De 17de verduistering

ik schrik wakker en zie mijn vader op mijn bed zitten. Van harte gefeliciteerd schat kom je zo naar beneden. Waarom zou ik naar beneden komen, ook al is dit mijn verjaardag. Op deze dag ben ik toch nooit blij. Deze dag doet me denken aan mijn moeder die ik nog nooit gekend heb, want zeventien jaar geleden in mijn moeder vlak na mijn geboorten overleden. Kom je je bed uit. Ik besef nu pas dat mijn vader in de deur opening staat te wachten. Ja ik kom al, ik stap mijn bed uit en denk ik wil helemaal niet jarig zijn, het is elk jaar het zelfde ik zou zo graag willen dat mijn moeder er een keer bij was geweest. Ik trek met moeite een lichtblauwe skinny jeans aan met een neon roze hemdje en er een dun zwart vestje er over heen. ik loop naar de spiegel. Weet je je lijkt heel erg op je moeder. Ik draai me om en zie mijn oma in mijn kamer staan, dank je wel oma. Zij had net zo als jou lang zwart krullend haar, diep zee blauwe ogen, lange benen, een getinte huid en een slak postuur.
Kom je naar benende je vader wacht op je. Ja oma ik kom er aan ga jij maar al vast.
ik pak snel mijn schooltas en loop mijn kamer uit ik loop langzaam de trap af. Ik was nog niet halve wegen de trap. En ik kan mijn oma en mijn vader horen zingen. Nee dit ook nog eens. Ik kom de woonkamer binnen lopen. Mijn oma komt naar mij toe lopen. Van harte gefeliciteerd met je zeventiende verjaardag. Ze geeft me een cadeau. Ik pakte het uit en zag dat er een trui in zit, hij is roze met oranje streepjes. Ik heb hem zelf gemaakt. Deze dag kan toch niet erger of toch wel ?
hij is mooi oma, deze worden komen met moeite uit mijn mond maar ik wil haar ook niet kwetsen. Doe hem eens aan schat. Ik trek mijn vestje uit en stop hem in mijn tas, en trek de trui aan. hij staat je prachtig! Hou je hem vandaag aan voor mij ? ja dus deze dag kan dus nog erger. Ja oma voor jou hou ik hem aan. ik geef haar en kus dank je wel oma. Graag gedaan.
Nikita wat heb je toch een mooie trui aan, pap ik zou maar niet over jou beginnen
he. Nee doe dat maar niet.
ik heb wat voor je. Hij geeft me een zwartdoosje. Ik maak het open er zit een armband in. De armband is van zilver en er zitten allemaal bedeltjes aan. op een van die bedeltjes staat mijn moeders naam Carly en op de andere staat mijn naam Nikita. Op de andere bedeltjes staat love, hope, fight, stay strong en friends. Deze armband is van je moeder geweest ze wilde dat ik je deze armband gaf als je zeventien werd en dat ben je vandaag geworden. Maar je moet me een ding beloven, je doet deze armband nooit meer af want hij is specialer dan je denkt. Oké pap ik doe hem nooit meer af maar wat is er zo speciaal aan? daar kom je nog wel achter. Hij is prachtig, ik voelde de tranen in mijn ogen op komen. Dankjewel en ik geef mijn vader een hele dik knuffel. Geef je echt de armband van Carly aan haar? Ja dat doe ik Carly dat heeft ze altijd al gewild.

Kom laten we gaan eten. ondertussen had mijn oma de tafel al gedekt. Er staan allemaal lekkere broodjes op tafel. We net gaan eten, net op dat moment kwam Marleen de kamer binnen lopen. Van harte gefeliciteerd en ze geeft me een knuffel. Heeft je oma die trui gemaakt fluistert ze in mijn oor. Ja ik doe hem straks uit wil haar niet kwetsen. Oké mooi. Ze laat me los. Wat doe je hier zo vroeg? Je vader had me gebeld of ik mee kwam eten. o vandaar. Komen jullie hoor ik mijn vader uit de eetkamer roepen.
We gingen aan tafel zitten en we beginnen aan ons ontbijt. We waren zo klaar. Ik heb nog wat voor je ze haalt een klein cadeautje uit haar zak. Ik maak het open en zie dat er de zelfde ring in zit die ze van haar moeder heeft gekregen. Hij is zilver met een licht blauw steentje. Ik heb hem gekocht omdat je veel voor me betekend als vriendin. Heel erg bedankt ik geef haar een knuffel.
Jullie moeten naar school anders komen jullie te laat. we gaan al. Ik loop naar boven om mijn jas te halen en trek de trui van mijn oma uit en leg het onder mijn bed. Als ik weer beneden gaan we naar school.


