1.4

Sylvene Katherina Falleth

Ik draaide mijn hoofd en zag een klein groepje jongen staan. Ze waren aan het lachen en een beetje aan het stoeien. Het zag er wel grappig uit, tenminste niet allemaal serieuze mensen hier. Ik nam nog een klein slokje van mijn Bourbon. Plots zag ik Daniëlle tussen de menigte van de dansvloer komen. Lachend kwam ze naar me toe. ‘Syll! De aansteker!’ lachte ze. ‘Goh, ja nee dat had ik nog niet gemerkt!’ lachte ik terwijl ik met me handpalm zacht op me voorhoofd sloeg, het was een soort van tik. Ze kwam naast me staan en overhandigde me de aansteker. ‘Merci!’. Ik haalde een sigaret uit het pakje en stak hem aan. Genietend van de nicotine keek ik langs Daniëlle heen. ‘Zeg Elle, stel je me niet meer voor?’ lachen keek ik de jongen naast haar aan. Hij veegde een beetje onhandig zijn hand door zijn haar. ‘Oh ja tuurlijk! Kenneth, dit is mijn beste vriendin en het nieuwe gezicht voor mijn nieuwe collectie. Sylvene Katherina Falleth.’ Glimlachend keek ik hem aan. ‘Aangenaam, en noem me maar gewoon Syll of Kath. Katherina is wat meer voor me werk.’ Lachend schudde hij mijn hand. ‘Kenneth Michaels. Aangenaam.’ Hij richtte zich verder weer Elle, wat natuurlijk logisch is. Plots draaide Daniëlle zich weer tot mij, ze keek me even recht in de ogen en stapte wat dichterbij. ‘Syll vind je het erg als ik vannacht misschien niet in het appartement slaap? Ik vind het wel gezellig met hem en ja je weet maar nooit..’ zei ze zacht terwijl ze haar schouders ophield. Het was eigenlijk wel schattig. De wereld van jongens ligt bewijzen van spreken aan haar voeten. ‘Schat, tuurlijk niet. Zolang je maar op jezelf past, en je me direct belt als er iets mis is ja? En het boeit me niet dat het zelfs om zes uur s’ochtends is. Beloof je me dat?’ ze begon te lachen. ‘Je bent soms ook zo bezorgd, maar je bent een schat, en ja ik beloof het.’ ‘Well, go have fun than!’ en ik seinde haar richting de dansvloer. ‘Zeker? En red jij je de rest van de avond?’ Ik keek even rond om me en hield me schouders op. ‘Als ik het pakje peuken én je aansteker mag houden vind ik het goed.’ Lachte ik nu. ‘Kom hier!’ giechelde ze nu en sloeg tegelijkertijd haar armen om me heen. Ik gaf haar een goeie knuffel en drukte haar daarna zo goed als de dansvloer op. Ik hoorde haar nog giechelen en niet veel later sloeg Kenneth zijn arm om haar heen en zo liepen ze de dansvloer op.

Ik dronk mijn laatste slok van mijn Bourbon en zette het glas met het overige ijs weer op de tafel. Tijd voor een nieuw glas. Als ik deze avond gezellig wil houden met mezelf mag er wel iets meer alcohol in. Niet te veel natuurlijk, want ik wil niet op me eerste rode loper feest kotsend boven de toilet hangen. Misschien het tweede feest. Ik kon een grijns op mijn gezicht niet onderdrukken. Ik pakte het pakje met sigaretten van de tafel en wou richting de bar lopen. Plots voelde ik een hand op me schouder. ‘Zeg dame, heb jij niet het verkeerde pakje?’ Ik keek direct naar mijn handen, en ja inderdaad. Ik hield een zwart pakje vast in plaats van een donker blauwe. ‘Het spijt me!’ zei ik vlug. ‘Ach maak je niet druk, als je er eentje wil mag je het best vragen hoor.’ En hij gaf me een lachende knipoog. Ik mocht hem wel, een vriendelijk gezicht en mooi kort bruin haar met een wat langere lok aan de voorkant. En poeh, hij was best wel gespierd. Althans brede armen. Ik keek even in mijn tasje en hield daar mijn eigen pakje uit. Ik opende hem en hield er twee uit. ‘Als excuus.’ Zei ik vriendelijk terwijl ik er één aan hem wou geven. Hij begon even te lachen. Ik rook zelf niet maar het is van die twee heren hier. Hij opende de kring een beetje zodat ik me er een beetje in kon mengen. Glimlachend keek ik iedereen even rond. Het zag er als een gezellige groep uit. Al moet ik zeggen dat hun gezichten me best bekend voor kwamen, al kon ik ze niet plaatsen. Ik voelde me een beetje ongemakkelijk. Ik had echt even dat tweede drankje nodig. God, ik voel me wel een alcoholist nu maar zoveel drink in het algemeen niet. ‘Heren nog wat drinken?’ Iedereen keek op van zijn gesprek en knikte. ‘Ja lekker broertje, voor mij nog maar een wodka met cola.’ De rest knikte instemmend. Even had hij niet door dat ik er stond, tot plots zijn ogen langs de wat bredere jongen met bruin haar naar mij gleden.