Mobile.

Ik laat me langs Naminé op de bank vallen en geef haar een blikje cola.
‘Mooie trap trouwens. Ik wist niet dat je dat in je had!’ Een beetje beledigd kijkt ze me aan. Dan blaast ze in mijn gezicht en zucht daarna meteen.
‘Hij verdiende het! Irritant joch.’ Ik knik instemmend. Daar heeft ze wel gelijk in. De telefoon gaat. We kijken er allebei strak naar, maar willen hem niet opnemen.
‘Denk je dat het de stalker weer is?’ vraag ik. Naminé knikt. Na zes keer over te hebben gegaan, blijft de telefoon stil. Een minuut later gaat hij weer.
‘Neem jij op?’ vraagt Naminé met trillende stem en een pruillip. Ik knik en rol met mijn ogen. Ik sta op en laat naar de telefoon toe. Mijn handen trillen als ik opneem.
‘Hallo, met Nikita,’ zeg ik zonder enige emotie.
‘Jullie gaan spijt krijgen.’ Een rilling schiet door mijn ruggengraat. Hij is het, alweer.
‘Waarom laat je ons niet met rust? Wat moet je van ons!’ sis ik. De man hijgt. Ik krijg echt de kriebels van hem! Wat is hij toch de hele tijd aan het doen?
‘Wacht maar af.’ Pieptoon. Lekker dan. Met een diepe zucht leg ik de telefoon weer neer, maar net als ik weer op de bank wil gaan zitten, gaat hij weer.
‘Wat moet je?’ begin ik meteen. Ik ga die vent echt helemaal in elkaar slaan.
‘Met Marco.’ Oeps, foutje.
‘Hoi, is er wat? Ik heb mijn excuses aangeboden!’
‘Weet ik, ik bel voor Naminé.’ Ik pers mijn lippen op elkaar om niet in de lach te schieten. Ik kijk naar Naminé, die al de hele tijd met een vragend gezicht de gesprekken aan het volgens is. Ik lip “Marco” naar haar, waardoor haar gezicht vertrekt. Heftig schudt ze haar hoofd.
‘Sorry, ze is er op het moment niet. Moet ik wat doorgeven?’
‘Ja, zeg maar tegen haar dat ze zoiets nooit meer moet flikken. Meneer Kaulitz is redelijk boos op haar.’ Ik bijt op mijn lip. Meneer Kaulitz nog wel.
‘En de andere meneer Kaulitz dan?’ God, ik kan het weer eens niet laten.
‘Gedraag je! Ik wil dat jullie morgen alle twee om twaalf uur hier zijn.’
‘Waarom?’ vraag ik dom.
‘Zodat ik jullie even iets kan leren over discipline.’ Ik slik.
‘Oké.’ Dat klonk zeker heel erg alsof ik er totaal geen zin in heb, of niet soms?
‘Zorg dat je hier bent. Dag.’ Hij hangt al op voordat ik iets terug kan zeggen. Met een gefrustreerd kreetje leg ik de telefoon met een klap weer op tafel en stamp naar Naminé toe, die ik over de telefoongesprekken inlicht.
‘Ik heb er nu al geen zin in,’ zegt ze terwijl ze naar de muur staart. Gelijk heeft ze. Als Marco ons iets over discipline wilt leren, dan gaan we dood. Hij kan echt ontzettend wreed zijn.
‘Ik ben toe aan alcohol.’
‘Als je het maar laat!’ zegt Naminé streng.
‘Ja mama,’ pruil ik. Meteen krijg ik een kussen tegen mijn hoofd. Verontwaardigd kijk ik haar aan, maar zet meteen de aanval in.
‘Je gaat eraan!’ gilt ze en mept me met een ander kussen. Ik lach en mep het kussen uit haar hand.
‘Wat wil je nu gaan doen dan?’ Ze kijkt vlug om zich heen en sprint dan naar de badkamer toe. Wat is zij nou weer aan het doen? Ik ren haar achterna, maar meteen als ik de badkamer binnenkom, weet ik dat het een val is. Naminé richt de douchekop op me en zet de kraan aan. Ik gil het uit als ik doorweekt word met het koude water.
‘Ik zij toch dat je eraan ging?’ grijnst mijn beste vriendin. Ik stap naar voren en gris de douchekop uit haar hand. Ik weet die op haar te richten zodat ik niet de enige doorweekte persoon ben.
‘Nee!’ gilt ze en mept vlug de kraan weer uit. We bekijken elkaar.
‘We zien eruit als verzopen katten,’ merk ik droog op. Ze knikt instemmend.
‘Vrede?’ Ze steekt haar hand naar me uit. Ik glimlach en neem die aan.
‘Vrede.’