2.
we lopen naar school, wat heb je van je vader gekregen? Deze armband. Hij is prachtig. Ja ik weet het hij is van mijn moeder geweest ik heb en er echt super blij mee. is die echt van je moeder geweest? Ja dat is die ze wilde dat mijn vader het aan me geeft als is zeventien word. Me lopen de hoek om en er komt opeens een auto op ons afrijden. Ik weet niet wat er gebeurde maar ik pak Marleen vast en knijp mijn ogen dicht. als ik mij ogen weer open doe zie ik dat we in de lucht zweven ongeveer zo’n vijf meter boven de grond. Marleen? Wat is er gebeurd? Ik heb niks gedaan Nikita zet ons neer. Ik weet niet hoe, en ik heb helemaal niks gedaan Marleen. We zweven naar school toe. Vlak voor school stonden we weer op de grond. Marleen en ik kijken elkaar verbaast aan, wwat is er net gebeurd? Ik heb geen flauw idee zeg ik lachend.
Als we net het schoolplein op willen lopen komt er een jongen voorbij lopen. Hij heeft donkerblond haar olijfgroene ogen en hij is net iets langer dan mijn en hij heeft een normale huidkleur. Het valt me gelijk op dat hij de zelfde tattoo als mijn vader heeft. Vier rondjes en door die rondjes lopen kronkelende lijnen. De tattoo loopt vanaf de binnen kant van zijn hand door naar de zijn pols. Nikita hoor je me wel. He wat? Ik zij dat je heel erg naar die nieuwe jongen zat te staren. Ow dat is wel beschamend. Weet je wat raar is hij heeft de zelfde tattoo als mijn vader. Nikita hij heeft helemaal geen tattoo. Kom we gaan naar binnen voor dat je spoken begint te zien. wat ben je toch weer aardig Marleen. Maar laten we maar gaan anders hebben we straks geen plek meer om naast elkaar te gaan zitten.
We waren te laat bij het scheikunde lokaal. Marleen gaat helemaal vooraan zitten naast een meisje met zwart sluik haar en een hele lichte huid. ik kijk om me heen en zie dat er nog een plekje vrij is naast die nieuwe jongen. Kan ik hier zitten ? ja je kan hier komen zitten. Je bent nieuw hier toch ? ja ik ben Kaj, Nikita leuk om je te ontmoeten Nikita, insgelijks. Hoelang heb je die tattoo al ? ik heb hem al twee jaar. Maar hoe kan je die zien? gewoon door te kijken hoezo vraag je dat ? de meeste mensen zien het niet. de leraar komt binnen lopen open jullie boek maar op blz 389 we beginnen vandaag met een uitleg over stoffen en monocle. Nee niet dit hoofdstuk dit is het saaiste hoofdstuk uit het hele boek. Vijf minuten leken wel een uur te duren ik wil dat de tijd sneller gaat. Wat doe je nu fluistert Kaj ik doe helemaal niks. Jawel je hebt de tijd versneld. Dat heb ik niet. Kaj en Nikita letten jullie even op want ik neem aan dat geen van jullie wil nablijven. Ja meneer. Ik leg het je uit als je mee koffie gaat drinken na school. Dit is toch geen slechte versiertruc, nee dat is het niet. oke mooi ik ga met je mee. na dat de bel was gegaan loop ik met Marleen naar het rooster. Nikita we hebben geen les meer! Al onze lessen zijn uitgevallen omdat de docenten een cursus hebben.
O dat is heel erg fijn. Ik loop niet met je terug want Kaj die nieuwe jonge vroeg me mee of ik koffie ging drinken. Ow oké nou heel veel succes met hem. Nee hoor hoeft niet hij is van jou. Veel plezier.

Noemde je me nou de nieuwe jongen? Ja anders weet ze niet wie je bent. Maar hoe weet je dat ? ik kwam net aan lopen toen je dat zei. Wat is de beste dichts bei zijnde koffie bar? De Starbucks zit hier om de hoek zullen we daar heen gaan. Ja is goed. Maar waarom wilde je me het niet op school vertellen? Omdat dit nog best wel verwarden kan zijn. Wat voorn koffie wil je ? maakt mij niet uit. Ik loop wel even met je mee. nee dat hoeft niet ga maar alvast een plekje zoeken. Ik ging bij het raam zitten niet veel later komt Kaj met een koffie en twee donuts aan lopen. Ik hoop dat je dit lust. Ja dat lust ik dankjewel.
wanneer ben je zeventien geworden Nikita ? vandaag. Gefeliciteerd maar wat doe je hier dan met mij ? moet je je verjaardag niet vieren ? nee mijn vader is aan het werk en die komt pas om vandaag pas om vijf uur thuis. En je moeder dan is die er niet ? mijn moeder is vlak na mijn geboorte overleden. Dat is vervelend sorry dat ik er over begon. Maakt niet uit.

