3:Back to Hogwarts

Ze verschijnselde in Zweinsveld en daar werden ze opgewacht door Hagrid. 'Hagrid!' riepen de twee in koor toen ze hem zagen. 'We hebben je gemist ouwe rakker.' zei Ron. 'En wij ullie ok ze maten.' zei Hagrid en hij wandelde mee naar Zweinstein. 'T' is nog al een chaos zonder ullie er bij ze.' zei hij hoofdschuddend. 'Zeeker nu ons Lubbermanske leraar is geworden.' zei hij men skreeften zen ook opgepeuseld door da plantje.' zei Hagrid met tranen in zijn ogen. 'Heb je weer eens schroeistaartige skreeften voor de les fabeldieren?' vroeg Ron. 'Ja ge most ze eens zien. T' ha nooit motten gebeuren.' zei hij. 'Mar genoeg over mij wa motten ulie ier?' vroeg hij. 'Wel we moesten naar hier voor ...' Harry kon zijn zin nog niet afmaken of Hagrid kwam er tussen. 'Ullie komen me elpen he , me die plant , hij mot weg en wel nu!' zei hij nog steeds kwaad voor zijn skreeften. 'Om eerlijk te zijn ...' begon Ron nu maar deze keer was het Harry die er tussen kwam. 'Ja!' riep hij. 'Om eerlijk te zijn komen we voor twee dingen en dat is er een van toch Ron,' zei hij en hij duwde hem met zijn elleboog. 'O ja ja zeker!' zei hij.
'Ullie zijn toch veels te goe.' zei Hagrid en hij knuffelde hen.

'Aah!' kreunde Ron en hij wreef over zijn schouder. 'Hij wurgde ons bijna.' zei hij. 'Het was goed bedoelt , O kijk we zijn al bij de kassen.' zei Harry en hij wees naar de kassen waar ze ooit kruidenkunde hadden gekregen van Professor Stronk. 'Ik heb gehoord dat Mevrouw Stronk op pensioen is wie is er in de plaats gekomen?' vroeg Harry. 'Weet je dat niet?' vroeg Ron verbaast. 'Hagrid heeft het toch al gezegd ; Marcel Lubbermans.' zei Ron. 'O ja?' vroeg Harry, nu was het zijn beurt om verbaast te zijn. 'Ja hij heeft een tijdje stage gelopen , ach dat heeft Hermelien me verteld.' Harry moest lachen. 'Ik be gon me al zorgen te maken dat je echt iets wist.' zei hij. 'Hallo jongens!' riep een stem achter hen toen ze de kassen in waren gewandeld. Het was Marcel die met een doos in zijn handen op hen af kwam gerend. Vlak voor hen struikelde hij over zijn gewaad. Hij kon de doos , die vol met toverdrankjes zat, nog maar net redden voor die op de grond viel en de glazen flesjes in gruzelementen kapot sprongen. 'Net als vroeger.' fluisterde Ron in Harry's oor terwijl ze hem recht hielpen. 'Hoe gaat ie jongens.' vroeg hij het stof van zijn gewaad afvegend. 'Hermelien is gegijzeld , verder is alles goed.' Harry draaide met zijn ogen. 'Hoe gaat ie met jou , Marcel?' vroeg hij. 'Best goed buiten dan dat ik van Luna een giftige plant had gekregen en ik had hem in een van de kassen gezet , en toen viel hij een groep eerste jaars aan.' zei hij. 'Maar het is niet mijn fout ze mochten niet eens in die kassen komen dat heeft Slakhoor hen zelf verteld.' verdedigde hij. 'Van welke afdeling waren ze?' vroeg Ron. 'Zwadderich.' antwoordde Marcel die niet snapte wat dat er mee te maken had. 'Ow dan valt het wel mee.' en hij gaf Marcel een schouderklopje.

