57. Don't tell me this is her weakness? ... >.<

“Het is maar dat je het weet,” trok ze nog een lelijk gezicht en beende dan dramatisch weg.
“Oef, dat hebben we dan ook weer overleefd,” zuchtte Kyuhyun opgelucht en zette zijn handen in zijn zij.
“Jij nog niet helemaal,” wees Leeteuk hem er op, Kyuhyuns opluchting naar beneden halend. “Zorg maar dat ze je niet terug opnieuw ziet met Seven, anders is het oorlog.” Hij ademde diep uit. “In ieder geval…ik ga de andere leden ophalen… Zorg goed voor Seven, oké?”
“Hmm,” knikte Kyuhyun instemmend, wuifde Leeteuk nog even na en sloot dan de deur achter zich.
“Yah, Kyuhyun!” schudde zijn deur onder het gebonk van Seven. “Vind je grappig dit of zo? Doe die deur open!”
Kyuhyun grinnikte en hoorde de klachten en het geschreeuw van Seven nog even aan. Bij de gedachte dat ze ook zo had zitten roepen toen hij buiten met Tae Yeon-sunbae en Leeteuk-hyung stond, lachte hij en overwoog hij om haar nog even zo te laten. Maar dan zouden de buren hoogstwaarschijnlijk komen klagen over geluidsoverlast en dan zou het pas echt verdacht worden voor de andere leden.
Als hij de deur opende, vloog Seven zowat op hem. Naar achteren struikelend, met Seven voor zich die juist extra kracht op de deur had willen zetten, hield hij zich nog juist overeind aan een bijzettafeltje. Seven had minder geluk – zij viel naast hem op de grond en deze keer was hij te traag om haar op te vangen.
“Oh, gaat het?” bood hij zijn hand aan, maar Seven sloeg die weg.
“Tss,” siste ze geërgerd en kwam met moeite zelf overeind om dan naar de dichtstbijzijnde, comfortabele zitplaats te hinkelen. Je kon zo de route die ze had afgelegd opmerken, ze liet een spoor van vuil zand en modder achter.
“Tss,” aapte Kyuhyun haar reactie na als hij haar vuile voetsporen gewaar werd. Zijn ogen gleden omhoog, van haar modderige schoenen tot aan haar haar dat in een slordige dot op haar hoofd gebonden was die heel wat slierten haar liet ontsnappen. “Dat zou ik beter zeggen! Wat voor een poetsvrouw ben jij? Je laat overal moddersporen achter, je kleren brengen meer vuil in het huis dan er al was en je haar is op het randje van vettigheid! Niet moeilijk dat je zo lang doet over het poetsen, driekwart van het vuil hier is van jou!”
Seven wierp Kyuhyun, die druk bezig was met haar walgend te bekijken, een geringschattende blik toe en zuchtte dan: “Moet ik het weer proper maken, méneer?”
“Niet nu, nog niet,” zuchtte Kyuhyun nadenkend. “Maar verplaats je niet meer voor het moment, je maakt alles alleen nog vuiler.”
“Pff,” richtte Seven haar ogen ten hemel en liet zich wegzakken in de fauteuil, haar ogen gesloten.
Kyuhyun blikte nog eens stiekem in haar richting en dook dan zijn slaapkamer in. “Hier!” stond hij binnen de minuut weer voor haar neus. Seven was te lui om haar ogen te openen en deed alsof ze hem niet hoorde, dus nam Kyuhyun initiatief.
Met een zorgzame grijns trok hij één van haar sportschoenen uit en legde haar voet in het plastic badje dat hij bij zich had.
“Waah?!” schrok Seven van de plotse koude. Haar voet schoot bijna uit het water, klaar om Kyuhyun helemaal nat te spetteren. Gelukkig dat hij dat had voorzien en haar voet stevig in zijn handen had geklemd. “Wat ben je aan het doen? Laat mijn voet los!”