3.
maar even ter zaken te komen. je weet niet wat je bent? En je weet niet waar je vandaan komt? Ik weet dat ik Nikita Blacco heet en ik ben nooit verhuist. Dit kan misschien een beetje raar klinken je bent een Etam dat is een magisch wezen, je lijkt heel veel op een normaal mens alleen je bent niet normaal. Je kan vliegen, zien hoe mensen zich voelen, vliegen, toveren en gedachtes lezen. Alle Etam’s hebben weer andere krachten. De krachten van de Etam’s kunnen heel erg verschillen en niemand heeft de zelfde kracht we kunne wel allemaal toveren en vliegen dat is gelijk maar wat je precies kan toveren hangt er vanaf waar je goed in bent lucht arden vuur of water. Weet je ik begrijp nu waarom je dit niet op school verteld want het is best raar. Ja dat is het ook als je het voor het eerst hoort. Zal ik het je nog rare maken. Jij lijkt heel erg op onze koningin die opeens verdwenen was met haar man en haar stylist. We weten alleen dat ze zwanger was en dat was het. Iedereen denkt dat ze dood is. maar dat kan nooit dat ik dat ben. Hoe laat is het? Het is vijf uur. Ik moet naar huis want mijn vader wil uiteten. Heel erg bedankt voor de koffie en de verwarring maar ik kom er wel uit zeg ik lachend. Geen dank. Is het goed als ik met mee loop?

Als we net buiten staan gaat mijn telefoon, het is mijn vader. Nikita! Kom niet meer naar huis het is gevaarlijk! Ga mij ook niet zoeken ! ik kom thuis ik beloof het je. Blijf leven Nikita! Pap ! het enige wat in nog hoor is piep piep piep en de verbinding word verbroken. Ik weet niet hoe snel ik naar huis moet alleen dat mag niet. ik blijf voor een minuut dood stil staan de tranen stromen over mijn wangen. Ik moet naar huis en ik begin kei hard te rennen. Nikita ! hoor ik achter me, ik trek me er niets van aan en ren veder. Ik kijk even achter om en zie dat Kaj achter mij aan rent. Voor mijn huis blij ik dood stil staan. wat is er Nikita? Stil en achter die bosjes Kaj nu ! neem hem maar mee zegt de voorst man hij is lang en heeft een zware stem. Ik kan zijn gezicht niet zien omdat hij een chapouchon op heeft. Even later komen er twee mannen naar buiten zij hebben mijn vader vast. PAP! Kaj slaat snel zijn hand voor mijn mond voor dat ik nog meer kan gillen. Ik wil op staan alleen Kaj heeft me stevig vast dit is misschien de enige kans om hem te redden. Nee dat is het niet want je weet niet wie of wat ze zijn. We wachten tot dat ze weg zijn en dan gaan we je huis in kijken of we aanwijzingen kunnen vinden. Niet veel later rijd de auto de straat uit. We wachten daarna nog zeker vijf minuten om te kijken of ze echt wel weg zijn.
Ik loop naar de deur en duw de deur langzaam open. De spiegel in de gang ligt in duizend stukjes op de grond. Er zitten krassen in op de salon tafel. In de woon kamer ligt de tafel op de grond de stoelen liggen helemaal uitelkaar op de grond, er liggen allemaal boeken op de grond. Ik loop naar het midden van de kamer. In het midden ligt een foto van mij en mijn ouders toen ik net geboren was. Er zitten wel krassen op maar ik kan nog wel zien. ik druk de foto tegen mij aan en alles word een paar seconde later zwart. Even later word ik wakker ik zie de puinhoop en Kaj die naast me zit. Gaat het met je ? ja het gaat wel weer. mooi zo. Ik sta op en stop de foto in mijn zak. Het komt goed Nikita. Nee dat komt het niet. ik weet niet waar mijn vader is ik weet niet of die nog leeft ik weet helemaal niks! Kaj trekt me naar zich toe en neemt mij in zijn armen, het komt echt goed dat beloof ik. Kom je gaat met mij mee naar Uthopiea daar ben je veilig. Ik keek op af zijn schouder, hij liet me los en pakte mij bij mijn heupen beet. Waar gaan we heen? Uthopiea watus? Daar wonen alle Etam’s daar ben je veilig. Kom laten we je spullen pakken. Ik pakt snel mijn telefoon oplader. En stopte het in mijn tas. Kaj hoelang blijf ik bij je ? geen flauw idee waarschijnlijk tot dat we je vader hebben gevonden. Maar ik moet ook naar school he. Stop je boeken maar in je tas. Toen we net buiten stonden kwam Marleen aan gefietst. Wat is er gebeurd ? mijn vader is ontvoerd en ik weet niet wie hem heeft. Dat is echt erg we moeten de politie waarschuwen. Marleen dat heeft toch geen nut de politie in dit dorp doet toch helemaal niks. Waar ga je nu heen Nikita? Ik verblijf bij Kaj hij heeft nog een kamer over. Oké is goed maar hij moet onthouden als er wat met jou gebeurd ben ik nog lang niet klaar. oké ik weet dus nu dat ik voor je moet uit kijken Marleen. Ik zorg dat haar niks overkomt. Nikita je weet dat je altijd mij welkom bent. Ja dat weet ik. Ik geef haar een knuffel pas goed op je zelf Marleen jij ook Nikita. Ja hoeft me niet op te halen om naar school te lopen. Oké is goed ik zie je morgen op school. Tot morgen.