'Dit is 'm.' zei Marcel nu ze voor een oude vervallen kas stonden. 'Hier zitten de gevaarlijkste planten van alle kassen.' zei hij en hij opende de deur voor hen. 'Jullie gaan hem het zwijgen op leggen?' Ron wilde graag protesteren maar Marcel ging al verder. 'Natuurlijk doen jullie dat jullie hebben het ook tegen Hagrid gezegd. Ik moet nu weg ik ga met Slakhoorn toverdrankplanten plukken.' zei hij en voor ze iets konden antwoorden was Marcel al uit het zicht verdwenen. 'Waarom heb je tegen Hagrid gezegd dat we het gingen doen?' vroeg Ron lichtjes geprikkeld. 'Ik moest wel hij leek zo droef over die skreeften.'
'Zal ik je der aan herinneren wat die skreeften met ons hebben gedaan in het vijfde jaar?' Harry luisterde niet want iets had zijn aandacht getrokken. 'Wat is er?' Ron schudde Harry helemaal door elkaar maar er kwam geen woord uit zijn mond. Hij zag dat Harry angstig over zijn schouder keek en Ron draaide zichzelf om. 'Het zijn tenminste geen reuzen spinnen.' slikte Ron. 'Wat moeten we doen?' vroeg Harry hem. 'Rennen komt in me op.' stelde Ron voor. 'We moeten de juiste spreuk gebruiken anders zou hij wel eens gewelddadig kunnen worden denk ik.' veronderstelde Harry. De plant had enorme tanden en de wortels groeide al helemaal uit het kleine potje dat nog nauwelijks te zien was en daarop groeide weer kleinere bloempjes die ieders ook tanden hadden. 'Hij eet ons in een hap op ...' zei Harry. 'Als dessert.'maakte Ron de zin af. Hij hief zijn toverstok en richtte die op een van de wortels. 'Reducto!' riep Ron en de wortel explodeerde maar de grote bloem met tanden werd reuze kwaad en begon te grommen , het spuwde een soort groen slijm. Harry verschool zich achter een van de tafels en Ron sprong naar rechts. Het slijm raakte zijn gewaad en brandde erdoorheen. 'Ik zei de juiste spreuk Ron!' riep Harry. 'Het viel te proberen. Nu gebruikte de plant zijn wortels om naar hen te grijpen Harry kon weg kruipen maar Ron kwam tegen een muur en kon niet meer verder.
De wortel pakte hem bij zijn been en hield hem ondersteboven vast. 'Krijg de steenpuisten rot plant!' de plant begon te brullen. 'Dat vind die niet leuk!' riep Harry. 'O denk je?' Ron greep naar zijn zak en pakte er een boekje uit. 'Wat is dat?' vroeg Harry. 'Een boek over planten , Hermelien vind dat ik het altijd bij me moet hebben omdat ik niet zo denderend was in kruidenkunde.' zei Ron en begon wild te bladeren. 'Heb je het?' vroeg Harry die nog steeds verscholen zat en constant verder weg moest kruipen zodat de wortels hem niet te pakken kregen.'Probeer jij maar eens iets te lezen als je ondersteboven hangt en door elkaar geschud word. O nee!' riep Ron. 'Wat?' vroeg Harry. 'Het staat er niet in. Het is vast een plant van een ander land of iets illegaals.' vermoede Ron. 'Er staat één plant in die op deze lijkt.' zei Ron.'Welke spreuk?' vroeg Harry. 'Reducto, ik wist het!Maar hij moet recht in de mond.' zei Ron. Harry maakte zich klaar maar op dat moment sloeg een van de wortels zijn stok uit zijn hand. 'Doe dan maar Ron!' riep Harry. 'Wat?' vroeg Ron verward. 'Probeer het!' riep Harry de wortels hadden ook hem te pakken gekregen en trokken hem terug. Ze hielden hem net als Ron ondersteboven maar hij was door Harry's ge-trap kwaad geworden en ze wikkelde zich helemaal rond hem. 'Mhoe hejt!' riep Harry , de wortels hadden zich al tot aan zijn mond om hem heen gewikkeld. De wortels begonnen zich nu ook rond Ron te wikkelen, hij moest snel voort maken 'Hij opent zijn mond niet!' riep Ron naar Harry die net een arm had vrij gekregen en één van de wortels kon los trekken. De plant schreeuwde het uit. Ron zag zijn kans en riep :'Reducto!' De spreuk verdween in de mond van de plant eerst gebeurde er niets maar toen ontplofte het en ze vielen op de grond bedekt met vies groen slijm. De deur opende zich :'Potter?!'