1.2

Sylvene Katherina Falleth

Eric had ons een seintje gegeven dat we binnen enkele minuten zouden arriveren. Vlug pakte ik mijn kleine spiegeltje uit mijn tas en keek mijn make-up nog even na. Mijn rode lippenstift werkte ik nog iets bij en mijn eyeliner zit eigenlijk nog perfect. Mijn haar had ik strak achter mijn linker oor langs. Mijn lang grof golvende haar kwam zo tot net onder mijn rechter borst. Ik ben blij dat ik niet heel veel producten in mijn haar hoef te doen voor dit effect. Nu kan je goed zien dat ik kleine tien millimeter tunnels heb. Ik ben er eigenlijk wel trots op, mensen gaan er statisch vanuit dat als je model bent niet je eigen stijl kunt hebben of geen piercing ’s kan hebben. Nou als je werkelijk potentieel bent, zullen ze daar wel omheen werken, gelukkig.

‘Daniëlle, Sylvene we zijn gearriveerd’. Vriendelijk keken we hem aan ‘Dank je wel Eric!’ zeiden we beide. ‘Ik bel wel even als we klaar zijn om weer opgehaald te worden, Als dit later dan twee uur word voel je vrij om naar huis te gaan. Dan nemen wij gewoon de taxi hoor!’ Eric glimlachte. 'Zeker?' Daniëlle knikte ‘Zeker!’. De portier hield de deur voor ons open, here we go! Eerste keer rode loper, en god ik vind het spannend.

Een hand wordt er naar me toe gereikt. Ik heb geen idee van wie die is maar het zal wel een gewoonte zijn hier. Ik zette een mooie lach op en pakte de hand aan. Zo elegant als dat ik kon stapte ik de limousine uit. Verblind werd ik door de zee van flitsen. “Poker face en blijven lachen.” Dacht ik in mezelf. Daniëlle kwam nu ook de limousine uit. ‘God jezus, dit is best wel extreem..’ zei ze veluisterend door haar poker glimlach heen. Ze haakte een arm bij me in en zo liepen we de rode loper over. ‘Daniëlle, wie is deze dame? En draagt ze één van jou jurken?’ vragen overrompelde ons maar voornamelijk Daniëlle. Daniëlle schraapte even haar keel. Ohh god wat is die van plan..

‘Dit is Sylvene Katherina Falleth, ze is het nieuwe gezicht van mijn nieuwe herfstlijn “Dark Fall’s”. Ze is een bekend opkomend Model, en zoals u ziet is ze niet prachtig?’ overdonderd keek ik mijn beste vriendin aan, heeft ze dit nou echt gedaan? Snel herstelde ik mezelf weer en keek lachend naar de journalisten. ‘Sylvene Katherina, hoe mogen we jou gaan noemen?’ Shit, vroeg ze dat werkelijk? Mijn dichte vrienden noemen me bij mijn eerste naam maar dit is een mooie mogelijkheid om iets professioneler over komen. ‘Katherina, of Kath is goed.’ Glimlachte ik. Katherina past net wat beter bij mijn achternaam, het loopt wat lekkerder. ‘Katherina, bij welk bureau zit je?’ meteen de volgende vraag. Ik dacht dat ze Daniëlle wouden interviewen. Ik kijk haar even aan, ze glimlacht en knikt als seintje dat het goed is. ‘Momenteel heb ik een paar kleine freelance zaken lopen. Ik ben het juiste bureau nog niet echt tegen gekomen.’ Ik wil mijn arm weer bij Daniëlle in haken. ‘Wacht, Katherina één laatste vraag. Wat is jou afkomst en zijn jij en Daniëlle al lang bevriend.” Ik moet lachen, deze vraag vind ik niet erg. Ik trek Daniëlle wat dichter naar me toe. ‘Daniëlle en ik kennen elkaar al vanaf de eerste middelbare school dag, we mochten elkaar totaal niet tot op een bepaald moment er een klik ontstond, vanaf dat moment zijn we bijna onafscheidelijk. En mijn afkomst, ja ik ben een beetje een mix. Mijn vader is een Nederlandse en mijn moeder is een half bloedje wat mij een kwart Duits maakt.’ Glimlachend draai ik me om en loop samen met Daniëlle verder. ‘Dat ving je goed op man!’ lachte ze. ‘Echt? Gelukkig want vond het wel een beetje spannend. Maar meende je dat trouwens echt, dat ik het nieuwe gezicht wordt van je nieuwe collectie?’ Ze kreeg een kleine grijns op haar gezicht. Even stopte we met lopen en poseerde een aantal keer voor de journalisten. Niet te overdreven maar een aantal vluchtige en losse poses. Jullie glimlachte nog een keer en liepen daarna direct door naar binnen.