Kyuhyun zuchtte diep en rolde met zijn ogen. “Sinds dat jij zo moe bent en last hebt van overspannen spieren, zal ik even je voeten voor je wassen. Je zou dankbaar moeten zijn voor mijn vriendelijk en gastvrijheid,” snoof Kyuhyun minachtend.
“Wie had iets gezegd over naar hier komen,” mopperde Seven haast onhoorbaar, maar liet Kyuhyun begaan. Als ze zag hoe voorzichtig hij haar voeten aanpakte en er met een washandje overging verzachtte haar blik en bromde nauwelijks hoorbaar en met tegenzin: “Dank je wel…”
Kyuhyuns gezicht fleurde even op bij het horen van die woorden. Hij verplaatste het washandje naar de onderkant van haar voet en begon die grondig schoon te schrobben. Wat hij niet verwachtte, was het tsunami dat een halve seconde later arriveerde.
“Ah! Stop! Ahahaha, stop, alsjeblieft,” gierde Seven het uit alsof iemand haar dood kietelde. “Stop, stop, stop!”
Kyuhyun wierp een geërgerde blik op zijn hemd dat een paar seconden geleden nog niet bezoedeld was door een mengeling van water en voetzweet – fijn. “Kun je daarmee wel eens ophouden, weet je hoeveel…?” Hij keek op en zag dat Seven geen enkele aandacht voor hem had en nog altijd lachte.
Hij fronste en glimlachte dan voorzichtig. Hij haalde zijn washandje tevoorschijn – ach, wat maakte het uit? Zijn hemd was nu toch al nat – en plaatste het weer aan de onderkant van haar voet. Weer gespetter en een lachsalvo.
Dus dit was waar Seven niet tegen kon? Hij had het eerder bij kleine kindjes gezien. Ze konden er niet tegen als iemand de onderkant van hun voet waste omdat het aanvoelde als ‘kietelen’? Zelf zag Kyuhyun de link niet, maar dit was de eerste keer dat hij Seven echt had zien lachen en hij kon het maar niet genoeg zien. Hij had nooit geweten dat haar ogen twee kleine, donkere spleetjes, weggedrukt door haar opbollende wangen, vormden en haar gezicht die vorm aankon nemen. Seven kon dus ook schattig zijn…
“Ah, stop, Kyuhyun!” smeekte Seven hikkend terwijl ze uitgestrekt op de fauteuil heen en weer wegrolde, proberend hem te stoppen. “Alsjeblieft? Stop!”
Kyuhyun lachte vrolijk: “Nee, echt niet! Je bent te gieren als je lacht.” Maar na een tijdje besloot hij medelijden te tonen en pakte hij haar andere voet aan. “Ik heb gehoord dat als je je voet opspant, het minder kriebelt,” raadde hij haar aan.
“Bedankt,” spande Seven geconcentreerd haar voet op.
Even later depte Kyuhyun haar voeten zorgzaam af en gaf hij haar een stel slippers. “Ze zijn van mij, dus zijn ze waarschijnlijk wat te groot, maar voor de rest zijn ze best oké,” haalde hij zijn schouders op en schoof aan elke voet een pantoffel.
Al die tijd keek Seven stil toe. “Ah, je kunt ook niet met die vuile kleren blijven rondlopen,” knikte Kyuhyun naar haar gescheurde vest en haar broek die vanonder onder de modder zat. Hij drukte een hoopje kleren in haar handen. “Het mag misschien wat groot zijn, maar het is beter dan dat. Was je kleren maar met die van ons, je hebt toestemming van je baas.”

[NEXT TIME ON: ‘I CAME FROM NOTHING TO BECOME EVERYTHING’]
“Kom je nog? Zo direct krijgen we nieuwe muziekvideodans doorgestuurd,” klopte Donghae zachtjes op zijn deur.
“Ja, hoor,” schoot Kyuhyuns stem de hoogte in. Donghae mocht niet binnen komen. “Ik kan alleen even geen hemd vinden…”
“Wil je één van mij lenen dan?” zag Kyuhyun met grote ogen hoe de deurknop naar beneden gleed. Nee! Hij spoedde zich naar de deur.

Weekly Idol is sowieso al T.O.P, maar als EXO erop komt, wordt het T.O.P² :
1ste keer: