Hoofdstuk 25 - Louvia POV

'Goeiemorgen, Lou!' Kirt mijn broer. Waarom is dat kind nooit rustig in de ochtend? 'Goed geslapen, sisterrrrr? Aan je haar te zien niet echt, maar het kan ook gewoon zijn dat je van nature lelijk bent.'
Ik sla hem nog eens voor zijn kop, echt waar. Dat stomme geplaag van hem. Ik werp hem een boze blik. 'Het was maar een grapje hoor, Lou. Je hoeft niet zo'n boos gezicht te trekken.'
'Jij ook goedemorgen.' Mopper ik. Oké, voor het geval het nog niet duidelijk is: ik heb een geweldig ochtendhumeur. Dat van een dikke chagrijn.

'Choco.' Beveel ik. 'Eerst het magische woordje.' Zegt mijn broer terwijl hij de choco nog verder bij me vandaan zet. 'Choco alsjeblieft, Cam.' Zeg ik nu met "het magische woordje" erbij. Hij geeft de choco en ik smeer meteen een dikke laag van het lekkere bruine goedje op mijn boterham. Nu nog lekkere chocomelk met een suikerklontje en mijn ontbijt is compleet. 'Lou, er is een klein probleempje voor vandaag.' Zegt mijn ma subtiel. Ze probeert het subtiel, maar ik weet nu al dat ik er toch een drama van maak. 'Ik ben vergeten naar de winkel te gaan...' Begint ze. Oh jee, nu komt het. '...en er is dus geen melk meer.' Nooooooooooooooooooooooo! Waarom?! Daar gaat mijn lekkere chocomelk. 'Moeder, hoe kan je nu vergeten om naar de winkel te gaan? Wordt je dement ofzo?' Ik bedoel, komaan, hoe vergeetachtig kan je zijn? 'Maar Lou, er is al een oplossing hoor. We kunnen melk bij de buren gaan vragen.' Zegt ze. 'Jeej. Fijn. En dat mag ik weer gaan vragen zeker?' Na mijn blunder van gisteren was ik eigenlijk van plan om daar een tijdje weg te blijven. Voor een jaartje of 5 ofzo. 'Lou, bekijk ook de positieve kanten, dan kan je ook kennis maken met de buren. We moeten zorgen dat ze zich hier thuis voelen.' Zeurt ze. Naar de rest van de preek luister ik al niet meer want ik ga de deur al uit. Het enige wat ik nodig heb is melk voor een lekkere chocomelk. Maakt me even niet uit dat ik een winnie the pooh pyjama aanheb.

Ik bel aan en na enkele seconden hoor ik wat gestommel van bovenaf. Wat zijn die daar allemaal aan het doen? Het lijkt wel of er net iemand keihard tegen de grond gegaan is, aan de bonk te horen. Na zo ongeveer een minuut wordt er geprutst aan de deurklink en het slot. Eindelijk. 'Euh, hallo.' Zegt een stem. Ik kijk naar waar het vandaan komt en zie een klein raampje in de deur opengaan. 'Hallo.' Zeg ik. 'Onze melk is op en we vragen ons af of we wat van jullie mogen.' 'Euh, er is 1 klein probleempje.' Lap, nog meer probleempjes. 'Ik krijg de deur niet open.' Ik kan het niet laten en krijg een gigantische grijns op mijn gezicht. Loser. 'Oei, dat is inderdaad niet zo handig.' Antwoord ik. 'Weet je wat? Ik zal even wat melk halen en dan geef ik die gewoon door het raam.' Zegt hij.

'Oké, euh, dankjewel voor de melk.' Zeg ik snel. 'Eneuuhh... Sorry voor gisteren.' Er verschijnt een grijns op zijn gezicht. Jaja, grappig hoor. Lach maar. 'Zand erover. Je gezicht was onbetaalbaar.' 'Euhm, ja, bedankt.' Mompel ik en loop weer naar mijn eigen voordeur waar ik snel de deur open doe, nog even naar hem zwaai en dan snel naar binnen ga. Chocomelk, here I come!