede dag, dat voelt ze. Ze werpt een blik op de klok. Half 8 pas. Nou, lekker rustig aan doen. Van Daan heeft ze niks gehoord. Whatever, ze moet door. Aankleden gaat langzaam, haar arm doet pijn... Als ze na een half uur eindelijk aangekleed is gaat ze naar beneden en eet snel een broodje. De brief die op tafel ligt ziet ze niet. Ze springt op haar fiets en fietst naar school.

Eenmaal op school stapt ze opgewonden binnen. Maar haar geluk bederft vrijwel meteen. Ze ziet Melody wel heel dicht tegen Daan aan staan. Nikki wil er heen lopen, maar ze durft niet. Dan ziet ze dat Melody zich in Daan's armen werpt, en dat Daan hierin meegaat. Nikki krijgt weer tranen in haar maar ze knippert de tranen weg en stapt erop af. "Ja wat moet dat?" vraagt Nikki kwaad. Ze kijkt zowel Daan als Melody. Melody maakt zich los en kijkt haar arrogant aan. "Wat heb jij daar mee te maken?" Daan kijkt Nikki ook aan, maar anders. "Nikki, ik kan het uitleggen..." zegt hij. Nu wordt Nikki kwaad. "Nee je hoeft niks uit te leggen. Ik snap best dat je liever een barbiepop als vriendin hebt dan een of andere emo!" schreeuwt Nikki tegen Daan. "Wie is er emo?" klinkt er van verschillende kanten. Nikki bijt op haar lip. Shit... wat heeft ze nu weer gezegd...