4.
kom laten we gaan, hij pakte mijn hand en trekt me mee. ik weet niet waar we allemaal heen lopen. We lopen door allemaal steegjes heen. ik ga deze weg nooit onthouden omdat het allemaal zo erg op elkaar lijkt. Gaat het wel? Opeens heb ik door dat ik stil sta. Ja ik denk van wel er is zoveel gebeurd vandaag en ik weet niet of mijn vader nog leeft. Hij leeft nog ik weet het zeker. Hij haalt het haar voor mijn ogen weg en kijkt me aan. zo nu kan ik je ogen zien. je hebt hele mooie diep zee blauwe ogen. Dankjewel ik hoop dat hij niet ziet dat ik moet blozen. Kom we gaan veder. Hoe ver is het nog ? we moeten nog een steegje door en dan moeten we een poort door en dan zijn we in Uthopiea. Dit steegje was heel erg anders dan die andere steegjes. De andere waren heel erg donker en bij deze helemaal niet het was licht en er staan allemaal tekeningen op de muur. Kaj hoe kan het dat ik deze steeg herken? Ik heb geen flauw idee misschien ben je hier ooit toen je klein was geweest. Ja dat zou goed kunnen. Kom we stappen door de poort en dan breng ik je naar mijn huis.
we blijven voor een witten muur stil staan. moeten we hier door heen? ja we kunnen door muren heen zo blijven verborgen voor de mensen. Maar hoe moet ik hier door heen ? steek je hand door de muur en loop dan veder. Ik ga wel eerst en dan pak ik je hand beet. Na dat Kaj door de muur heen was gegaan ga ik door de muur heen zo als hij gezegd had pakt hij mijn hand en trok mij voorzichtig er door heen. opeens was ik aan de andere kant van de muur. Ik keek rond ik zag dat het gras heel groen, het viel me op dat de bloemen en de waterval en de rivieren zwart waren de rest had allemaal kleur behalve de lucht waterval en de bloemen. Kaj hoe kan het dat de lucht, waterval en de bloemen zwart zijn? Zeventien jaar gelede was hier oorlog nou ja hoe je het mag noemen. De koning en koningin waren hier niet meer veilig. De koningin was hoogzwanger en ze zou een meisje krijgen. En dat meisje zou de krachtigste Etam ooit zijn als de krachtigste Etam hier niet is kleurt dat zwart. Dat is zonde, komt ze ooit nog terg? Dat zou ik echt niet weten ze denken dat het meisje niet eens weet dat ze een Etam is of ze denken dat het meisje het niet gered heeft net zo als haar ouders. Dat is echt erg.
Kom we gaan naar huis. onderweg kwamen we allemaal mensen tegen die vreemd naar mij kijken sommigen buigen voor mij. ik kijk Kaj vragend aan doen ze dit bij iedereen die nieuwe is ? nee dat doen ze niet bij iedereen dit is inderdaad een beetje raar.
Nog een paar straten lopen en we zijn bij mijn huis. we zijn bij mijn huis. voor dat ik het wist zijn we er. We staan voor een heel groot landhuis. Woon jij hier? Ja hier woon ik. Dit huis is echt heel mooi ! vinden je ouders het niet erg dat ik hier blijf. Ze zijn heel erg gastvrij en ze vinden het leuk als ik iemand mee neem want dat doe ik haast nooit. Ze vinden het ook niet erg dat ik een meisje ben ? nee dat vinden ze niet erg. We lopen het pad op en Kaj belt aan. Er doet een klein meisje met donkerhaar doet de deur open. Hoi Kaj wie is dat? Dit is Nikita. Ze loopt naar me toe en steekt haar hand uit in ben Nikky. Leuk om je te ontmoeten Nikky hoe oud ben je ? ik ben acht. Zo dan ben al een hele grote meid. Ja dat weet ik.