~12.

Arya
Van sommige personen word ik zo ontzettend moe. Dan vraag ik me af of ze dan nooit moe van zichzelf worden. Zoals bij Belle. Nog geen dag in het nieuwe huis, wat nog een enorme rotzooi is, en ze moet al twee keer wegrennen.
Dus nu was het onze taak haar weer te vinden. Doodmoe en chagrijnig rende ik in mijn witte-tijger-gedaante naar het noorden. Af en toe ving ik haar zwakke geur op, die vervolgens werd weggeblazen door de wind. Ik rende eingelijk maar doelloos rond, totdat ik een zoetige geur opving die op die van Belle leek, maar dan vermengt met iets anders. Ik besloot terug te veranderen - zonder mijn familie in te lichten, het kon me even niet schelen - en trok mijn rode jurkje aan dat onhandig aan me vast was geknoopt. Nu ik niet meer zo goed kon ruiken, duurde het even voordat ik de bron van de geur had gevonden. Toen zag ik ineens mezelf, tussen de bomen verbaasd staan kijken. Na een halve minuut verbijsterd daar te hebben gestaan, zag ik dat het een enorm raam was, en dat zich daarachter een groot huis bevond. Zelfs al was ik in mijn mensenvorm, ik kon nog veel beter ruiken dan de meesten, en hier rook ik goed Belle's geur. Een beetje jaloers omdat zij al allemaal vrienden had gemaakt en ik niet, rende ik naar de deur en belde aan.
Ik had in mijn leven al veel jongens gezien, maar dit sloeg echt alles. Zijn perfectie spatte van zijn gezicht en sloeg me - bij wijze van spreken - helemaal de grond in. En ja hoor, daar lieten mijn mondspieren me in de steek, en ik voelde mijn onderkaak levenloos omlaagzakken.
'Uh.' zei ik, met de groots mogelijke intelligentie.
'Jij komt voor Belle.' antwoorde hij met een zachte melodieuze stem.
Bang dat ik weer een of ander vreemd geluid zou uitstoten knikte ik maar.
Hij stapte opzij en nadat ik zijn gezicht mocht bewonderen, was het aanzicht van een grijnzende Belle gewoonweg klote. Maar omdat ik wist dat ze deze gedachtes zou kunnen horen straks, besloot ik dat het tijd was om te gaan. Ik trok haar mee naar buiten, maar wierp de mooie persoon nog een stralende glimlach toe.
'Dag, Edward!'riep Belle nog achterom.
Edward, dacht ik. Jou zal ik onthouden.




Reacties? *puppyeyes*