Eleven

ik voel me steeds slechter voelen en zit helemaal in de put. ik heb me helemaal afgesloten van de buitenwereld. het enige wat ik doe is huilen en op de bank zitten, terwijl ik naar de tv staar, die niet aan staat. dinsdag had ik eigenlijk met Bill afgesproken, maar hoe het daar nu naar uit ziet, ga ik daar niet naartoe. het is nu maandag avond, drie dagen nadat ik er achter kwam dat Peter vreemd gaat, en kan sinds dien niets meer doen op huilen na. als ik er aan denk begin in weer hard te huilen. na een paar uur val ik in slaap op de bank.

de volgende ochtend word ik wakker met rood getraande ogen. ik kan hier wel blijven zitten, en mezelf zielig vind. maar dat lost niets op! denk ik bij mezelf. ik sta op en ga me douchen, wat ik ook al bijna 4 dagen niet meer gedaan had. als ik klaar ben, en mijn kleren aan heb kijk ik naar mezelf in de spiegel. het enige wat ik kan zien zijn mijn dikke rood gehuilde ogen. ik heb geen zin om make-up op te doen.

ik kijk op de klok en zie dat ik eens moet gaan om oprijd bij de studio te zijn. ik pak een jas en een zonnebril voor mijn ogen. gelukkig schijnt de zon ook, zodat ik niet op een totale rand debiel lijk.

als ik eindelijk bij de studio aan kom ga ik naar binnen, en naar de oefen ruimte waar ik tot nu toe de hele tijd heb geoefend, daar zit Bill al op me te wachten en begroet me blij. als ik mijn zonnebril af zet ziet hij mijn ogen en schrikt, hij komt naar me toe en geeft me meteen een knuffel.

hij zet me op de bank, en vraagt wat er gebeurd is. ik probeer het verhaal zo rustig mogelijk te vertellen, maar het lukt niet en ik blijf maar snikken en huilen tussendoor.

hij besluit om de rest van vandaag af te bellen en besluit dat we samen leuke dingen gaan doen, zodat ik even niet meer aan Peter hoef te denken. als ik weer gekalmeerd ben gaan we richting de stad. als we daar langs terrasjes lopen en ik het eten ruik bedenk ik dat ik toch wel veel honger heb, maar dat vind ik ook niet vreemd omdat ik al dagen niets meer gegeten heb.

eerst gaan we even lunchen, dan nog wat winkelen. ondertussen zijn er honderden meisjes waardoor we worden opgehouden omdat ze graag een handtekening van Bill willen, of op de foto natuurlijk. daarna gaan we naar het appartement van Tom en Bill wat inmens groot is en in de binnenstad licht. Tom is niet thuis. we gaan op de bank zitten en kijken een film. ik heb nog helemaal uitgeput van de afgelopen daar dagen en al snel van ik in slaap op de bank.