Chapter 50

“Wel euhmm…” begin ik. Goed begin, Anna, goed begin. *kuchkuch* “Kijk, je gaat waarschijnlijk niets ervan geloven, maar ik zal je alles van toen hij mij is komen ophalen tot nu vertellen” begin ik. Hij knikt met een frons in zijn voorhoofd.En zo begin ik het hele verhaal. Vanaf Nando’s tot in het ziekenhuis. Ook dat we gekust hebben. Best wel awkward om te vertellen, als je zo de hele tijd zijn gekwetste gezicht ziet. Maar hé, hij is mijn beste vriend, niet mijn lief! En als beste vriend moet hij blij zijn voor mij, niet?

Na mijn verhaal kijkt hij geschrokken toe. Even staat hij verward voor zich uit te staren, maar daarna zet hij een stap in mijn richting en legt zijn vinger zachtjes op de snee in mijn hals. Ik rol geïrriteerd met mijn ogen. “Rob, laat alsjeblieft” smeek ik, waarna hij onmiddellijk stopt. Brave jongen. Ik geef hem een goedkeurende blik. “Nu moet ik dringend mijn gsm opladen!” schiet me ineens te binnen. Ik loop naar mijn koffer en zwier alles eruit. Mijn oplader, waar heb ik dat ding toch gelaten? Ah, hier. Helemaal vanonder. Ook een goeie plaats. Meteen loop ik naar het stopcontact en niet veel later stromen de smsjes al binnen. Terwijl ik al mijn kleren in de kast op kapstokken hang, tel ik de keren dat ik het welgekende toontje hoor. What the…? 21 smsjes?! Van enkel gisterenavond en deze nacht? Waarschijnlijk alles van Robin, grinnik ik. En ja hoor.

‘Waar ben je?’

‘Ans? Leef je nog?’

‘Godverdomme, Anna! Waar ben je?’

‘Snap je dan niet dat ik ONGERUST ben?’

‘Kom nu onmiddellijk terug!’

‘Duurt het nog lang?’

‘Hij heeft je toch niks aangedaan he?’

‘Anna, alsjeblieft, kom terug’

‘Dit is deprimerend, ik kan niet slapen!’

‘Dit is niet leuk meer, Ans!’

‘Ik ga op je wachten totdat je thuiskomt!’

‘Ik mis je Anna, waar blijf je toch? ’

‘Kom alsjeblieft terug!’

‘Oke, dit heeft blijkbaar geen zin’

‘Maar als je dit leest, kom dan terug!’

‘Waarom negeer je me?’

‘Ik weet zeker dat je dit leest!’

‘Antwoord gewoon!’

‘Anna…’

‘Kom alsjeblieft terug…’

‘Ik hou vandkdkqmdm’

Ik grinnik. Die laatste sms. Hier leid ik dus uit af dat hij met zijn gezicht op zijn gsm in slaap gevallen is. Lachend toon ik mijn op hol geslagen gsm aan Robin, waarop hij blozend wegkijkt. “Het is al goed” sus ik hem.