Two

TWO

Toen ik vrijdagochtend bij engels kwam, leek alles in het begin net zo normaal als anders. Ik gooide mijn boeken verveeld op tafel en liet mezelf in de houten stoel vallen. Niet lang daarna kwamen Jasper en Emmett binnen, even stunning als altijd. Maar dit keer was er iets anders. Toen ik vol fascinatie omhoog keek met de bedoeling Jaspers gouden ogen te bekijken, zag ik dat ze zwart waren. Ik dwong mijn ogen beter te kijken, zodat ik mezelf ervan kon overtuigen dat het gewoon gezichtsbedrog was. Maar Emmetts ogen waren ook zwart. Ze keken minder rustig dan normaal.
De rest van het uur zat ik me af te vragen hoe het kon dat hun ogen een andere kleur hadden. Hadden Edwards ogen dat ook weleens? Ik probeerde terug te denken, maar kon me geen moment herinneren waarop ik zwarte ogen had gespot bij het vriendje van Bella.

Het weekend ging snel voorbij. Bella spendeerde het hele weekend met Edward, en haar heb ik bijna niet gesproken. Ik kon daardoor mooi tijd maken voor mijn achterstallige huiswerk.
Maandagmorgen begon ik met frisse moed weer aan mijn schoolweek. Maar tijdens het ontbijt begon het contrast al, wat deze dag had met de rest van de afgelopen dagen.
Edward Cullen zat voor het eerst sinds weken niet aan onze ontbijttafel.
Ik dacht dat Bella en hij misschien ruzie hadden, en daarom durfde ik er niet naar te vragen. Maar ik werd toch wel nieuwsgierig toen ik tijdens engels merkte dat Emmett en Jasper er ook niet waren.
In de pauze kwam ik erachter dat niemand van de familie Cullen er was. Ik besloot dat ik me er niet zo veel van aan moest trekken, want misschien hadden ze gewoon allemaal een griepje en moesten ze een dagje uitzieken. Wist ik veel. Ze misten in ieder geval wel een prachtige, zonnige dag. Ik wist zeker dat de Cullens in het zonlicht nog veel mooier zouden zijn, omdat alles er veel stralender uitziet als de zon schijnt. Zelfs de rest van de schoolkinderen zag er gezellig uit toen iedereen op de picknickbankjes en op het gras zat.

'Bella?', vroeg ik. Ik stapte haar kamer binnen. Charlie keek weer naar zijn wedstrijd, dus veel meer had ik niet te doen.
'Hmm?'
'Waarom waren de Cullens niet op school vandaag?'
Bella keek meteen op. Ze klapte het boek waar ze in aan het lezen was dicht en vergrootte haar ogen.
'Hoezo?'
'Omdat ik hen miste. Zij lichten de school een beetje op'.
'Edward zei dat ze gingen wandelen. Omdat het zulk mooi weer was'.
'Maar hoe wisten ze vanochtend al dat het vanmiddag mooi weer zou zijn?', vroeg ik verward. Bella zuchtte.
'Jeetje, Noah. Hoe moet ik dat nu weten?'. Maar Bella kon slecht liegen. Ik zag in haar ogen dat ze iets achterhield.
'Waarom dragen ze contactlenzen?'
'Hoezo?'
'Omdat hun ogen soms andere kleuren hebben. Hoewel hun gebruikelijke gouden ogen al niet erg normaal zijn, waren die van Jasper en Emmett vrijdag pikzwart'.
'Je hebt vast verkeerd gekeken', concludeerde Bella. Ik besloot haar ermee te confronteren.
'Je kunt slecht liegen'.
'Ik lieg niet'.
'Waarom lieg je? Vroeger vertelden we elkaar alles'.
'Ik lieg niet', bleef ze volhouden. Ik zuchtte, draaide me om en liep haar kamer uit.
'Ik kom er wel achter', fluisterde ik. Bella snoof zachtjes.
'Wáárachter?'
'Achter datgene wat je mij niet wilt vertellen'. Voordat Bells iets kon zeggen, sloot ik de deur achter me en stampte naar mijn eigen kamer. Ik kon er nooit tegen als ik wist dat mensen logen. En ik wist dat Bella loog, want ik kende haar te goed. Maar toch bleef ze stug volhouden dat Edward met zijn familie aan het wandelen was wanneer ze niet op school waren, dat ze contactlenzen droegen en dat ze het weer zo goed wisten omdat er heus wel mensen op de wereld zijn die wél naar het weerbericht keken.

Sorry voor de kortheid van dit deeltje..
vier reacties?
she's about to find out
<3