Kate en Owen

''leuk hoor z'n spooktocht met een groep vrienden'' dacht ik terwijl ik verder door het bos liep en de rest zocht, maar nergens zag ik ze waarna de paniek langzaam de overhand over mijn lichaam nam. stapje voor stapje liep ik verder terwijl ik hun namen begon te roepen ''OWEN''..... ''DAAN''...... ''CHELSEY''...... maar nee hoor ik kreeg geen antwoord terug het enige wat ik hoorde was mijn echo en weg vliegende vogels die ik op had gejaagd door mijn geschreeuw. na een klein kwartiertje gelopen te hebben liet ik mij langs een boom naar beneden zakken en legde mijn hoofd in mijn handen waarna ik zachtjes begon te snikken en hoopte dat er snel iemand zou komen om mij op te halen en te zeggen dat het allemaal een grap was maar ne na een half uur zat ik nog steeds tegen die boom aan en voelde de koude wind langs mijn benen waaien snel stond ik en sprak mij zelf moed in waarna ik snel verder het enge bos in liep elke keer schrok ik als er ergens een takje kraakte. zoekend keek om mij heen in de hoop dat daan, chelsey en owen daar waren maar nee die waren nergens te bekennen. steeds bleef ik hun namen herhalen maar zonder enig resultaat liep ik somber verder ''zouden ze mij vergeten zijn?'' dacht ik in mij zelf. nee dat zouden ze toch nooit doen? daar waren ze allemaal veel te aardig voor snel wuifde ik de vragen weg en wilde ik weer verder lopen totdat ik plots een hand op mijn schouder voelde waarna ik mij in 1 draai omdraaide en recht in de duistere ogen van een lange man keek een brede grijns onstond er op zijn gezicht toen hij zag dat ik bang en alleen was. ''wat doet dit mooie meisje hier zo alleen?'' zij hij met een hese zware stem terwijl die grijns op zijn gezicht bleef staan. ''niks'' zij ik snel en probeerde met mijn handen zijn hand van mijn schouder af te halen maar elke keer als ik dat probeerde werd zijn grip krachtiger waarna hij ook mijn andere schouder vast pakte mij probeerde mee te sleuren. toen ik zag wat hij probeerde te bereiken begon ik hard te gillen en te schreeuwen waarbij ik op zijn borst begon te slaan maar de man gaf geen kik. ''kate waar ben je?'' hoorde ik een zwoele stem van ver weg schreeuwen ''Hier!'' schreeuwde ik zo hard als ik kon waarna ik langzaam door de man werd opgetild maar op het moment dat hij met mij op zijn schouder wilde weglopen kwamen daar chelsey,daan en owen aan met achter hun drie politiemannen. die al snel hun geweer trokken en hun positie aannamen. '' laat haar los en er gebeurd u niks'' begon 1 van de agenten op een rustige toon te vertellen terwijl hij het geweer nog steeds op mij en de enge man gericht hield. tot mijn verbazing verslapte de grip van de man en liet mij op de grond vallen een lichte kreun van pijn verliet mijn mond waarna owen naar mij toe gerent kwam en mij mee nam naar een boom waar ik tegen aan ging zitten. terwijl de man geboeid werd en meegenomen werd 1 agent kwam nog even naar mij kijken en vroeg of alles goed ging ik knikte maar waarna de politieman weer wegliep ''waar was je nou'' begon chelsey ''we waren zo ongerust'' zij daan. waarna er een lichte traan zijn weg baande naar mijn kin snel veegde ik hem weg en zij ''jullie waren ineens weg en toen liep ik alleen ik heb jullie zelfs nog geroepen!'' kwam er hysterisch uit mijn mond waarna owen mij geruststelde en sussende geluidjes maakte waarna hij mijn kin optilde en plotseling zijn lippen op de mijn plantte '' laat mij nooit meer alleen'' zij hij terwijl hij in mijn ogen keek. ''ik laat je nooit meer alleen'' zij ik vastbesloten waarna ik opstond en samen met daan, chelsey en owen mijn grote liefde dit enge bos verliet.