23'02'4000 | TH | 13 |

Donna Pov.

Als Mirjam een beetje aan het weg sukkelen is word ik ineens gebelt. Lachend neem ik op. Tot mijn verbazing is het Tom, Tom Kaulitz. Ik schrik licht maar laat het niet merken. Als we na een tijdje kletsen ophangen bsluiten Mir en ik te gaan slapen.
Als we eindelijk op bed liggen kijken we elkaar aan. "Het was zo awesome vandaag." ik grijns. "Jazeker." glimlacht Mir. Zo praten en praten we tot het half zes is. "Ik denk dat het nu echt tijd is om te gaan slapen." Mirjam grijnst en wijst naar de klok boven de deur. Ik kijk. "Whoops, het is al half zes." We gaan liggen en Mir doet het lampje uit. "Welltrusten." zeggen we om de beurt en gaan dan liggen, niet veel later merk ik dat Mirjam slaapt, het is duidelijk te horen. "Gustav." word er gemompelt. Ik grinnik wat in mezelf en val zelf ook niet veel later in slaap.

Snel rennen we naar de zwarte deur met de gouden handvat. Met een brede glimlach probeer ik die te openen maar tot mijn grootste spijt wil het niet lukken, tot ik naar binnen val. "Oef." zeg ik dan. Ik hoor wat gelach van boven. "Zal ik je helpen?" Ik hoor een bekende stem en zie een hand voor me die me omhoog wil helpen. Ik neem die aan en ga weer staan. Een breed glimlachende Tom staat voor mijn neus. "Ik kon het gewoon niet laten."


Ik droom en droom maar word dan ruw uit mijn slaap gehaalt door Mirjam die aan het lachen was, ze wilde het eigenlijk inhouden, aan haar gezicht te zien.

"Wat is er?" Ik kijk haar geïrriteerd aan. Het liefst ga ik zo weer slapen.

"Tom,, oh Tom.." Ze grijnst.

"Jij dan met je Gustav." Ik kijk haar plagerig aan, snel kijkt ze nep-beledigt naar opzij.

"Haha, zullen we maar gaan ontbijten? Slapen lukt me toch niet meer."
"Mij ook niet." Mirjam en ik lopen naar onder. Ik pak het bestek en de borden en Mirjam het brood en het beleg.

Niet veel later zitten we samen aan het ontbijt, allebei met een glimlach. Als we het niet meer houden vertellen we snel onze droom en ruimen dan weer af.

"Mag ik even je gitaar?" Ik kijk haar aan, ze knikt. Ik pak haar gitaar en ga op de bank zitten.
Ik pak een plectrum uit mn portomonnee en begin te spelen. Zo uit mijn hoofd, uit mijn gevoel, uit mijn handen. Mirjam zit tegenover me wat te kijken en te luisteren.
"Waar heb je dat geleerd?" Vraagt ze me als ik stop.
"Nergens, ik speel thuis elke dag even, en soms sla ik een dag over, ja pech dan." Grijs ik. "Cool." Glimlacht ze. Ik zet de gitaar weg en ga weer zitten. "Wat gaan we vandaag doen?"