1.3

Sylvene Katherina Falleth

‘En ja Syll ik meen het!’ zei Daniëlle lachend. Schuin keek ik haar aan en mijn ogen begonnen te stralen. ‘Oh mijn god! Je meent het, shit dat is echt zo vet!’ begon ik enthousiast te ratelen en vloog met mijn armen rond haar nek. Even als mij begon ze nu ook te lachen. ‘Kom laten we wat te drinken halen.’ Zei ze terwijl ze me half mee sleurde door de menigte. ‘Ell, niet zo snel! Hakken enzo..’ meteen remde ze wat af en keek me schuldig aan. ‘ Ja sorry, de mijne zijn niet zo hoog als die van jou!’. Ik hield me schouders op ‘achja!’. Zo liepen we verder richting de bar. ‘Waar heb je zin in?’ vroeg ze me terwijl ze me vragend aan keek. ‘Doe maar een Bourbon met ijs’. Verder tuurde ik de ruimte rond. Hier en daar wat wereld beroemde celebrities. Toch denk ik dat het merendeels de wat bekendere lokale mensen uit LA zijn. Daniëlle hield een glas in mijn zicht gevuld met goudbruine drank en ijs. Een glimlach kon ik niet onderdrukken. Ik was wel toe aan wat drank, en zo nam ik het glas aan. Ik nam een kleine slok en knikte goedkeurend. ‘Elle heb jij nog een sigaretje voor mij?’ Schuin keek ze me nu aan. ‘Was jij niet gestopt?’ Ik was zeker gestopt, was ja. Soms vind ik het nog steeds aangenaam om een sigaretje te roken, gewoon voor de smaak. ‘Ach, je weet toch hoe ik ben? Af en toe vind ik het wel lekker.’ Knipoogde ik naar haar. ‘Ja oké, nou kom dan gaan we even kijken of er ergens een apart rokers gedeelte is.’

Zo probeerde we ons op ons meest elegante manier door de drukte op de dansvloer te schuiven. Daniëlle werd plots bij haar middel gegrepen en een jongen begon met haar te dansen. Ik moest lachen, ik snap het ook volkomen. Daniëlle is prachtig, ze heeft donkerblond haar met gouden lokken. Haar diep bruine ogen spreken werkelijk de diepste verhalen, en de kleine sproetjes rond haar neus maakten haar speels en uitdagend. Ze probeerde iets uit haar tasje te vissen en zo wierp ze nog net haar pakje met Camel Click naar me voordat ze compleet uit het zicht was. Al hoofdschuddend liep ik de dansvloer af, de sfeer was in ieder geval goed. Eenmaal bij het rokers gedeelte aangekomen ging ik bij één van de sta tafels staan. Ik maakte het pakje open in de hoop ook een aansteker tegen te komen. Het is ook weer zo typisch dat die er dan niet in zit. Ik zette me kleine zwarte hand tasje op tafel en gooide nog net niet al me spullen over de tafel. Spiegeltje, lippenstift, eyeliner, mobiel, paspoort, pinpas maar een aansteker ho maar. Een kleine zucht verliet me mond. ‘Heb ik weer..’ zei ik zachtjes. Een kleine grom kon ik niet onderdrukken. “Oké ik moet niet me avond later vergallen omdat ik geen sigaret kan roken, mooi dat dat niet gaat gebeuren.” Ik hield me glas van de tafel en keek er even naar, het was een goede Bourbon. Het smaakt als de “Four Roses” die ik in Nederland wel eens dronk. Een glimlach speelde op. Plots merkte ik dat er iemand naast me kwam staan.