08.

Lange tijd staar ik alleen maar uit het raam zonder iets te zeggen. Het landschap vliegt voorbij en toch merk je niet dat deze trein rijdt. Matthew praat tegen Finnick en vertelt alle dingen die hij heeft geleerd tijdens het trainen voor de spelen. Ik wil het niet weten. Ik wil niet horen hoe hij al zijn hele leven traint voor de spelen. Traint om te moorden. Traint om mij te vermoorden.
Mags zit naast me en is net zo stil. Toch weet ik dat zij oplet. Ze volg elke beweging van mij en Matthew, maar dwingt ons niet om ergens over hoeven te praten. Wat in mijn geval op dit moment erg fijn is. Ik doe mijn best om niet te erg op het gesprek van Matthew en Finnick te letten, maar sommige woorden van Matthew blijven in mijn gedachten rondspoken. Wapens. Drietand. Zwaard. Sterk. Krachttraining. Knopen. Alle dingen die ik niet kan en Matthew wel. Alle dingen die mij tot slachtoffer maken en ervoor zorgen dat hij kans maakt om te winnen.
'Annie, Matthew. Zullen we het gaan hebben over jullie gezamenlijke tactiek?' De manier waarop Finnick het zegt, zorgt ervoor dat het mij doet denken aan een leraar die praat tegen zijn leerlingen. Al zal Finnick er alles aan doen om mij de arena uit te krijgen. Hij zal ervoor proberen te zorgen dat we sponsors krijgen. Hij is de enige die ons zou kunnen helpen. Dus let ik met tegenzin op en doe alsof ik geïnteresseerd ben. Ook al weet Finnick dat ik dat toch niet ben.
'Jullie moeten populair worden.' valt Finnick meteen met de deur in huis. 'Doe aardig tegen iedereen. Ik herhaal iederéén! Doe aardig tegen de mensen in het Capitool. Verleidt ze desnoods. Zorg ervoor dat ze je leuk vinden, want een sponsorgeschenk kan het verschil betekenen tussen leven en dood.'
Ik knik. Het is logisch dat we vrienden moeten worden met het Capitool. Dat we niet mogen laten zien hoe erg we het verachten, omdat we hun nodig hebben.
'Maar zoals ik al zei, doe aardig tegen iedereen.' gaat Finnick verder. 'Wees ook populair bij de andere tributen. Doe aardig tegen ze. Zorg dat ze je bondgenoot willen zijn. Laat zien hoe goed je kan vechten, maar schrik ze niet af. Praat met beroeps, maar ook met andere tributen. Zorg dat iedereen je zo aardig vindt, dat ze je zien als vriend. Dat ze je niet willen doden.'
Ik knipper even verbaasd met mijn ogen. Dit had ik niet verwacht als advies. Ik dacht dat we juist hard mogelijk moesten trainen en nooit vergeten dat de andere tributen je tegenstanders zijn. Finnick begrijpt mijn verwarring.
'Vergeet zelf natuurlijk niet dat de anderen de vijand zijn, maar laat hun vergeten dat jij de vijand bent. Word vrienden met de beroeps, maar ook met de anderen. Het staat nog niet vast wie er gaat winnen. Kies pas op het laatste moment je bondgenoten. Kom er eerst achter wat de sterke en zwakke punten zijn van de anderen. Zorg dat je in de arena veel bondgenoten hebt, maar verlaat die op het moment dat het nodig is. Zorg dat als je nog maar in je eentje ronddwaalt in de arena en er een tribuut aankomt, dat die tribuut er niet over nadenkt om je te vermoorden, maar je als bondgenoot wil. Wees populair!'
'Dus we moeten vrienden maken.' knikt Matthew. Hij lijkt totaal overtuigd. Maar ik ben niet zo zeker.
'Ik ben niet goed in populair zijn.' zeg ik zachtjes.
Finnick loopt naar me toe en aait even over mijn wang. 'Het is de enige manier, Annie. Ik ben niet van plan je te laten sterven in de arena.'
Mijn hart bonst in mijn keel door zijn aanraking, maar de angst zorgt ervoor dat ik me blijf concentreren. 'Hoe?' fluister ik zachtjes.
'Zorg dat je de andere tributen leert kennen. Nog voor ze jou kennen. En daar beginnen we nu al mee.' Finnick wijst even naar een tv-scherm dat in de trein hangt. 'We gaan nu kijken naar de boete's van de anderen en ik wil dat jullie zoveel mogelijk namen onthouden. Daarmee maken jullie een betere indruk. Ik snap dat jullie niet alles kunnen onthouden, maar onthoudt in elk geval de namen van potentiële bondgenoten en moordenaars.'
Op het moment dat hij het zegt, flitst de tv aan en kijken we naar de boete van district 1. Het meisje is echt ongelooflijk mooi en heeft lange, blonde krullen. Haar naam is Pearl en haar districtgenoot heet Sky.
'Wat een achterlijke namen.' fluistert Matthew naar me toe en zonder dat ik er iets aan kan doen moet ik lachen. Hij heeft wel gelijk. In mijn hoofd probeer ik de namen steeds op volgorde van districten te onthouden. Pearl, Sky, Jenna, Bradley, Nikki....Kyle.
Maar zodra we bij district 6 zijn, heb ik het idee dat ik alle andere namen al ben vergeten. Het zijn er ook zoveel en het is moeilijker dan ik dacht om te kijken naar mijn tegenstanders te kijken. Die mij misschien wel gaan vermoorden.
'Heftp Kpafirool.' zegt Mags zachtjes.
'Ehm, wat zei je?' vraag ik zachtjes. Het voelt verkeerd om te vragen, maar ze praat zo onduidelijk en ik ben toch wel benieuwd wat ze zegt.
'Het Capitool.' herhaalt ze. Mags lijkt totaal niet gekwetst door mijn vraag en doet haar best om zo goed mogelijk te articuleren. Ze wijst naar het raam en ik volg haar blik. Dan realiseer ik het me. Het Capitool!
Snel ga ik voor het raam staan en kijk naar buiten. Het is ongelooflijk! Groot, prachtig, overweldigend.
Wat ook overweldigend is, zijn alle kapsels en kleuren van de mensen. Ze schreeuwen en gillen en doen hun best een glimp van ons, de tributen, op te vangen. Populair doen. klinkt Finnick's stem in mijn hoofd. Snel lach ik zo stralend mogelijk, terwijl ik zwaai naar alle mensen. Ze juichen en sommigen schreeuwen zelfs mijn naam. Het kost me veel minder moeite om vrolijk te doen. Steeds positiever kijk ik naar buiten en naar de toekomst. Deze Capitoolmensen vinden me aardig. Misschien maak ik toch een kans op sponsors. Misschien maak ik toch kans om te winnen.